Heey, dit is mijn eerste blogbericht en ik hoop dat ik via deze manier mijn hart kan luchten en het van me afschrijven. Ik heb nu al anderhalf jaar een liefje, deze relatie gaat met ups en downs. Vandaag ben ik te weten gekomen dat ze al een hele tijd tegen me liegt, ze zwoor het nochtans op het hoofd van haar nichtje dat het niet zo was. Ja, het klinkt absurd maar als ze he zweert weet (dacht) ik dat ze het meent. Als ik het in twijfel trok, na ze iets gezworden had, begon ze te huilen en kwetste dat haar. Hierdoor hecht ik daar veel belang aan. Ik heb eens rondgebeld naar vrienden en het is nu duidelijk,... ze loog. Ik heb haar gezegt dat ik heer even niet meer wil zien, voelen, horen,... Dit was haar reactie: "Ik weet dat ik in fout ben, ik had niet mogen liegen en ik heb er ook enorm spijt van, ik weet dat ik je vertrouwen kwijt ben. Ik zal u even gerust laten zoals je me gevraagd hebt, weet dat ik je graag zie en dat we daar niet zon ruzie over moeten maken want als ik weg ben ga je er enorm spijt van hebben, weet dat ik je heel graag zie, en kzou nog graag iets vertellen maar dat doet er nu niet toe, ik geef u even ruimte"
