|
|
|
|
 |
|
|
| 13 juli tem 31 juli |
|
|
| 21-07-2007 |
 zaterdag 21 juli '07 |
Vanaf het begin dat ik deze Bed and Breakfast nabij Talahassee (Noorden van Florida) boekte, had ik er een raar gevoel bij. De vrouw bleef mij maar mails sturen, iedere dag opnieuw of we wel zeker kwamen en zo. Maar omdat het B&B wel goede commentaren kreeg op review-sites, lieten we het toch doorgaan.
Wij dus best zenuwachtig voor we d'r aankwamen, en we hadden wat regeltjes verzonnen, voor moest het tegenvallen, dat we alsnog vertrokken. Uiteindelijk viel het best nog mee. Enkel het dorpje was erg saai, niet eens een restaurant voor nog te eten.
Bij het ontbijt zaten we aan 1 tafeltje met het andere koppel wat er te gast was, 2 60-gers uit Alabama. Wat een accent! Daar versta je geen jota van! We kregen wafels opgediend, die Jurgen en ik vrij bescheiden met wat jam nuttigen, maar de Amerikanen, niet te geloven! Eerst een mega hoeveelheid boter erop, en als dat ingetrokken is, overgieten ze het geheel nog eens met een halve pot honing! bwèk!
We waren dus wééral niet vroeg genoeg vertrokken. De rit zou volgens de TomTom 4,5 uur duren. We winnen altijd op deze tijd, maar als je stopt voor tanken of plasje, of wat eten, komt er tijd bij, en uiteindelijk klopt de TomTom tijd zo. Uiteindelijk waren we pas om half 3 in het Kennedy Space Center. (dit ligt tegen de oost-kust van Florida, op hoogte van Orlando, zo'n 3 kwartier rijden van Orlando)
We wisten niet zo heel goed wat we ons daarbij moesten voorstellen. Bij het oprijden van de parking was het al wel meteen duidelijk dat we in toeristen-land aangekomen waren. Ineens allemaal hoogopgetrokken witte sokken onder nog wittere sportschoenen, rugzakjes, families met een niet te tellen aantal kinderen, veel mensen van over de 100kg, en veel verschillende talen.
Maar goed dat een lieve dame aan de info-balie ons wat onbeholpen in de brochure zag kijken. Uit haar zelf spoorde ze ons aan om onmiddellijk naar de busstop (?) te gaan, want de laatste bus zou binnen een kwartier vertrekken. (dat zeggen ze je 5 min. eerder aan de kassa wel niet!). Die bustour bleek langs alle belangrijke gebouwen te rijden, waaronder ook naar de lanceerplaats voor de shuttles, zoals te zien op de foto. (dichterbij als dat geraak je niet)
Kennedy Space Center bleek echt een pretpark te zijn, niet met achtbanen en zo, maar wel alles rond de bezoekers geplaatst.
't was wel de moeite!
Rond een uur of 5 was de motregen omgeslagen in serieuze buien, tot we gingen slapen heeft het niet meer gestopt met regenen!
Het hotel in Orlando, valt in vergelijking met de andere hotels wat tegen. Maar wel nog steeds in orde hoor, and hey, "you don't win them all"! Wel weer wireless internet.
We hebben de plannen voor de volgende 2 dagen iets gewijzigd. Eerst wilden we zondag Disneyworld, en maandag Sea World doen, maar omdat we Sea World vorig jaar al in San Diego gezien hebben, en we van alle kanten horen dat Disneyworld op zich al een week bezoek waard is, doen we 2 dagen Disneyworld.
Morgen beginnen we met het deel "Epcot".
21-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim 
|
|
|
|
|
| 20-07-2007 |
| vrijdag 20 juli '07 |
Een draadloos netwerk gevonden, hier in Tallahassee. Ik denk niet dat het van onze B&B is, dus ik maak het kort.
Vanmorgen maakte Patrick in New Orleans weer een schitterend ontbijt klaar, deze keer goed verteerbaar ook. Tijdens het eten ging het vandaag wederom over de storm, maar deze keer over hem persoonlijk. Het gastenhuis heeft nu nog steeds maar 25% van de gasten van ervoren: wij waren nu ook de enige. Hij, en iedereen doet in die stad zo zijn best, en door de negatieve uitvergrote berichten in de pers, blijven de toeristen weg.
Dus, allen daarheen!
