Minister Pascal Smet zegt dat het watervalsysteem in ons onderwijs moet verdwijnen, maar wat als de jonge visjes niet zonder hun waterval kunnen? Volgens het Agodi behaalt meer dan één op de tien leerlingen in het tweede en vierde middelbaar een B-attest. Om dit te verhelpen, wil de minister een 'brede eerste graad'. In het eerste jaar zal dan elke leerling een basispakket van 12 vakken volgen en in het tweede jaren mogen de jaren twee belangstellingsvakken kiezen. Wat als de leerlingen dan in het tweede jaar de verkeerde belangstellingsgebieden kiezen? Veroorzaakt deze foute keuze dan ook geen watervaleffect? Gaat dit het spijbelprobleem en de schoolmoeheid oplossen? Een volgende oplossing van Pascal Smet tegen zittenblijven is 'de schotten tussen aso-tso-bso verwijderen' en het niveau op één lijn zetten. Gaat het niveau dat ze willen optrekken, niet eerder zakken? Men moet eerst een achterhalen waarom leerlingen in het bso terechtkomen of ervoor kiezen. Misschien kunnen ze intellectueel helemaal gee aso of tso aan of liggen hun vaardigheden elders. Als men voor een heterogene groep kiest, gaat de druk voor wie het aso-niveau niet haalt, waarschijnlijk nog meer stijgen. Riskeert men dan niet dat de curve van zittenblijvers, jongeren met schoolmoeheid en spijbelaars gaat stijgen? Een ander probleem in ons onderwijs is de Nederlandse taal. Te veel leerlingen beginnen aan het middelbaar onderwijs met een grote taalachterstand. Om dit probleem op te lossen, wil men een 'taalbad' invoeren. Het probleem zou eindelijk structureel aangepakt worden, want hoe veronderstelt men dat leerlingen kunnen slagen als ze het Nederlands niet behoorlijk beheersen. Er blijven dus voortdurend nieuwe terechte vragen de kop opsteken in verband met het nieuwe hervormingsbeleid. Ondertussen zwemmen we nog even rustig verder in onze watervalletjes...
