Blij te horen dat dat het weer warm is op Kadodder!! Houden zo! Het is hier grijs en grauw en toch warm.
Vandaag hebben we dus 3 huisbezoeken gedaan waarvan er 2 nieuwe gezinnen waren. Het is toch wel heel opvallend dat van de 8 home visits er 6 bij de Roma zijn. Er moet toch wel een beetje een evenwicht zijn dus moeten we misschien eens op zoek gaan vanwaar deze ratio komt. Ik kan niet geloven dat niet-Roma allemaal goed weten wat kan en geen enkele vraag naar ondersteuning hebben. Dit moeten we toch nog eens opnemen voor ons volgend bezoek.
Na de bezoeken hebben we nog 1 interview gedaan en zijn dan vertrokken naar het tehuis in Vetren ( Annick en ik zijn blij dat we heelhuids teruggekomen zijn. Mariyana's rijstijl is al niet geweldig, nu was het echt gevaarlijk met de regen. Chantal, je zou zeker een zakje nodig gehad hebben.). Zoals steeds zijn we er zeer goed ontvangen door Dr. Peschterleva (directrice), Delka (psychologe, niet 'delco') en Villi (hoofdvepleegkundige). Chocolaatjes erbij, koffietje erbij en veeeeel vertellen over hoe het met de kinderen de laatste tijd gegaan is.Was heel leuk. Over dit bezoek horen jullie later meer.
Ondertussen hebben we onze boodschappen gedaan en komen we overladen met Lukanka (Bulg. salami) en white cheese naar huis. Morgenvoormiddag hebben we hopelijk een leuke ouderpraatgroep waarbij ook de directies van de social services zijn zodat we kunnen vragen/zeggen dat het toch belangrijk is dat de ouders ook kunnen samenkomen als wij Belgjes, niet in Bulgarije zijn. Als het effe kan leggen wij morgen de data al vast. De families weten dat dit onze bedoeling is en zijn hier zeker voor te vinden. Che vidim and keep your fingers crossed!!
Het is ondertussen een beetje een gewoonte geworden dat we Mariyana aan het eind van ons bezoek trakteren op een etentje, dus ook vanavond doen we dit in de zagorka.
Chantal we zullen er minstens ene drinken op jouw gezondheid en we wensen jou morgen een leuke (laatste) dag toe! Het ga je goed daar in Brasschaat!
Vanmorgen zijn we wakker geworden met het geluid van hevige regen op de achtergrond. Zo voelen we ons alweer wat dichter bij jullie. Gisteren was het hier nog zo'n gezellige 27 graden waarvan we helaas alleen maar konden genieten tijdens het eten want er werd weer heel hard gewerkt. 's Morgens zijn we begonnen met ons op te splitsen en hebben we elk een huisbezoek gedaan bij de Roma's. Als wij naar een gezin gaan worden we altijd gevolgd door 3 of 4 social workers en een vertaler. Met zoveel mensen in een Roma-huisje kan best gezellig zijn maar ook wel heel warm. In het ene gezin was er sinds het afgelopen bezoek heel wat vooruitgang geboekt, zowel bij de mama als bij het kind. Bij het andere gezin, waar ik nu de derde keer kwam, werd het duidelijk dat deze alleenstaande moeder van 2 kleine kinderen, waarvan een met een zware hersenverlamming, door alles en iedereen in de steek gelaten wordt wat maakt dat de gezondheid van de mama en kinderen er ook op achteruitgaan omwille van de slechte condities waarin ze moeten wonen. Ik hoop dat de 'Direct address techniek' nu zijn werk kan doen zodat de social workers eindelijk in gang schieten. Ze hebben elk op hun domein zeer concrete vragen gekregen waarop er een antwoord verwacht wordt. Dit gezin zal meer opgevolgd worden en via Mariyana blijven we ervan op de hoogte.
Na de huisbezoeken hebben we al enkele interviews afgenomen van de social workers afzonderlijk, zodat we al een idee hebben voor het verdere verloop van het project, wie volgens ons, in aanmerking komt om als TBer aan de slag te gaan. Che vidim.