We konden dus geen afscheid nemen van new orleans, en zijn nog tot de middag gaan rondlopen in de French Quarter. Ook naar de winkel geweest waar ze die lampjes met vuur maken: schitterend!! (geen gekocht hoor)
We hadden 660 km te rijden + omdat we de tijdsgrens terug over staken een uur tijdsverlies. Om 8 uur hier aangekomen, en de eerste keer in de supermarkt geraakt!
Vroeg naar bed vandaag, want morgenvroeg vertrekken we naar Orlando, en we doen al meteen een bezoek aan het Kennedy Space center.
Doei!
20-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 19-07-2007 |
| donderdag 19 juli '07 |
Onze dag begon waar hij gisteren jammer genoeg niet mee geïndigd was. Volgens onze boekjes is het nagerecht "Bananas Foster" hét nagerecht van New Orleans wat je geproeft moet hebben. Het bestaat uit banaan, gebakken in een mengsel van boter, bruine suiker en bananenlikeur en geflambeerd met een flinke scheut rum. Niet te krijgen in het restaurant van gisterenavond.
Maar verrassing: onze gastheer maakte het ons als ontbijt, op een verplaatsbaar vuurtje langs de tafel. Het was héél lekker, maar de hoeveelheid boter en bruine suiker die in de pan ging, waren hoeveelheden die Jurgen en ik samen op een heel jaar nog niet opmaken, dus ook hééééééééééél zwaar. Amai, het bleef precies een paar uur langs de slokdarm kleven, haha.
Tijdens het eten hadden we het over Katrina. Hij zei dat je de totale omvang van de ramp pas kunt vatten als je de hele streek hebt gezien, dus we planden een bustour voor de namiddag. Eerst nog wat in het centrum rond gelopen: zo ontzettend warm dat het hier is, niet te geloven. Wat ook opvalt: overal waarschuwt men ons hoe warm het in de volgende halte gaat zijn: in washington "wait 'till you get to the south", in Vicksburg: "get used to sweating in New Orleans!", en hier zeggen ze: "Oh my God, to Orlando? take plenty of water!" Nogthans stijgen de graden op het weerbericht niet zo spectaculair, maar het is de vochtigheid die het gevoelsmatig veel heter doet aanvoelen.
De tour: die heette hurricane Katrina tour, en reed helemaal tot de buitenwijken van de stad. We hebben 3 uur uitleg gehad, en ik kom niet zo goed uit mijn woorden om het kort te zeggen, maar het was om stil van te worden. Nu weet ik wel juist waarom het hier zo'n ramp was: de orkaan was 1 ding, daarvan was schade, maar geen ramp. Maar heel veel overstromingsmuren "floodwalls" hebben het begeven (niet de dijken). Vooreerst de omvang ervan is niet te vatten. Dat is niet Lommel of Neerpelt centrum wat overstroomt, nee dat is heel Lommel én heel Neerpelt én Overpelt én Hechtel. De bevolking ging van 425 000 naar 260 000. Waarom ze niet terugkomen? De meesten kregen niets van de verzekering, en riskeren het op eigen kosten niet om terug te komen. Verder: wie wilt wonen in een wijk zonder buren en zonder winkels, en welke winkel wil er zijn waar er niemand woont? Dus heel veel leegstand. Op alle huizen staan tekens die de reddingswerkers hebben getekend toen ze rond de huizen vaarden: hoeveel mensen er zijn gevonden. Afin, de ramptoerist uitgehangen dus, hoewel de mensen het hier zo niet zien. Er doen de wilste verhalen de ronde over New Orleans, en dat het heel gevaarlijk zou zijn en zo, en de locals willen dat de toeristen zien dat het zo NIET is. Ok, alle woonwijken zijn verwoest, maar de binnenstad, waar alles te doen is, lag hoog genoeg en heeft geen schade gehad.
En mensen, we zijn er verliefd op, de stad. De architectuur is zo mooi,echt ons ding! Was een Franse kolonie, toen Spaans, Frans, en Amerikaans. En dat liet zijn stempel na. En tussen die gebouwen, zo'n tropische plantengroei, heel speciaal.
Hét kenmerk aan de huizen in de oude binnenstad zijn lampjes aan de deuren en/of balkonnen met een echte vlam (op gas). Zoo schoon is dat! En we voelen ons helemaal niet onveilig! Je moet altijd op je hoede zijn, maar niet meer dan in bvb Antwerpen of Brussel (of Pamplona).
Na de rondrit ons terug gaan opfrissen. Ondertussen was het al enkele uren aan het regenen, wat het net genoeg had doen afkoelen. We mochten wassen in de wasmachines van de B&B, handig!
