Vandaag was het een van de moeilijkste dagen van mijn leven.

Aangezien Gus niet meer zo lang te leven heeft, had hij zijn eigen begrafenis voorbereid zodat hij het zelf ook zou kunnen meemaken.

Hoe vroeg mij of ik een afscheidsbrief wou schrijven voor hem en die wou lezen op de ceremonie. 

De beste vriend van Gus was er ook. Hij ging eerst. Hij vertelde wat voor leuke moment hou wel niet beleeft had met Gus. Dat Gus er altijd was voor hem, dat hij zijn enigste steun was in al die moeilijke momenten. Ik hoorde dat hij met een krop in zijn keel aan het praten was.

 Ik kreeg het heel erg moeilijk. Toen was het mijn beurt.. Ik ging achter de altaar staan en nam mijn blaadje met mijn tekst waar ik heel de nacht aan bezig ben geweest. Ik zag hoe Gus naar glimlachend naar mij keek.

 Ik begon mijn brief voor te lezen. Ik vertelde wat voor impact Gus op mijn leven had. Dat hij een grote steun was voor mij. Ik vertelde over al onze onvergetelijke momenten. Mijn ogen werden gevuld met tranen. Het liefst wou ik gewoon heel hard schreeuwen. Het leven is heel erg oneerlijk. 

Die nacht zelf kreeg ik een telefoontje dat Gus was overleden..

Mijn leven stortte in. 

Ik zal hem missen..