In de namiddag hebben we dan eerst een gesprek gehad met de deputy mayor van Septemvri. Deze man hebben Chantal en ik ontmoet bij ons eerste bezoek in Bulgarije. Net zoals toen toonde hij oprechte interesse voor ons project en beloofde dat hij er nu over zou nadenken hoe hij in zijn regio ons verder kon helpen. Che vidim. Vandaar zijn we dan naar zijn colllega in Pazardshik gereden nom daar eenzelfde gesprek te hebben, maar helaas, ik denk dat we nog geen kwartier bij hem geweest zijn, het was dus enkel een kennismaking en verder...che vidim. Als slot van de dag zijn we elk nog op huisbezoek gegaan. Waren beide leuke bezoeken en die zien we zeker nog wel terug.
Morgen staan er nog interviews en 3 huisbezoeken en eventueel een kort bezoekje aan onze vrienden in Vetren op de planning. Nadien moeten we dan de ouderpraatgroep voorbereiden die donderdag de afsluiter zal zijn van dit vierde bezoek in Bulgarije.
Terug de oude tred. We zijn vandaag weer begonnen met training geven op onze oude, vertrouwde plek. Het was dan ook erg leuk de bekende gezichten terug te zien van de social workers en van onze tolk, Yana. Na een theoretisch en een praktisch stuk rond Pnina Klein zijn we wel bijna een uur zoet geweest met het plannen en indelen van de huisbezoeken voor de komende dagen. Na deze inspanningen konden we onze honger stillen op het heerlijk terras van ons hotew, en jawel, in de zon! Ik moest zelfs mijn zonnemelk bovenhalen. Deze namiddag hebben we ons eerste huisbezoek kunnen doen. Het is fijn te zien dat dit kind op enkele maanden met een minimum aan begeleiding toch vooruitgang heeft gemaakt. We zullen mama en haar zoontje nog terug zien op de ouderbijeenkomst later deze week. In de late namiddag hebben we de evaluatieformulieren van de social workers bekeken, die Mariyana ter plekke voor ons vertaalde (omdat ze dit vermoedelijk vooraf was vergeten). Omdat we ook na deze inspanningen weer hongerig waren, leek de Zagorka ons de meest geschikte plek om onze maagjes te vullen. Ik ben ervan overtuigd dat Chantaw het zeker met ons eens zal zijn. Wat de dag ons morgen zal brengen is (zelfs na een uur plannen) nog redelijk onduidelijk. Huisbezoeken alleszins en de rest... che vidim!
Vandaag schrijven we jullie een kort berichtje zodat de ontwenning, eens we terug in België zijn, niet te groot zal zijn. Toch schoon hè, dat zorg dragen voor elkaar...
Neenee, vandaag hebben we niet zoveel te vertellen omdat we gewoon niet veel gedaan hebben. We hebben een laatste keer genoten van het zeer lekkere ontbijt in het Radisson Hotel in Sofia. De regen heeft ook Bulgarije bereikt dus we konden fluiten naar een fikse wandeling en een gezellig terras. Dan maar op de kamer wat gelezen en 'gekeuveld' (vind ik echt een raar woord sè). Als er een opklaring kwam zijn we een hapje gaan eten, leuk als je stillaan het gevoel krijgt dat je de omgeving begint te kennen. Net zoals de vorige keren zijn we ook nu even in de grote kerk van Sofia gaan zitten, het is daar zo rustig en de mensen die er komen zijn zo overtuigd van hun geloof... 't is mooi om zien. Echt waar!
Daarna was er nog even tijd om toch een terrasje te doen in het hotel, onder de luifel en dat viel heel goed mee.
Met een taxi werden we naar het treinstation gereden en hebben daar de trein richting Pazardshik genomen. Op de trein hebben we onze training rond Pnina Klein voorbereid voor morgen en tegelijk genoten van het landschap. Hoe dichter we bij Pazardshik kwamen hoe mooier het werd. Ik verdenk mezelf een beetje van 'Chauvinisme' als je begrijpt wat ik bedoel.
