2. De tweede les van de dag was een les inleiding tot de psychologie. De aula waarin deze werd gegeven was klein waardoor er een goede interactie was met de professor. Die was sympathiek en hij deed ook zijn best om de les interessant te houden. Af en toe maakt hij een humoristische opmerking, om de studenten wakker te houden denk ik. Ik vond dat hij de leerstof helder uitlegde, want ik kon altijd goed volgen en begreep wat hij aan het vertellen was. Dat was een opsteker voor mij. Bedankt professor. 

Zijn echtgenote verdween namelijk soms voor een hele periode, om dan na paar weken weer voor de deur te staan.

Op een bepaald moment was ze weer weggegaan, niets bijzonder dus, maar ze was inmiddels al 3 jaar  niet meer teruggekeerd.

Voor Jörgen Hofmeester was dit geen probleem, hij vond het prima zo, alleen met zijn dochter Tirza.

Hofmeester gelooft dat hij zijn echtgenote nooit meer zal zien , tot ze dus plotseling doodleuk voor de deur staat.

Ze komt weer inwonen alsof er niets gebeurd is.

Ze verbloemt niet dat ze gewoon is teruggekomen omdat ze geen betere man heeft gevonden.

De echtgenote kijkt niet om naar haar dochters, dit vindt Hofmeester nogal irritant.

Bij deze scène past slechte , nietszeggende muziek.

Hofmeester wordt namelijk warm noch koud van de terugkomst van z'n vrouw.