In de avond weer met de taxi naar het centrum. Italiaans gaan eten, en daarna naar een echte jazz-club.
Bourbon street vind ik "Statumseind goes international", gemengd met de hitte en platvloersheid van Lloret de mar. Allemaal proppers die je proberen binnen te lokken, meisjes in veels te korte rokjes met "shotjes" om aan te bieden (mini-coctailtjes), zatte toeristen ... Maar tussen die zaken in, liggen de écht goede. Meestal degenen zonder "lokkers" voor de deur. De drankjes zijn er wat prijziger, maar ze zijn niet opdringerig en de life jazz-muziek is om van te snoepen!!!!
We hebben genoten! Ik heb de eerste keer echt het gevoel dat ik niet weg wil, en we nog lang niet alles gezien hebben, maar de road roept, op naar Florida!
Tot in Orlando!
19-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 18-07-2007 |
| woensdag 18 juli '07 |
In onze villa kregen we nog een geweldig ontbijt geserveerd, én een audiotour door het huis!!
Een vroegere bewoonster gaf uitleg over het interieur ed op mp3. Dat maakte het nóg mooier.
Verder in Vicksburg wilden we wat zien over de Civil War. De eigenaar van het huis, maakte ons wegwijs waar we moesten zijn.
Vooreerst een leuk museum in het vroegere gerechtsgebouw: hier leerden we al veel. Daarna naar de oude battlefields, wat nu een national park is. Met de auto volg je een route door de heuvels, waar het gevecht van Vicksburg heeft plaats gevonden. Ook hier weer een leuk technologisch snufje: een gps (te huur voor 10 dollar), die, als je bij bepaalde monumenten voorbij rijdt, automatisch de nodige informatie verteld, vergezeld van een filmpje.
De rit duurde toch bijna 2 uur, en de hitte was plots bijna onhoudbaar. Tot nu moest de auto-airco op halve touren max.draaien, nu mocht hij dus vollebak! Héél vochtig is het ook.
In het park veel "bugs" (insecten).
Dit alles deed wel inzien hoe het voor de mensen toen geweest moet zijn, om 6 weken in die hitte, vol onzekerheid en gevaar, en met enkel een kopje water per dag te moeten vechten.
Ook opvallend: we waren zowat de enige Europeanen die dag in het park, en zéker de jongste bezoekers. But we enjoyed it!
Dan op weg naar New Orleans. Onze reisgids zou ons langs kleinere weg langs de Mississippi-rivier leiden, maar de eigenaar van het huis vanmorgen, had ons aangeraden dat niet te doen omdat het echt wel heel lang duurt.
Over de highway dus naar het zuiden, de golf van Mexico. 380 km "slechts" vandaag.
De laatste 100 km liepen letterlijk door het water, met misschien wel een brug van 40km. Eerst door sompig moeras, stilaan overlopend in de zee (meer). Voor we het goed en wel beseften zaten we in centrum New Orleans (langs de superdome!), en stonden we voor ons nieuw Bed&Breakfast.
Onze super lieve gastheer had me vorige week nog een mailtje gestuurd: ze zijn het laatste stuk van het huis aan het verbouwen van de schade van de orkaan Katrina 2 jaar terug, of we het niet erg vonden als er in bepaalde kamers verbouwingen waren. Nou, dan vinden we natuurlijk net leuk!! Het huis is weeral prachtig. Al mijn opzoekwerk om leuke bed & breakfasts te vinden ipv kille motelkamers, werpt nu wel zijn vruchten af.
Het is maar een ietsiepiesie duurder, maar je krijgt echt zooo veel meer! Vooreerst ontbijt, en ook koekjes, frisdrank, koffie, ... altijd voor niks ter beschikking, de charme en vooral: de persoonlijke uitleg en tips over de streek.
Ik was vooral curieus naar de veiligheid hier in New Orleans, maar hij benadrukte, als je geen lid bent van een drugsbende, en je blijft in de toeristische buurten, is het hier niet anders dan andere steden. Op zijn aanraden naar een leuk restaurant geweest in Bourbon street in de French quarter: ik had verse Louisiana vis, en Jurgen het typisch creools gerecht "Jambalaya". Als apetizer hadden we de tip gevolgd om BBQ-oesters te nemen. Die zijn hier zoet, niet zout, en inderdaad héél lekker!
Na het eten nog wat door Bourbon street gelopen en ene gaan drinken. Een leuke straat, maar ook best wel platvloers: héél veel zatte mensen, en heel veel erotische zaken. Op tijd (met de taxi!) terug naar ons B&B, en de blog bijgewerkt in bed met het wireless netwerk.
