And the winner is... Linda! Ze was er het dichtst bij: 30u en 25 min. Een eervolle vermelding voor grandad Ronn: hij gokte op slechts 30 min van de geboortedatum, maar had het geslacht verkeerd... Troostprijs: een schat van een kleindochter!
Het trotse viergeslacht:
wie blinkt het meest?
Om de foto-albums te openen: klik op de foto.
Om terug te keren naar deze pagina: sluit het nieuwe venster = klik op het kruisje rechtsboven.
Hallo iedereen,
Ik ben Tess,
het eerste spruitje van Steven en Deborah. Ik ben geboren op 6 februari 2009 om 17u55. Ik woog 3kg342 en was 49 cm groot. Hier kan je meelezen over mijn prille leventje, samen met mijn mama en papa. Geniet ervan!
06-02-2009
De bevalling
Het verloskwartier. Zo heet de afdeling waar ik 2 dagen verbleven ben. Precies of je bent in een kwartier verlost. Grapjassen... Na een slapeloze nacht vol harde buiken en krampen, werd ik om 4u gewekt om "het in gang te steken" met een tabletje. Hoewel, veel heeft dat niet uitgedaan, eigenlijk was mijn baarmoedermond al week genoeg en het tabletje bleek achteraf niet gesmolten te zijn... Anyhow, de weeën werden met de tijd heviger en heviger. Rond 6u werd mijn grote vrees werkelijkheid: ik moest aan een infuus! Ik, die naalden haat, moet een hele dag met een soort naald in mijn arm rondlopen en liggen! Ik probeerde mij er nog onderuit te onderhandelen, maar nee hoor. Het was verplicht... Ze stak die stomme naald dan ook op een stomme plek, in de plooi van mijn pols, zodat ik me er bij iedere beweging van bewust was. Ik heb toch enkele paniekaanvallen moeten onderdrukken, alsook de drang om dat ding er gewoon weer uit te snokken. Gelukkig had ze het goed afgeplakt. Om 7u werd ik naar de bevallingskamer gereden. Daar mocht ik op zo'n grappig bed gaan liggen, dat bestaat uit 2 delen en beugels. Na mij verlost te hebben van mijn maag- en darminhoud (welke inhoud, ik had al een volle dag bijna niets gegeten!), was het wachten geblazen. Wachten en blazen, dus. Ik heb vroeger altijd gelachen met dat "puffen", ("zo belachelijk, waar is dat voor nodig") maar ik zweer je, als er een zware wee komt, dan puf je voor dood!!! Soit... Om 11u kwam de vroedvrouw mijn vliezen breken. Steven en ik hielden ons klaar voor de stortvloed van water die er volgens iedereen zou uitstromen, maar er liep ocharme nog geen koffiekopje vruchtwater uit. Wat een teleurstelling... In ieder geval, mijn weeën braken heviger door dan ooit tevoren. Ik dacht dat die van gisteren pijn deden?! Ewel, ik wist toen nog niet wat pijn was! Ik probeerde alles uit om de pijn op te vangen: rechtstaan, rondlopen, neerliggen, op mijn knieën zitten, op de bal, ... Dat laatste deed nog het meest deugd van al. En mijn ventje heeft me ongelofelijk gesteund. Hij was er om elke wee te helpen opvangen, hij wreef iedere keer op mijn rug de pijn mee weg. Mijn superman! Hij heeft evenveel afgezien als ik, denk ik... Hoewel... Rond 14u30 kwam een vroedvrouw binnen. Mevrouw, zou u niet willen overwegen om een epidurale te nemen? Aiaiai, daar had ik opnieuw voor gevreesd. Nog een naald in mijn lijf! Maar het ging zo traag vooruit, dat ik zonder epidurale verdoving al volledig uitgeteld zou zijn, nog voor ik moest persen. Ik viel nu al in slaap tussen twee weeën door... Wordt vervolgd ... (de dochter krijgt honger...)
En toen was het zover...
Hier is ze dan, na 2 dagen noeste arbeid: onze lieve kleine meid: Tess Timmermans geboren op 6 februari 2009 3kg342 en 49 cm
Welcome to the world, my darling little one...
05-02-2009
Week 40
Bijna is het zover en zal je je kindje in je armen houden. Je baby ligt
wacht alleen nog op het startsein. Zijn beenderen zijn soepel en kunnen
zich gemakkelijk aanpassen aan de vorm van het geboortekanaal. Dankzij
de fontanellen (de openingen tussen de schedelbeenderen) kan ook het
hoofdje zich versmallen tijdens de tocht naar buiten.
Je baby is gemiddeld 50 cm groot en weegt ongeveer 3400 gram.