We gaan nu stoppen met schrijven want anders wordt ons kort berichtje toch nog lang en dan moeten we de titel nog veranderen en nog wat bijschrijven en dan moet dat ook nog gr..............
Aan tja en BV: Gelieve u kenbaar te maken want ons moeders zijn doodongerust. We hebben van hen geleerd om ons niet me onbekenden in te laten, en'zeker nie in't buitenland'. Door anoniem te blijven noopt u ons tot deloyaliteit naar onze ouders. Wie zal de kosten van de therapeut betalen???
En dan nu het nieuws. (Ik voel me bijna Goedele Wachters)
Zoals gisteren vermeld zijn we door Mevr. Katherine Raeymaekers voor het dinner uitgenodigd, samen met 3 andere Belgen. Het was een aangename avond waarbij duidelijk was dat zij als eerste secretaris van de ambassadeur de Belgische projecten wil ondersteunen. Ze leek ook heel gecharmeerd te zijn door het bloemkolenboek met gele limonade. Ze zocht onmiddellijk de casussen op en vertelde blij te zijn om zoiets uit de praktijk te kunnen lezen. We zullen in de toekomst nog verdere contacten met haar vastleggen.
Vanmorgen ging dan het tweede deel van de conferentie door waarin voornamelijk het Vidin(dit is een stad linksboven in Bulgarije)-project. Dit project wordt gedragen door Bulgaren en Ieren. De duurtijd van het project is inmiddels afgelopen en zij hebben al heel wat know-how rond Early Intervention (EI) naar Vidin gebracht. Tot nu werd de EI enkel in een voorziening of day-care center gebracht. In een volgend project willen ze dit doen in de huiskamers van de families. Laat dat nu net zijn waar we goed in zijn!! er wordt dus nagedacht over het ondersteunen van elkaars project. Hopelijk kunnen we jullie later hierover meer berichten.
Na een lunch waarbij je de kans niet kreeg om je bestek neer te leggen want dan waren ze al met je bord weg, hadden we eindelijk tijd om een wandeling te doen. Voor mij werd dat hoog tijd, ik begon al wat te verdorren. Bij enkele regendruppels maar aangename temperatuur hebben we lang en ver gewandeld (lees vooral 'verloren gewandeld') Het heeft ons wel goed gedaan.
Morgen hebben we weekend en zullen we onszelf eens in de watten leggen. Ik ga jullie uiteraard niet vertellen wat dat inhoud, we mogen ook wat privacy hebben, niet? 's Avonds rijden we dan met de trein naar Pazardshik.
Ik weet niet of jullie dat weten maar Annick en ik delen een kamer. Spijtig genoeg is zij een langslaper. Ik probeer haar steeds op gepaste wijze wakker te maken maar dat valt niet altijd in goed aarde. Ik heb dus eigenlijk tips nodig om dit marmotje veilig (vooral voor mij dan) te wekken. Je kan je ideëen laten weten via de blog, ik heb immers morgenvroeg nog tijd genoeg om ze te lezen. Eén optie kan je al schrappen, ik ga eens proberen te doen wat thuis meestal lukt, haar wekken met het liedje van Nicole en Hugo: Goeiemorgen morgen, goeiedag tadadiedadadadada,... Enfin, het is't proberen waard.
Nu ga ik dit bericht gauw doorsturen want het is al de tweede keer dat ik dit schrijf nadat ik het per ongeluk gewist heb.