Morgen een hele dag in "the Big Easy"!
18-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| dinsdag 17 juli '07 |
Memphis!
We hadden nog enkele uren vooraleer we koers moesten zetten richting Vicksburg.
Maar er was iets minder te zien als gedacht: Baele street bleek overdag even bevolkt te zijn door niet echt betrouwbare locals, alleen nu waren er minder touristen. Eigenlijk vlug vlug was foto's schieten en weg daar.
Hier en daar zie je hier als "Engelse" decoratie katoenplant-bollen in een glazen pot. Ik wilde er dus zo graag wat mee naar huis nemen, dus we gingen naar het katoenmuseum in Memhis. Van die bollen verkopen ze niet meer omdat ze heel erg fragiel zijn, maar wel de zaadjes. In België ga ik dus een mini-scale katoenplantage openen 
Verder deden we nog een tramtour naast de mississippi-river.
En dan iets heel leuks, ik weet niet of onze lezers van deze traditie op de hoogte zijn: in het grootste hotel van Memhis, the Peabody-hotel (gesitueerd tegenover onze Bed & Breakfast), is er 2 maal per dag de "duckmarch". Eendjes, inderdaad!!! Enkele decennia geleden hebben 2 zatte werknemers na een jachtweekend 2 eenden in de fontijn in de lobby gezet. Dat was de dag erna zo'n succes dat de eenden mochten blijven. Ze hebben toen een "duckmaster" aangenomen om elke voormiddag de eenden van hun verblijf op het dak, door de lift naar de fontijn in de lobby te leiden, en 's avonds weer terug naar het dak. Dit over een rode loper in de lobby.
De voormalige duckmaster (hij heeft dat 50 jaar gedaan!) is een ware held in memphis, en tot op vandaag staat 2 keer per dag de lobby vol met gegadigden voor dit spectakel. Vooral families, maar ik als dierenvriend, wou dat toch wel zien: het was idd wel de moeite! En weer typisch Amerikaans opgeblazen: heerlijk!
Ok, daarna naar Graceland, het huis van Elvis. Dat was maar 10 min. rijden van het centrum. Ongeloofelijk wat die man allemaal had zeg! Niet zozeer het huis, dat was eerder klein. Maar die auto's, gouden platen en vooral, de kostuums!!! Niet te geloven.
Alles was uiteraard heel seventies aangekleed, wat niet meteen onze smaak is natuurlijk.
De foto hierbij is Jurgen bij Elvis' graf, in de tuin van Graceland. (Op z'n hoofd de koptelefoon van de audiotour)
's Middags overpriced en vettig gegeten op het domein van Graceland, en bekwam me nog steeds niet! Hierdoor een niet zo fijne rit naar Vicksburg gehad, Jurgen heeft alles gereden, de held! (maar goed dat de gips geen probleem was voor het rijden!)
Het laatste uur van de rit heeft het geregend. Maar het blijft broeierig warm. Heel typisch voor de streek zo bleek achteraf. Toen we onze Bed and Breakfast naderden (toch geweldig die TomTom), en de huizen steeds bouwvalliger werden twijfelden of we wel zouden doorrijden, tot we opeens al voor de deur stonden: WOOOOOW, prachtig!! Een antebellum villa uit begin 1800. Op de kamer lagen allemaal tijdschriften (en chique tijdschriften!) waar het huis instond. En in onze reisgids stond het hotel ook in als een plaats om te bezoeken.
Wel een kleine verrassing: we stonden aan de inschrijfdesk, en de mevrouw keek heel verwonderd, ze had duidelijk niemand meer verwacht. Nu bleek de reservatie niet te zijn doorgekomen, en alle goedkopere kamers in het bijgebouw waren volzet. Maar voor dezelfde prijs, mochten we in de main-suite slapen. Heel onverwacht, héél chique (zie foto hier onderaan).
Maar eerlijk gezegd vonden we het beiden wel wat akelig. We zijn er niet 100% op ons gemak geweest.
's avonds ook niet meer weg geweest (was toch niet te doen in het dorp).
17-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 16-07-2007 |
| maandag 16 juli '07 |
Ja ja, je ziet het goed! Het zijn wij!!
Life duet in het Ryman auditorium in Nashville, Tennessee!
Alleen dat ik geen gitaar speel en Jurgen niet kan zingen, is dit uiteraard enkel voor de show.