Niet veel baby's komen precies op tijd. Sommige komen vroeger, andere later. Hoe dat precies zo komt, daar zijn we nog niet
achter. De meeste laatkomertjes komen evenwel binnen de 10 dagen na de uitgerekende datum. Er is echter geen
reden om je ongerust te maken, als je baby nog wat langer wil blijven zitten. Inleiden doet men meestal na de
42ste week, tenzij je echt ongerust bent of er iets mis is met de baby. Troost je, alles, ook het lange wachten,
is zo vergeten als je je kindje eenmaal in je armen houdt.
bron: www.9maand.com
De aanloop naar de bevalling...
Wat een bewogen week! Na enkele dagen kwakkelen en aanmodderen met al dan niet echte of valse weeën of oefenweeën of whatever, hadden we een afspraak op donderdag 5 februari om aan de monitor te gaan liggen. Om 8u30 's morgens. Met ietwat vertraging door het verschrikkelijke Aalsterse verkeer kwamen we aan in het ziekenhuis. Ik werd aan de monitor gelegd. Hieruit bleek dat mijn weeën nog altijd frequent en regelmatig kwamen, maar pijn? Niet echt, nee... De vroedvrouw kwam na een halfuurtje voelen of ik al meer opening had. Wat deed dat pijn! Normaal bij het "meten" voelde ik dat niet echt, maar nu deed het zeer! En dan voelde ik iets warms tussen mijn benen. De ogen van de vroedvrouw en het gezicht van Steven spraken boekdelen: hier klopte iets niet. Oeioeioei, mevrouw, u bloedt! Ik had een goeie "beker" bloed verloren. Omdat ik zolang problemen had gehad met die placenta, vreesden ze hier een beetje voor. De gynaecoloog werd er onmiddellijk bijgehaald. Ze besloten om me 2uur langer aan de monitor te laten, om zeker te zijn dat het bloeden stopte en dat het kindje er niet onder leed. Regelmatig kwam men kijken. En wat bleek? Mijn weeën werden intenser. Ze deden ook iets meer pijn. Tegen de middag kwam de gynaecoloog nog eens kijken. Ze wist dat ik al een week met voorweeën liep en dat ik al weken niet meer sliep van de jeuk. Bovendien was de bevalling op gang gekomen, maar aan dat tempo kon het nog enkele dagen duren. Het kon evengoed plots in een sneltempo verlopen. Daarom werd besloten om mij binnen te houden. Indien Juniorke die nacht niet spontaan kwam, zouden ze het de volgende morgen "in gang steken", 't is te zeggen: de natuur iets versnellen. Je weet niet welk een ongelofelijk pak er toen van mijn schouders viel. De wetenschap dat het vandaag of morgen zou zijn! Tegelijk kwamen ook de zenuwen opzetten: het zou effectief voor vandaag of morgen zijn... Die bolle buik zou weg zijn en we zouden een pakketje in de plaats krijgen. Brrr... Spannend! De rest van de dag verliep af en aan. We hadden onze GSMs uitgezet, want de smsjes bleven maar toekomen. Tja, iedereen wist dan ook dat ik aan de monitor moest en ik liet niets weten! Ze moesten maar wachten. Ik werd naar de arbeidskamer verhuisd, kreeg mijn eigen bed en werd de hele namiddag gemonitord. Regelmatig kwam men voelen of ik al meer opening had. Tegen de avond had ik 4cm opening, een heel weke baarmoederhals en toch al relatief pijnlijke weeën, te vergelijken met pijnlijke maandstonden (die achteraf gezien eigenlijk nog geen pijn deden). Die nacht deed ik natuurlijk geen oog dicht. De weeën (allez ja, harde buiken) kwamen nu heel kort op elkaar, om de 3-4 min, met lichte krampen bij. Mijn ventje lag oncomfortabel te snurken in zijn klapzetel. Hij had nog eten gekregen, ik 's middags gewoon een tas soep en 's avonds een boterham. En honger dat ik had! 's Avonds heb ik nog gezeurd en nog een appelsien gegeten! Toen heb ik dat trucje uitgevoerd, wetende dat ik dat achteraf niet meer zou kunnen: appelsientjes op de buik...
04-02-2009
Wanneer???
Vandaag? Morgen? Volgende week? Mijn kleine spruit, wanneer kom je eruit?
03-02-2009
Hoe het begon...
