Dat is de quote waarmee ik het Schapenfeest van Fikry El Azzouzi het beste kan vergelijken. Het boek draait helemaal rond de fantasie van Ayoub, een 13 jarige jongen. Zijn ouders zijn toegewijde moslims, maar Ayoub begrijpt allemaal niet zo goed waarom. Hij zou veel liever gewoon voetballen.
Het verhaal begint als zijn vader zegt dat hij mee met zijn oom naar het slachthuis moet gaan om het schaap te slachten voor het offerfeest. Daar heeft Ayoub alles behalve zin in, dus probeert hij er alles aan te doen om niet te moeten gaan. Helaas. Als hij uiteindelijk toch, met heel veel tegenzin, in de wei bij het schaap belandt, slaat zijn fantasie op hol. Het schaap begint met hem te praten. Hij vertelt dat hij 'De Enige Echte' genoemd wilt worden en dat hij het een eer vindt om geslacht te worden. Jammer genoeg heeft Ayoub in een poging om zijn vader te saboteren de overalls thuis laten liggen, en die zijn onmisbaar volgens Ayoubs vader. Nadat de man hem eerst de huid vol scheldt (Ayoub beschrijft hem als de Tiran omdat hij nogal wat Anger Management issues heeft), rijden ze terug naar huis om de spullen te gaan halen. Ayoub vlucht opnieuw naar zijn kamer, waar hij een aanvaring heeft met een paar Misbaksels. Dat zijn wezens die achter hem aanzitten, enkel en alleen omdat ze hem aan stukken willen scheuren. Ondertussen hebben alle buren gehoord van hun probleem met het slachten en brengen ze stukjes schaap verpakt in plastic om hun medeleven te laten blijken. Dit vind niet alleen Ayoubs vader verschrikkelijk, maar ook zijn moeder heeft het gehad. Het laatste wat ze willen, is het gerucht dat hun familie geen schaap kan slachten. Ze gaan dus terug en slachten eindelijk met veel succes de Enige Echte.
Het is dus een boek dat door middel van heel veel fantasie het verhaal vertelt van een jongen die omgaat met de toewijding van zijn familie terwijl hij het allemaal niet zo belangrijk vindt.
Dat is de quote waarmee ik het Schapenfeest van Fikry El Azzouzi het beste kan vergelijken.