Het Ryman auditorium was het vroegere Grand Ole Opry, wat in de jaren 70 naar het moderne gebouw verhuisde waar we gisteren waren. Dit gebouw stond 20 jaar leeg, en is nu in ere hersteld.
Dat deden we deze voormiddag, nadat Jurgen onze auto gaan omruilen is!! Yippiee! Nu hebben we wél een cd-speler én een coolere auto: een "S.U.V."! En niks bijbetaald.
We hebben nog in Nashville geluncht, bij het Hardrockcafé, omdat we dat kennen en het altijd goed is - dachten we - ik ben er de hele namiddag niet goed van geweest.
Het eten wordt hoe langer hoe vettiger: meer saus, meer kaas, meer olie, minder groenten, ... En tja, dat zijn onze magen al lang niet meer gewoon. Nadat we morgen nog één keer legendarische BBQ gaan eten, gaan we dan dus echt de supermarkten proberen in te duiken, voor eten zoals thuis.
Daarna de rit naar Memphis. Weinig te melden daarover.
In Memhis werden we rond half 7 heel goed onthaald door de eigenaars van onze slaapplaats. De Guesthouse ligt vlak naast Baele street. Onze kamer is geen kamer, maar een heel appartement! We hebben een sofa met tv, keuken (met vuur, micro, oven, ...), bureau, slaapkamer en badkamer. Tof!
Na 2 biertjes gingen we nog wat op verkenning en naar Baele street. We hadden al héél vlug in de smiezen dat de veiligheid er sinds vanmiddag sterk op achteruit gegaan is. Zéér veel zwervers en straathangers.
Het voelt absoluut niet goed om er met onze camera en fototoestel open en bloot te lopen. Toch zijn er veel toeristen die het wel doen, maar wij houden het op enkele stiekeme foto's.
Ergens ook wel spijtig natuurlijk. Tot elf uur bleven we in de blues café's, waarvan het langst in een Iers café waar een 3 tallige band (gitaar, drum en piano) veel van onze favo songs speelden.
Greetz
16-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 15-07-2007 |
| zondag 15 juli '07 |
Ik begin even met de foto:
Het is zeker niet de mooiste foto van de dag, we staan er zelf ook niet op, maar het illustreert zo mooi deze stad.
Hij is gemaakt vanmiddag op de "General Jackson-lunch cruise": een cruise op een boot met zo'n groot rad. Tickets hiervoor zaten in ons hotel-pakket. De boot was imens, met grote balzaal, waar we de lunch hadden tijden een country show. De foto is van het pré-showtje buiten op het dek, voor we vertrokken.
Voor we om kwart na 11 naar de boot vertrokken, hebben we eigenlijk gewoon een zondag gehouden:wat langer geslapen, wat genikst (blog lezen, koffie op de kamer gedronken, wat opgeruimd)
Van de bootcruise waren we om iets na 3 terug, en toen weer zondag gehouden.
Wat langs de winkeltjes gestruind, het hotel nogmaals bewonderd, ...
Tegen de avond zijn we met onze auto naar downtown Nashville gereden.
In eerste instantie was het er heel erg kalm en hadden we beiden zo'n gevoel van "is het dit nu???"
We vonden ook niet meteen alle plaatsjes waar je altijd over hoort.
Ervaring heeft ons geleerd dat we in zo'n geval asap een tour of local moeten zoeken voor deze plaatsen aan te wijzen.
Er reden paardenkoetsen met gids rond. Meteen opgestapt en na een half uurtje toeren, wisten we de cafétjes toch liggen.
Het werd ook al wat drukker.
Werkelijk OVERAL wordt er life music gespeeld. Voornamelijk country, maar ook wat rock en blues.
Tot half 11 zijn we blijven plakken in de bars.
Morgen blijven we ipv meteen naar Memphis te rijden, nog even hier.
Nota: de komende 5 dagen zitten we in Bed and Breakfasts, waarvan ik niet zeker weet of er internetconnectie tot beschikking zal zijn. In het slechtste geval komen we pas terug opduiken hier de zaterdag als we in Orlando zijn, maar waarschijnlijk kunnen we wel wat bijschrijven in Memphis, Vicksburg, New Orleans of Tallahassee.
15-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 14-07-2007 |
|
Deze foto hoorde er echt ook nog bij: de Grand Oly Opry!
14-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
| zaterdag 14 juli '07 |
Vandaag moesten we de overige 800km naar Nashville in de staat Tennessee overbruggen, dus valt er niet echt veel meer te melden van de dag dan rijden rijden en rijden.
