Ik heb het boek de
gedaanteverwisseling van Franz Kafka gelezen. Het was het eerste boek dat ik
van Kafka gelezen heb. Ik moest eerst even wennen aan zijn schrijfstijl, want
hij maakt veel beschrijvingen op een nogal formele manier. Vanaf de eerste bladzijde
was het hoofdpersonage al veranderd in een kever. Ik had verwacht dat dit een
evolutie van het personage zou zijn, maar mijn verwachting bleek fout te zijn.
Nadat ik de eerste paar bladzijden
gelezen had, merkte ik wel dat het me steeds meer begon te interesseren. De
rare kantjes van het boek probeerde ik te accepteren en de symboliek te vinden.
Die symboliek is mij pas bij de laatste hoofdstukken duidelijk geworden. Kafka
probeerde misschien via dit boek zijn eigen jeugd een beetje weer te geven. Als
dat het geval zou zijn is het betreurenswaardig. Een jongenman die veel moeite
doet om zijn familie te helpen, wordt verwaarloosd wanneer hij verandert. De
reacties van zijn familie zijn meer dan bizar. Je eigen kind de dood in wensen,
bekogelen met een appel, opsluiten en voederen zoals in een gevangenis. Zelfs
zijn zus, die in het begin wordt voorgesteld als een empathisch persoon, blijkt
juist de persoon te zijn die maar al te blij is wanneer Gregory
(hoofdpersonage) sterft.
Ik vond het een goed boek. Het verhaal
was intrigerend (wegens de symboliek en rare omschrijvingen) en het boek las
vlot. Het is een aanrader voor diegene die graag eens van een andere
schrijfstijl houden en die symboliek en geen happy end kunnen appreciëren.