Wat een vertrek en wat een aankomst!! Door bijna een uur vertraging in Zaventem vanwege het onweer, zijn we na een helse taxirit om half twee in ons hotel aangekomen. Omdat de hoofdbaan van de luchthaven naar het centrum van Sofia was afgesloten, voerde onze taxichauffeur ons langs donkere en afgelegen straatjes bij volle maan. Na enkele discussies over de prijs bleek de man wel heel erg lange tenen te hebben. Hij ging met veel tegenzin toch akkoord met de vooraf afgesproken prijs, maar zijn voet werd alsmaar zwaarder. Aangekomen aan het hotel vroegen we naar ons bonnetje. Hij zei dat hij dit niet kon uitschrijven. Het werd hem snel duidelijk dat we niet zomaar zouden betalen. Met een toch wel erg gemene blik gaf hij het ticket en griste het geld uit handen van Noëlla. Aan de receptie kregen we het bericht dat de mensen die op vrijdag op het congres zouden spreken er niet tijdig zouden geraken, met als gevolg dat onze presentatie werd verzet naar vrijdag. 2 uur, hoog tijd om te gaan slapen. Nadat ik mij vanmorgen uit mijn hoofkussens worstelde (we hebben hier 3 hoofdkussens waar je een halve meter inzakt) zag ik Noëlla al achter haar computer. Na een ijverige voorbereiding en een klein wandelingetje in Sofia was het tijd om ons te registreren. We hebben enkele mooie ideeën en voornemens gehoord, Mirena gaf een krachtig betoog als ouder van een zoontje met autisme en ook Noëlla heeft enkele mensen op de juiste plaats weten raken. Ik moet hier nu afronden, tijd voor ons diner met de eerste secretaris van de ambassadeur!
Van donderdag 23 tot donderdag 30 september is het weer zover! Kadodder vertrekt voor de vierde keer op werkbezoek naar Bulgarije. Annick en ik, helaas zonder Chantal waarover later meer, zullen een ganse week gaan floor-timen, vorming geven, spreken, netwerken, lekker eten, flexibel zijn en toch genieten. Dit bezoek zal iets langer duren dan anders omdat we deelnemen aan een congres rond Early Intervention. Hieronder volgt in grote lijnen het programma waar waarschijnlijk heel wat van afgeweken wordt.
donderdag 23/09: 20u20:vertrek Brussel richting Sofia. Aankomst voorzien rond 24u00 Bulgaarse tijd--> 23u00 Belgische tijd
vrijdag 24 en zaterdag 25/09: Congres in Sofia rond Early Intervention waar we zaterdag zelf een woordje uitleg geven over vroegbegeleiding gekopeld aan thuisbegeleiding. Vrijdagavond zijn we uitgenodigd voor het diner door de first secretary van de Belgische Ambassade, Mevr. Katherine Raeymaekers.
zondag 26/09:een beetje sightseeïng in Sofia en ook de volgende dagen nog wat voorbereiden om in de late namiddag per trein naar Pazardshik te reizen.
maandag 27/09: terug op bekend terrein, het voelt ondertussen toch een beetje aan als thuiskomen. Eerst training geven over Pnina Klein en nadien het praktisch organiseren van de huisbezoeken. Dit zal zonder twijfel verlopen op de Bulgaarse manier, dus met veel gediscusieer, veel gedoe, nog veel meer scenario's... en wij kijken op een Bulgaarse manier toe en denken "Che vidim", wat zoveel wil zeggen als "we'll see". Uiteindelijk vinden ze wel een oplossing. In de namiddag beginnen we aan de huisbezoeken. Inmiddels hebben nog 2 gezinnen zich aangemeld met de vraag of we eens langskomen, wat toch wel goed nieuws is.
dinsdag 28/09: In de voormiddag huisbezoeken, in de namiddag gesprek met de burgemeester en aanhang van Pazardshik. Hij is eindelijk bereid om ons te ontvangen en we hopen hem te kunnen overtuigen om ons project te steunen.
woensdag 29/09: In de voormiddag plannen we een ouderpraatgroep, in de namiddag nog enkele huisbezoeken
donderdag 30/09: Als we alle gezinnen (ongeveer 12) willen bezoeken zullen we tot op de laatste minuut huisbezoeken moeten doen om dan door Mariyana naar Sofia gebracht te worden en om 19u30 Belgische tijd te landen in Brussel.
