Een tiener zijn de mooiste jaren van je leven zoals ze wel vaker zeggen . Daar ga ik niet helemaal mee akkoord het is de tijd van onzekerheden en de tijd om erachter te komen wie je zelf bent . Wat als je erachter komt dat je niet de persoon bent die je dacht je was ? Ik die nu 15 jaar oud ben heb de goede kanten en slechte kanten van tiener zijn nog niet echt allemaal ontdekt maar voor de dingen die ik al ontdekt heb zijn de meeste toch wel slecht . Je bent verward het meeste van de tijd, Je moet beginnen denken over de toekomst terwijl je eigenlijk niet echt een idee hebt van wat of hoe . Voor elke tiener is het dan ook natuurlijk anders sommige hebben een betere tijd dan anderen. Maar is dat niet over het hele leven zo elke leeftijd elke generatie ? In het proces dat je jezelf leert kennen is het net alsof je elke dag een nieuw deeltje van jezelf ontdekt net zoals elk persoon een goed deeltje of een slecht deeltje . En dan ook het liefste wat je mede tiener doet is die slechte deeltjes aanduiden . In mijn vorig blog bericht gedoe dat ik hierop zette vroeg ik wanneer het was dat mensen elkaar begonnen afbreken en u ik er over denk denk ik dat het begint in de tiener jaren . De jaren van de onzekerheden, de onzekerheden die je in depressie kunnen brengen en nog blijven ze doorgaan over de dingen waar je het onzekerst over bent . Ik vraag me af wanneer stopt het moment dat mensen elkaar afbreken tot het punt waar ze gewoon niet meer kunnen . Hoeveel keer moet het nog gezegd worden dat het slecht is voordat het stopt ?
wil je soms ook niet verdwijnen in je perfecte fantasie wereld? Die wereld waar alles perfect is en niets je wat kan schelen . Die wereld zou voor mij 1 groot Harry Potter tover avontuur zijn . Maar die fantasie blijft maar fantasie. Ik snap niet dat het gewone leven zo ingewikkeld moet zijn . Waarom is het zo dat mensen elkaar het leven zo zuur moeten maken ? Voelen ze dan macht is dat wat ze willen macht ? Op welke leeftijd stopt het goede hart met kloppen en komt het slechte naar boven ? mensen zouden elkaar moeten ondersteunen elkaar opbouwen maar wat doen ze ze breken elkaar af . Waarom doen ze het dat vraag ik me af uit jaloesie ? Wanneer stopte het geven om andere mensen ? Was het dat moment dat ze zich realiseerde dat niet alles rozenkleur en maanenschijn is ? Al die vragen en nog veel meer onbeantwoord . Ik weet dan ook niet veel maar wat ik weet in dat ik nooit wil veranderen in zoon persoon . Mijn grootste angst is dan ook om te ontdekken dat ik er zelf ben .
