Na een
carrière als actrice met een druk leven als moeder van vijf kinderen geraakt de
vrouw die zeer goed ter taal was, stilletjesaan haar spraakvermogen kwijt. Na
enkele beroertes waarin ze haar man gewetenloos aanvalt, begint ze steeds meer
te vergeten en aftetakelen. Haar spraakvermogen verdwijnt en ze wordt in het
ziekenhuis opgenomen. Toch is er maar één bloedklonter nodig, die via
de bloedbanen naar de hersenen schiet en daar het spraakcentrum blokkeert en
doet afsterven. Een paar minuten volstaan en ze was voor altijd de draad kwijt.
Eén klontertje en we zijn voorgoed vervreemd. Aanvankelijk lijkt revalidatie
nog mogelijk. Tegenwoordig is de wetenschap al sterk ontwikkeld en bestaan er
mogelijke strategieën. Van haar rijke taalgebruik van vroeger blijft nu enkel
een taalskelet over van af en toe een woord of klank. Maar waarom wordt net
deze vrouw van haar taal beroofd, zij die zo goed ter taal was.
