Het boek dat ik heb gelezen heet ‘De gevangene van de hemel’ en is het derde deel in een reeks van vier, geschreven door Carlos Ruiz Zafon. De auteur schreef de boeken met de bedoeling om een soort van totaalbeeld te schetsen van Barcelona  in de eerste helft van de 20^ste eeuw. Daarin spelen een aantal steeds terugkerende personages een kernrol. Zij vormen zo de ruggengraat van de boekenreeks. In theorie zou je de boeken dus in willekeurige volgorde moeten kunnen lezen. De verhaallijnen zouden als puzzelstukjes in elkaar moeten passen. Maar in de realiteit vind ik niet dat Carlos Ruiz Zafon daarin geslaagd is. ‘De gevangene van de hemel’ is in mijn ogen niet meer dan een overgangsboek dat op vlak van taalgebruik en stijl onderdoet aan de eerste twee boeken. Het lijkt of de auteur gewoon nog een aantal onverwachte plotwendingen nodig had om van het vierde boek  een pareltje te maken. Ik hoop dan ook dat Carlos Ruiz Zafon zijn talent om met prachtige omschrijvingen de realiteit haarscherp weer te geven in dat laatste boek terugvindt .

10-11-2012 om 00:00 geschreven door Stine