Ik heb het boek ‘Mijn tweede huid’ van Erwin Mortier gelezen en ik zal jullie nu mijn bevindingen meedelen.

Het boek begint wanneer het hoofdpersonage Anton nog heel jong is, hij is nog een peuter en heeft net leren stappen. Hij groeit op in een liefdevol gezin, in een huis waar een grote familie samenleeft. Enkele van zijn tantes en ooms wonen bij hen in. Anton leeft zijn rustige leventje en heeft het naar zijn zin. Plots komt zijn neefje Roland op bezoek. Roland is enkele jaren ouder en probeert Anton te betrekken in zijn kattenkwaad. Later gaan ze naar dezelfde middelbare school. Anton leert daar ook een jongen kennen,voor wie hij langzaamaan homoseksuele gevoelens ontwikkelt.
Dit is een korte schets van de inhoud van dit boek.

Zelf lees ik graag waargebeurde verhalen of verhalen die waargebeurd kunnen zijn; fantasy of sciencefiction zegt me niets. Daarom sprak dit boek me wel aan. De personages en het verhaal zijn realistisch, het is echt uit het leven gegrepen. Dit maakt het gemakkelijker om je als lezer in het verhaal in te leven. Ik vind dit een positief punt aan het boek, omdat je je dan veel meer betrokken voelt tot de gebeurtenissen. Dit maakt het aangenamer om te lezen.

Een negatief punt is dat het verhaal niet erg spannend is, er gebeurt heel weinig. Als lezer volg je gewoon het leven van Anton. Doordat er niet veel gebeurt is het geen meeslepend verhaal. Je voelt je niet echt gedreven om zo snel mogelijk alles te weten te komen. Ik vond het verloop van het verhaal ook redelijk voorspelbaar.

Een goed boek doet de lezer nadenken over wat er zal gebeuren en hoe het zal aflopen. Dit gevoel had ik helemaal niet bij ‘Mijn tweede huid’. Het leest heel vlot maar je wordt er niet door geprikkeld om verder te lezen omdat er geen duidelijke verhaallijn inzit.

In het begin van het boek wordt vaak vanuit de ik-persoon verteld. Anton is een peuter en hij  vertelt alles wat hij ziet, hoort, voelt, meemaakt … Dit is soms erg vermoeiend om te lezen omdat Anton alles tot in de kleinste details beschrijft. Dat maakte het boek vaak ook wat langdradig.

Al bij al heb ik het boek graag gelezen omdat het zo vlot ging, maar ik vind dat je als lezer op je honger blijft zitten als je graag boeken leest met een duidelijke opbouw, waarbij je echt nieuwsgierig bent naar de afloop van het verhaal.

Als ik het boek zou moeten quoteren, krijgt het van mij (alle voorgaande argumenten in beschouwing genomen) een 6/10.

12-05-2012 om 19:21 geschreven door ka2ringIlseRobeet