De weg zelf was geen foto of videomateriaal waard: het leek wat op Deutsland.
Wat wel opviel was de countrymusic op de radio (tja, zonder cd-player doen we het met de radio) en het steeds sappiger wordend taaltje telkens als we stoppen.
Het uur werd vlak voor Nashville een uur achteruit gezet. Onze tijd scheelt nu 7 uur met België. Hierdoor wonnen we dus tijd en waren we om half vijf al hier.
Het Gaylord Opry hotel is ronduit schitterend!! Het is het grootste niet-casino hotel ter wereld. Het lijkt wat op de adventure dome van center parcs, maar mooier. Mega druk is het hier ook, maar weinig niet-amerikanen. Heel veel oudere mensen ook (65+)
Afin, we hebben het hotel wat verkend, en de bijbehorende shopping mall van het hotel (!!), meteen een outlet! Om half 10 begon onze show in de GRAND OLE OPRY, dus we hadden wel wat tijd voor wat te eten (en na een dag rijden kan je daar erg naar snakken).
Door het massatoerisme in het hotel, zaten alle restaurants in de shopping mall vol! We zijn dan even uit het domein gereden en een schitterende western-BBQ tent gevonden. Eigenlijk was het vrij "plat", maar door het concept hebben we genoten als nooit tevoren. Tennessee is dé BBQ-staat. Ze roken hun vlees ook. We namen smoked ribs en die waren ronduit Subliem. Ook leuk: op de tafel stonden emmertjes met pindanootjes om te eten als hapje voor je eten: de schillen mocht je gewoon op de grond gooien, wat een tof stal-effect creëerde.
En toen de OPRY! Voor degenen die het niet kennen: de Grand Ole Opry is al decennia lang dé plaats voor country sterren (of aankomende sterren, of sterren van het verleden) om op te treden, en wordt life op de radio uitgezonden, meteen de oudste radioshow. Enkel donderdag, vrijdag en zaterdagavond.
We zaten op de 2de rij, en het was echt heel leuk: je komt meteen in de mood.
Onze reisgids (boekje hè) beschrijft deze streek als: "Er hangt muziek in de lucht", en dat is precies hoe wij er na een avond ook over denken.
De mensen zijn hier ook zo vriendelijk en sociaal! En hun dialect: grappig! Zuiders, zoals in bvb Forrest gump (wel moeilijker verstaanbaar)!
Pas om half 2 (half 3 voor ons op dat moment) gaan slapen.
14-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 13-07-2007 |
| vrijdag 13 juli '07 |
Om half negen waren we on the highway op weg naar Washington DC.
In de reisgidsen stond al dat parkeergelegenheid in het centrum héél schaars is, dus hadden we de hele rit twijfels waar we de auto zouden zetten. Het plan was net uit het centrum parkeren en met de metro naar de juisten plaatsen gaan, maar voor we het wisten zaten we al downtown. Eerst geparkeerd langs de straat een een buurt, maar het leek wat guur, dus weer weg gereden. Pas een uur later hadden we toch een geschikte ondergrondse parkeergarage gevonden. Die zou tot 7u 's avonds open zijn. Tijd genoeg dachten we...
12u30: op weg naar "The Mall", de plaats waar alle bekende gebouwen liggen (witte huis, lincoln memorial, ...).
Eerst zagen we het capitool. De lucht was onweer-achtig bewolkt en dat trekt geen schone foto's jammer genoeg! Achten het capitool liggen wat gebouwen waarvan ik er 1 zeker wou zien: de library of congress, de grootste bibliotheek ter wereld. Buiten een originele geutenberg bijbel van enkele eeuwen oud, en mooie interieurs, hebben we niet echt veel bijzonders gezien, want op de interessanste plaatsen mogen alleen congress-members komen.
Daarna zijn we beginnen lopen langs "the mall". Op plannetjes lijkt deze afstand peanuts, maar daar miskijk je je heel lelijk in! Van het capitool langs de bekende graspleinen gewandeld langs oa smithsonian museums, witte huis, washington monument, reflection lake (van forest gump!) tot aan het lincoln memorial en de gedenkmuur met slachtoffers van Viëtnam.
Met een busje reden we (iets na 4) over de rivier naar het Arlington-cemetary. Omdat onze voeten het al begeven hadden, namen we daar een busje om het kerkhof te zien. Het busje stopte bij het graf van Kennedy (zeer mooi en sereen), the tomb of the unknowns (zéér pakkend: 24/24, 365/365 wordt er de wacht gelopen) en stop 3: Arlington house, het hoogste punt met een schitterend uitzicht op Washington.
