Na het vertrek uit Bolmen herzien we onze oorspronkelijke mening om Stockholm te bezoeken, wegens te groot en veel te druk. We zoeken en vinden een kampeerplek om te overnachten aan de Zweeds-Finse grens in Kukkolaforsen. De rivier de Tornionjoki vormt hier de kolkende natuurlijke grens tussen Zweden en Finland. Elke seconde stroomt hier maar liefst 2,5 miljoen liter water voorbij. De lokale bevolking staat hier op wankele steigertjes met netten aan lange stelen in het water te scheppen. Op die manier vangen ze hier marene, die direct gerookt en opgegeten wordt. Je kan hier kiezen uit tientallen traditionele sauna's, op enkele meter van het water, het uitzicht is onbeschrijflijk. Even onbeschrijflijk is het aantal muggen, ze liggen elk moment dat het licht is (en dat is hier momenteel 24 uur op 24) op de loer om elk onbeschermd plekje huid te prikken. Binnen de kortste keren zitten er tientallen op je kleren, ze proberen zelfs door je T-shirt en jeansbroek heen te prikken. We vinden het lokale middeltje dat de Sami gebruiken. van zodra het op je huid komt, ruik ja als een uitgebrande visrokerij. De muggen laten je dan wel met rust. (en de lokale schoonheden ook )
Op de laatste foto zie je onze Jeroen, die toont dat Marene ook met een hengel prima te vangen is...
Na ons bezoek aan Kopenhagen rijden we een aantal uur over de Zweedse autostrades. Die zijn in perfecte staat, zo effen als een biljartlaken en het uitzicht is super. (België kan hier een goeie les uit trekken). Doordat de Zweden nooit haast hebben, en de term verkeersagressie niet kennen is het een verademing om hier te rijden. De wegen zijn hier volledig afgesloten van de omliggende bossen en velden, zodat elanden en andere grote zoogdieren de baan niet op kunnen.
We arriveren aan het meer van Bolmen, het 10de grootste meer van Zweden. De vriendelijke uitbaters verwelkomen ons alsof we er al jaren komen. De kampeerplaats mogen we zelf uitkiezen: we parkeren vlak aan de oever van het meer, het uitzicht is adembenemend.
De volgende dag huren we een bootje met buitenboordmotor, en gaan we vissen op het meer. Onderweg meren we even aan op één van de talloze eilandjes waar onze hond voor het eerst gezwommen heeft.(hij heeft het, als Labrador, niet zo op water begrepen). Ondanks de dikke laag zonnecreme waren we hier en daar wat rood. De zon was de hele dag van de partij, en het verkoelende briesje deed de rest.
's avonds de rookoven boven gehaald, en zelfgevangen vis gesmuld. Meer moet dat niet zijn. Life is good...
Met de mobilhome door Kopenhagen rijden is geen probleem, parkeren is een ander paar mouwen. Van zodra je voertuig langer is dan 5 meter blokkeer je de rijbaan, je moet dus zoekn tot je 2 na elkaar liggende parkeerplaatsen vind. Kopenhagen is prachtig, kraaknet en er lopen heel vriendelijke mensen rond. Ze komen zomaar koekjes aan onze hond geven, hij had er geen bezwaar tegen.
We bekijken "Den lille Havfrue", de kleine zeemeermin. Gelukkig waren we vroeg, want er begonnen al hele busladingen toeristen toe te stromen. Andere bezienswaardigheden zijn o.a. de marmerkerk, het "Kastellet" (één van de oudste forten van Europa), een zeemeermin met 2 "big boob's", de wisseling van de wacht voor het koninklijk paleis, de militaire haven, compleet met duikboten, ...
We hebben niet alles kunnen bekijken, maar we zijn bij Mormors gestopt voor een lekkere sandwich in het ouderwetse interieur. Je waant je terug bij oma thuis.
Na een veel te korte nacht (merci Christine en Luc voor het toffe jubileumfeest, en sorry dat we er als eersten vandoor gingen) vertrekken we op zondagmorgen om 8:30u voor de eerste etappe.
Na een paar uur over de Nederlandse en Duitse autostrade bereiken we Hamburg, waar we door wegenwerken opeens genoodzaakt werden om met de mobilhome aan off-road te doen. De autostrade hield ineens op. Daarna geen problemen meer.
Zodra we de Deense grens overgereden zijn zie je de natuur veranderen. We stoppen voor een eerste overnachting op 50 kilometer van de Øresund-brug, op een steenworp van Kopenhagen.
)
Na ons bezoek aan Kopenhagen rijden we een aantal uur over de Zweedse autostrades. Die zijn in perfecte staat, zo effen als een biljartlaken en het uitzicht is super. (België kan hier een goeie les uit trekken). Doordat de Zweden nooit haast hebben, en de term verkeersagressie niet kennen is het een verademing om hier te rijden. De wegen zijn hier volledig afgesloten van de omliggende bossen en velden, zodat elanden en andere grote zoogdieren de baan niet op kunnen. 
