Eerste dag stage. De leerlingen waren zenuwachtig voor hun eerst stagedag omdat ze schrik hadden voor de moeilijke communicatie maar al bij al is dit nog goed verlopen waren zenuwachtig voor hun eerste stagedag. De eerste dag was het de bedoeling dat de leerlingen het klasgebeuren en de kindjes observeerden. Wij zijn bij elke leerling een kijkje gaan nemen en al vlug bleek dat de kleuters rond onze leerlingen de volle aandacht gaven. Na de stage hebben we met de leerlingen individueel een korte evaluatie gehouden zodat ze hun bedenken en gevoelens konden uiten. Dit was een positieve evaluatie.
In de namiddag hebben de leerlingen van 7 kinderzorg kunnen chatten en mailen in de lokale school. Hier zijn enkel 2 computers ter beschikking, dus .
De leerlingen van 7 thuis-en bejaardenzorg zijn gaan winkelen samen met Jeanny en Arthur voor de Belgische avond, die zal plaatsvinden op vrijdag.
Na het avondeten hebben we de leerlingen de mythe van het dorp verteld. De mythe gaat als volgt: In 1835 woonden er slechts enkele mensen in Bahnea, die volledig van hun landbouw en veeteelt leefden. Er is echter niemand die weet wat er met deze mensen is gebeurd maar we weten dat hun beenderen op een hoopje werden teruggevonden. Deze beenderen liggen begraven achter de kerk die net achter onze verblijfplaats ligt. Volgens de lokale bevolking krijg je een leeg gevoel als je naar deze plek gaat en er een ritueel uitvoert. Dit hebben we dan gedaan tijdens een avondwandeling zoals het moet volgens de mythe. Sommige leerlingen voelden zich absoluut niet op hun gemak, anderen vonden het een leuke ervaring. De moraal van de mythe is de volgende: als niet iedereen van de groep het leegte gevoel krijgt, dan is de groep niet sterk genoeg. Drie vierde van onze groep heeft wel het gevoel gehad, sommige niet. De leerlingen hebben daarbij onmiddellijk beslist om samen te werken aan de groepsspirit
Na een korte maar goede nacht, zijn we gaan ontbijten voor een spotprijs. Enkelen onder ons hadden een gezellige koffiebar gevonden (zie fotos). Nadien hadden we rendez-vous met onze knappe taxichauffeurs. Bij het inchecken op de luchthaven, ontstond er enige vorm van PANIEK. De identiteitskaart van Soetkin was zoek. Uiteindelijk hebben we ze snel teruggevonden Gelukkig.
Onze vlucht is op tijd vertrokken en een klein uurtje later, zijn we zacht mogen landen in Tirgu Mures. Hier staat de klok een uurtje verder, dus hebben we meteen onze uurwerken verzet. We werden warm onthaald door Arthur en Jeanny (onze Limburgse connecties), de directeur en de onderdirecteur van de schooltjes waar de leerlingen stage zullen lopen en nog een andere vriend. Maar, na lang wachten op de bagage van Pascale en Virginie, bleek deze nog in Budapest te staan. Normaal gezien zou de bagage donderdag aankomen laat ons hopen!!!
Na het nodige papierenwerk werden we door ons ontvangstcomité naar Bahnea gebracht. Verkeersregels kennen ze hier niet en de wegen liggen vol diepe putten, best een gevaarlijke bedoening. Het dorp is groter dan verwacht, er is een politiebureau, een winkeltje, een paar kerken, enkele schooltjes en een hospitaal. Van de dorpssfeer hebben we nog niet veel kunnen opsnuiven, omdat we meteen aan tafel werden verwacht (15u30 lokale tijd).
Op het menu: een soep met worteltjes en pasta, nadien een kotelet met groentjes en rijst en dan vanillekoekjes met abrikozenvulling. Het eten is hier heel lekker, de mensen zijn heel gastvrij en we worden erg verwend.
Intussen hebben we ook al kennis gemaakt met een deel van het lerarenkorps. Gelukkig praten enkele mensen Frans , Engels en/of Duits, waardoor de communicatie redelijk vlot verloopt. Vele woorden in het Roemeens verstaan we, omdat ze op het Frans lijken.
Onze verblijfplaats is ook leuk ingericht. We hebben vier kamers, van twee, drie, vier en vijf bedden. We kunnen ook gezellig samen zitten in de polyvalente ruimte. We hebben één WC en één douche, beide in dezelfde kamer. Onze organisatie zal daarbij belangrijk zijn.
Zo dadelijk eten we ons avondmaal en zullen we de groepjes voor de stage indelen, verdere afspraken maken en het verloop van de inleefreis bespreken.
Om 14 u zijn we vetrokken op school. We werden uitgewuifd door enkele leerkrachten, enthousiaste leerlingen en enkele leden van het directieteam.
Onze vlucht naar Boedapest is goed verlopen zonder enige vertraging en met een heel zachte landing. Na wat onderhandelen met taxichauffeurs bleek de taxi voor ons de voordeligste oplossing. Zo waren we meteen op onze bestemming, aldus dat dachten we toch. Na vijf maal de straat te hebben afgelopen en aan meerdere mensen te hebben gevraagd waar Amazing Hostel zich bevond, hebben we uiteindelijk onze verblijfplaats gevonden. Deze stond nergens aangeduid en bevond zivh in een groot appartementsgebouw. Op deze herberg hebben absoluut geen slechte commentaar te geven: groot bad, gezellige kamers, lekker warm .
Omdat onze magen nogal aan het knorren waren, besloten we toch te gaan eten in het pastarestaurant op de hoek van de straat. De knappe ober wist echter niet wat gedaan met deze bende vrouwen. We hebben, na lang wachten, lekker gegeten, al werden de pizzas geleverd door een andere knappe man met een Vespa
K.A. Redingenhof biedt onderwijs aan voor leerlingen van 14 tot 18 jaar. Onze school telt ruim 1000 leerlingen verdeeld over 22 verschillende richtingen. Sinds verscheidene jaren profileert onze school zich meer en meer als een sociaal geëngageerde gemeenschap. Tijdens het schooljaar 2008-2009 zal onze school trachten geld in te zamelen voor het internationaal pedagogisch ontwikkelingsproject "Roemenië. Het geld dat we inzamelen gaat rechtstreeks naar de schooltjes om materiaal aan te kopen, zodat deze kinderen ook een kans krijgen op degelijk onderwijs. Dikwijls beseffen de leerlingen niet hoe het er aan toe gaat aan de andere kant van de wereld. We zien wel beelden op televisie maar we worden er niet meteen mee geconfronteerd. Daarom besloot de school om de leerlingen van het 7de specialisatiejaar kinderzorg en 7thuis-en bejaardenzorg de kans te geven om op inleefstage te gaan ter plaatse. Hun sociale vaardigheid zal toenemen doordat zij niet enkel iets leren van de jongens en meisjes van Roemenië, maar ook gaan nadenken over hun verdere leven. Op deze manier probeert onze school ontwikkelingshulp op een andere manier te benaderen en haar leerlingen - mede door confrontatie met de elementairste dingen des levens - een andere levensvisie te geven. Wij hopen tevens dat zij na deze waardevolle ervaring hun omgeving hiervan bewust zullen maken . We vertrekken op 02 maart en zullen ongeveer 2 weken ter plaatse zijn. Op 14 maart landen we weer in België. U kan ons reilen en zeilen volgen via deze blog. Dus zeker regelmatig aanloggen!!!!