Voilà, dat zijn de plannen. Zoals steeds proberen we jullie elke dag op de hoogte te houden van onze belevenissen ginder. Dus ... bloggen maar!
Wat de weersverwachting betreft weiger ik om hier uitspraken over te doen aangezien het de laatste 2 keer telkens anders uitgedraaid is dan wat er gezegd was. Dus Che vidim!
Zoals boven vermeld kom ik nog even terug op Chantal die niet meer meegaat naar Bulgarije. Het kan zijn dat ze op de werkvloer ontwenningsverschijnselen vertoont. Volgende maatregelen dienen dan in acht genomen te worden:
1) blijf kalm! 2) spreek haar met zachte maar duidelijke stem toe. 3) Snij een hele komkommer en enkele tomaten. 4) Schik dit mooi op een groot! bord en bestrooi het met van die witte, brokkelige kaas. 5) Verfijn met enkele olijven. 6) en werk af met een groot glas cola light. 7) en wacht,...wacht,...wacht,.... 8) ...tot er die brede lach op haar gelaat verschijnt, die twinkeling in haar ogen blinkt, om haar dan 9) ...aan te manen om snel weer aan het werk te gaan.
Met andere woorden collega's, draag zorg voor haar.
We zijn alweer enkele dagen terug in het land en hebben ons ondertussen al wat kunnen opwarmen . Vrijdagmorgen zijn we na het ontbijt nog even naar het kerkje naast het hotel geweest en net zoals de vorige dagen hebben we kunnen zien dat de orthodoxe gelovigen, jong en oud, hun geloof nog steeds met volle overtuiging dragen. Nadien nog snel wat boodschappen gedaan (jaja, snel, want Mariyana zat op hete kolen , omdat we op tijd in Sofia moesten zijn. Daar werden we opgewacht door een professor van de universiteit en haar 2 collega's. Zij werken voor de Social Activities and Practices Institute for children and families at risk. De diensten die zij verlenen zijn erg ruim en omvatten alles wat er bij de hulpverlening voor kinderen en families in risico-situaties nodig is. We waren enorm onder de indruk van deze mensen en we zullen hen bij ons volgend bezoek terug zien en een verdere samenwerking voorbereiden. . Nadien hadden we een 'working lunch' met 2 vrouwen die zich bezighouden met de organisatie van de PAB, te vergelijken met PAB hier. Ook dit was een leerrijk gesprek, maar eerlijk gezegd vinden we het toch niet zo om tegelijkertijd te eten en te vergaderen. Misschien hebben we daarin nog wat oefening nodig. Enfin, het eten was lekker, zeer krokant ( bij elke hap knarste het zand tussen onze tanden) en het gezelschap was ok! Nadien zijn we nog naar een grote orthodoxe kerk geweest, wie durft er nog te zeggen dat we verloren zieltjes zijn . Stilaan werd het tijd om naar de vlieghaven te gaan en afscheid te nemen van Mariyana. Op de terugvlucht hebben we dit bezoek geëvalueerd en zijn we tot besluit gekomen dat het een zeer goede week geweest is waarin we een stap in de goede richting hebben gezet samen met de Bulgaarse families, de social workers en iedereen die ons daar helpt. Wat telkens het sterkste punt blijkt te zijn is het werken met de families. We hebben het genoegen gehad om met ouders te kunnen werken die er alles aan willen doen om hun kind dat te kunnen geven wat het nodig heeft. Dat is in Bulgarije helaas nog geen evidentie, maar misschien hebben we nu een klein stapje gezet om het wat makkelijker te maken. Uiteindelijk verschillen de ouders daar niet van onze ouders hier. Voor ons was het een deugddoende ervaring, we hebben ervan genoten en we kijken al uit naar ons volgende bezoek in september of oktober. Dankjewel voor jullie steun, berichtjes, interesse,...!