Pas bij stop 3 hadden we in de gaten dat het al na 18u was, en dat op tijd bij de auto komen haast niet meer ging.
In een nooit gezien tempo hebben we toch een taxi kunnen overmeesteren, en door het drukke verkeer heen, waren we toch nog een kwartier te vroeg daar!
Voor morgen staat er 1100 km op het programma, dus we proberen deze avond daar al een flink stuk vanaf te bijten. Het is de enige avond waar we geen hotel voor gereserveerd hebben.
Uiteindelijk hebben we nog 300km gereden, en geslapen in een uitstekend motel.
13-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 11-07-2007 |
| woensdag 11 juli '07 |
Al enkele dagen hebben ze het op het weather channel enkel over de hitte, die in New York op onweer gaat uitdraaien.
Dat was bij het buitengaan vanmorgen heel duidelijk: een grijze lucht en drukkend vochtig heet.
We namen ons een belegde beagel en een koffie to go, die we op een bankje in central park nuttigden. Dit was op weg naar het American Museum of Natural History.
Over het museumbezoek zijn we kort: het was heel leuk om te zien, maar niet zo speciaal als gedacht. Totaal anders als in de film ook (night at the museum). In die film komt de Amerikaanse geschiedenis veel aan bod, en wij dachten daar wat bij te leren voor volgende week, maar er was helemaal niks daarover!!
In de namiddag stond shoppen op het programma. MACY's is een verplicht nummer (een department store van een volledige blok groot)
Ik heb er wel wat gevonden, maar Jurgen werd bijna zot.
Het is hier ook helemaal not done op de man mee te nemen shoppen. En al helemaaaaal niet om even naast het pashokje te komen kijken of het schoon is! Preutse hipocrite amerikanen toch.
En toen, toen barste het onweer los. Je ziet het misschien op de foto hoe grijs de lucht is, dat was enkele minuten voor de bui die tot nu aanhoudt (half negen is het nu).
Grappig hoe die straatnegers opeens hun koopwaar omtoveren van flesjes water (schreewend: "Ice-cold-water") naar een hele resem paraplu's ("Umbrella's!!"). Maar wel handig die paraplu's.
We zijn gaan schuilen in de NY public library. Amaaaaai, wat schoon!! Das pas een biblioteek. Weer security control natuurlijk.
Na dit blogje gaan we ons een mexicaan opzoeken, liefst in the village maar omdat het zo nat is buiten wordt het misschien toch iets gewoners.
Tot morgen!
(als het lukt met de internet acces, we doen ons best)
11-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 10-07-2007 |
| dinsdag 10 juli '07 |
Net als vorig jaar komen we 's ochtens wat moeilijk op gang. Wat gaan we doen, en wat moeten we meenemen voor een hele dag?
De dag voor we vertrokken ben ik me nog een supersize handtas gaan kopen, om in New York niet met een touristenrugzakje of grote cameratas te moeten lopen. Maar die moet ik dus helemaal alleen dragen!! Dus niet te veel meenemen.
Afin, we zijn weeral gaan ontbijten bij de tent van gisteren. Het is daar zo "europees", en das wel fijn. Als je rond 8 uur 's morgens in onze buurt rond wandelt, is het meeste volk typische carreer people. Net als in de films rennen ze in hun zwart maatpak of kostuumpje met een aktetas in de ene hand, en een Starbucks bekertje in de andere hand tussen de blocks naar hun kantoortje in een van de wolkenkrabbers.
En daar lopen wij net als vele andere touristen tussenin, samen met nog wat joggers op weg naar Central park, hondenuitlaters, filipijnse kindermeisjes, zwervers, enz.
Na ons ontbijt met een taxi naar Battery park, het zuidelijkste punt van Manhatten waar de ferrys vertrekken. De kaartjes hadden we al, dus door de mega security (bijna nog erger dan de luchthaven) op de boot naar Liberty Island voor een blitsbezoek aan the statue of liberty en daarna naar Ellis island, waar al de immigranten vroeger de states binnen kwamen (vooral rond 1900)
We zijn niet in het vrijheidsbeeld geweest. Tickets waren moeilijk vast te krijgen, plus je moet een uur wachten voor (alweer) security control.
Jammer genoeg was het zicht weer beperkt en konden we vanop de eilanden niet de gebruikelijke mooie foto's van de skyline van manhatten schieten.