& van C&A
ps: nog even iets voor de collega van de permanentie donderdag. Tof dat je zo enthoesiast was dat we naar de voetbalmatch gingen. Helaas ging deze in België door en wisten we dit zelf pas donderdagochtend. Toch fijn dat je zo met ons meeleefde en aan ons gedacht hebt! Eén ding kunnen we nu wel besluiten: Kadodder is niet echt voetbal-minded. Marc, waar zat je toch???
Gisteren een leuke dag gehad, 's morgens op zn Bulgaars de families opgepikt (met veel vertraging), de studenten naar Vetren gebracht, die daar de observatielijst hebben toegepast. De samenkomst met de families en social workers was een succes. Er was veel interactie tussen de families en de social workers alsook tussen de families onderling. De ouders hebben hun vragen en grieven kunnen stellen aan de social workers. We denken dat het voor iedereen goed was. In de namiddag een evaluatie gedaan met de studenten in Vetren. Na ons laatste huisbezoek zijn we richting Plovdiv getrokken, waar we hebben genoten van heerlijk eten op een prachtig panoramisch terras met livemuziek!!! Groetjes, C&A.
Hebben jullie ons zien juichen bij dat laatste doelpunt van België? Toen bedachten we ons dat we eigenlijk voor de Bulgaren gingen stemmen, kwestie van niet aangevallen te worden door de hooligans hé. Dus hebben we heel sip kijkend het stadion verlaten en zijn we ons gaan bedrinken met de Bulgaarse supporters: Zagorka!! Merci.
Het eten is hier trouwens weer super lekker. Als we tijd hebben brengen we bergen kaas mee. Willen jullie een bestelling plaatsen? Vul hieronder dan het formulier in.
Vandaag een drukke dag: Eerst uren rondrijden om gezinnen op te halen, studenten naar Vetren brengen, ... Om 11.00u meeting met de ouders en de kinderen. We hopen in de speelkamer terecht te kunnen. Dat wordt dan een demonstratie 'Floortime'. In de namiddag rijden we zelf naar Vetren om te observaties van de studenten te evalueren met de psychologe. We bezoeken dan nog één gezin in Septemvri en gaan langs bij de deputy major die we aan z'n vel moeten zitten.
Tot straks dus misschien, helemaal uitgeput en met een zoemend hoofd van de indrukken die we opgedaan hebben.
, omdat we op tijd in Sofia moesten zijn. Daar werden we opgewacht door een professor van de universiteit en haar 2 collega's. Zij werken voor de Social Activities and Practices Institute for children and families at risk. De diensten die zij verlenen zijn erg ruim en omvatten alles wat er bij de hulpverlening voor kinderen en families in risico-situaties nodig is. We waren enorm onder de indruk van deze mensen en we zullen hen bij ons volgend bezoek terug zien en een verdere samenwerking voorbereiden.
met 2 vrouwen die zich bezighouden met de organisatie van de PAB, te vergelijken met PAB hier. Ook dit was een leerrijk gesprek, maar eerlijk gezegd vinden we het toch niet zo om tegelijkertijd te eten en te vergaderen. Misschien hebben we daarin nog wat oefening nodig. Enfin, het eten was lekker, zeer krokant ( bij elke hap knarste het zand tussen onze tanden) en het gezelschap was ok! Nadien zijn we nog naar een grote orthodoxe kerk geweest, wie durft er nog te zeggen dat we verloren zieltjes zijn 
. Stilaan werd het tijd om naar de vlieghaven te gaan en afscheid te nemen van Mariyana. Op de terugvlucht hebben we dit bezoek geëvalueerd en zijn we tot besluit gekomen dat het een zeer goede week geweest is waarin we een stap in de goede richting hebben gezet samen met de Bulgaarse families, de social workers en iedereen die ons daar helpt. Wat telkens het sterkste punt blijkt te zijn is het werken met de families. We hebben het genoegen gehad om met ouders te kunnen werken die er alles aan willen doen om hun kind dat te kunnen geven wat het nodig heeft. Dat is in Bulgarije helaas nog geen evidentie, maar misschien hebben we nu een klein stapje gezet om het wat makkelijker te maken.