Toen we rond 1 uur terug waren, zijn we eerst nog een hoopvol bezoekje gaan brengen aan the bull van de financial district. (wie deze aanraakt schijnt veel geluk te krijgen op financieel vlak, kunnen we wel gebruiken na deze enkele daagjes nyc!)
We besloten nog wat gebruik te maken van onze sight seeing tour tickets, en gingen de uptown tour doen. Deze leidde ons links, boven en rechts van Central park, door Harlem. Leuk om eens te zien, maar van op de bus het zien was goed genoeg. We stapten wat vroeger uit, bij het metropolitan museum, en doken daar Central Park in.
Niet te geloven wat een oase dat is. prachtig prachtig. stilte, rust, ... Alles wat de stad niet is, is central park wel. Dat maakt de stad leefbaar!
om ons gemak naar Bloomingdale's gekuierd. Bloomingdale's op zich was niks, alé, veels te sjiek en duur.
Tijdens het verfrissen wat lang op de kamer gebleven. Hierdoor pas om 10 uur naar buiten voor het diner, maar omdat we niet met metro of taxi weg wilden, iets te min gegeten in de buurt.
We houden het al wat langer vol 's avonds: 12u waren we weer in ons Dream-hotel!
10-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 09-07-2007 |
| maandag 09 juli '07: NYC |
We starten de dag met een ontbijt in "Le Pain Quotidien", een keten die ook in België zit waar ze heerlijk brood hebben.
Dan stond "top of the rock" op de planning. Een uitzichtpunt over de stad bovenop Rockefeller center, de plaats waar de grote kerstboom ieder jaar staat. Deze uitzichtplaats is een alternatief voor de Empire state building, die duurder is, minder goed gelegen en rasterhekken heeft, terwijl top of the rock het doet met een glazen omheinig.
Heel mooi is dat daarboven!
Er is een klein hittegolfje in new york: over de 30 graden. Rond 11 uur begon het al flink op te warmen.
We namen de bustour (op de dubbeldekker) naar lower manhatten met de bedoeling Ellis Island en de statue of liberty te doen, maar daar waren we al te laat voor. Een ellenlange rij in de volle zon, dus we besloten die morgen te doen.
We zijn toen gewandeld van de ground zero site naar china town. Very hot!!!
dan met de dubbeldekker terug naar rockefeller center om wat rond te snuisteren.
Van daaruit terug naar Times Square gewandeld en de mega Toys"R"us binnen geweest, en het Hard Rock café.
Onze bedoeling was ons te verfrissen en dat nog ergens te gaan eten op een van de 100den gezellige terrasjes, maar omdat we zoo moe waren (vanwege jetlag en de +/- 15km stappen), zijn we niet verder geraakt dan het restaurantje onder ons hotel.
Dit was zeker goed genoeg. Om 10u wist ik van moeheid al niet meer wat boven en onder was, dus zonder problemen in slaap gevallen.
What a day in "the summer in the city!"
09-07-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 17-06-2007 |
| de roadtrip |
Hier zie je ons crazy reisschema!
Velen vragen hoe we de reis zo hebben uitgestippeld.
De hoofdlijnen hebben we gespiekt van de reiscatalogi, papa Eric heeft wat aangevuld en de rest is zelf uitgekiend.
Wij zelf zien onze vakantie in 3 grote delen:
- Week 1: Noordelijke steden NYC, Philadelphia en Washington DC
- Week 2: de "muziek & Civil war" week: in de "southern states" country stad Nashville bezoek, Rock city Memhis, Jazz city New Orleans, civil war stad Vicksburg, ...
- Week 3: Florida, the sunny state: Disneyworld, Sea World, luieren op Key West, Miami, ...
Net die afwisseling maakt het zo leuk!
17-06-2007, 00:00 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
| 15-06-2007 |
|
Hello Folks,
oftewel beste familie, vrienden en kenissen,
Tot hiertoe waren we geen helden in het hippe bloggen, maar met onze trip naar East-usa in het vooruitzicht gaan we er toch een poging op wagen.
Na ons besluit de laptop mee te nemen op reis, daagde het ons dat dit misschien wel hét medium was om jullie op de hoogte te houden.
Wees wel niet in paniek als we een tijdje niet posten,
Ga niet meteen de ambassade contacteren of een zoekactie opzetten;
waarschijnlijk hebben we gewoon geen internetconnectie kunnen bemachtigen of waren we ... te lui (?) of zo.
Enjoy our blog!
Jurgen en Kim
15-06-2007, 17:26 geschreven door Jurgen en Kim
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 "Laughing"){kind=icon}