Een tijdje geleden waren we op bezoek bij een collega van Steven en zijn lieve vrouwtje. We waren aan het babbelen over de zwangerschap en aan het speculeren over de nakende geboorte. Wanneer, o, wanneer zou Juniorke komen? Zij hadden een trucje ontdekt: frietjes eten. Zij was twee maal bevallen na het eten van (zelfgemaakte) frietjes en ook haar schoonzus' kindje werd geboren na het eten van hun frietjes. Dus op zaterdag 31 januari besloten Steven en ik om frietjes te eten. Die van het frietkot zouden het ook wel doen, zeker? 's Avonds zaten we gezellig naar een film te kijken, wanneer mij plots iets opviel: ik had harde buiken... Die had ik al eerder gehad, maar nu kon ik ze echt timen! Om de 7-8min kreeg ik een harde buik. We keken naar elkaar en dachten allebei hetzelfde: zouden de frietjes gewerkt hebben? Maar ik voelde geen pijn?! En naar het schijnt doen echte weeën wel pijn... We besloten er een nachtje over te slapen. Nu ja, slapen, eerder liggen waken en voelen of de harde buiken bleven komen. En ja hoor, de hele nacht lang had ik harde buiken, op een regelmatig tempo. Zondagochtend vroeg (lees: 5u30) belden we naar het ziekenhuis. We wilden weten waar we voor stonden. De vroedvrouw van dienst zei dat ik in de loop van de voormiddag mocht langskomen om aan de monitor te liggen. Het zou kunnen dat het begonnen was. Zo gezegd, zo gedaan. Rond de middag gingen we naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ik inderdaad weeën had. De zogenaamde "oefenweeën". Ik had ook opening van 1 cm en een baarmoederhals van 5 cm. Maar omdat ik geen (noemenswaardige) pijn voelde, mocht ik naar huis om te ontspannen. Indien het bleef aanhouden, mochten we 's avonds opnieuw aan de monitor komen. Wij 's avonds rond 20u dus terug naar het ziekenhuis. Daar bleek dat mijn weeën frequenter geworden waren. Ik had een opening van 2cm en een baarmoederhals van 3 cm. Het was duidelijk begonnen, maar traag. De vroedvrouwen raadden me aan om een toertje te doen in de gangen van het ziekenhuis en na een uurtje terug te keren. Ik kreeg de raad om veel trappen te nemen. Misschien zou het zo echt in gang schieten? Steven en ik hebben alle verdiepingen van het ziekenhuis afgeschuimd, alle gangen doorgewandeld (beter: gewaggeld), onszelf per ongeluk in verboden voor publiek-zones begeven. Na een uurtje keerden we terug. Of ik nu al pijn had? Ja, aan mijn voeten van het vele wandelen, maar nog niet van de weeën... Aan de monitor bleek dat de weeën frequent genoeg waren, maar nog steeds niet intens genoeg. 't Is te zeggen: ze kwamen voldoende regelmatig, maar ze deden geen pijn genoeg. De vroedvrouw dacht dat ik nu wel 3cm opening had en een baarmoederhals van 1,5cm. Na lang twijfelen besloten ze me toch terug naar huis te sturen. Deels omdat ik niet zo ver woon, moest het echt beginnen, konden we snel terug in het ziekenhuis staan. En wie weet bleek morgen, bij ons gynaecoloogbezoek, dat ik 4 of 5 cm opening had? Jammer maar helaas, die nacht zijn de weeën stil gevallen... Of toch fel verminderd. Ook doorprikte de gynaecoloog 's avonds onze illusie dat het zou doorzetten: ik had zelfs geen 3, maar slechts 2cm opening. De vroedvrouw was wat voorbarig geweest (of ze had kleinere vingers?). Tja, alles op zijn tijd, zeker? Juniorke neemt er in ieder geval de tijd voor...
02-02-2009
Aftellen
Nu is het aftellen pas echt begonnen: nog 3 dagjes... En slapen 's nachts? Vergeet het maar! Daarvoor is dat klein mormeltje veel te actief en slaan mijn gedachten ook op hol. Bovendien sta ik van kop tot teen vol uitslag (allergie? Zwangerschapsuitslag? Who will tell?) en dat jeukt JEUKT JEUKT !!! Moest die anti-jeuk-crème nu nog lang genoeg werken, maar nee... Tja, wat zeggen ze ook al weer over die laatste loodjes? Oh ja, bovendien heb ik uit goede bron vernomen dat onder water bevallen in het OLV momenteel uitgesloten is. Er is een bacterie in het leidingwater en ze zijn alles aan het ontsmetten. De baden zijn zeker 14 dagen onbruikbaar, maar zo lang ben ik niet van plan nog te wachten hoor. Wat jij, Juniorke? Just my luck... En hier is het aan het sneeuwen... Er ligt al een mooi wit laagje en het houdt maar niet op. Hopelijk moeten we nu niet in vliegende vaart naar de kliniek... 't Zou aan een slakkentempo moeten zijn. Toch leuk, hé, zo zwanger zijn... Af en toe heeft een mens een klaagmuur nodig. Toch geniet ik er nog van hoor (bij momenten...).
Bezoek 10 aan de gynaecoloog
Vandaag zijn we opnieuw (voor de laatste keer) naar de gynaecoloog geweest. Na een bewogen weekend, waarbij we uit voorzorg enkele keren aan de monitor zijn gaan liggen, blijkt dat ik 2 cm opening heb en al "valse" weeën. 't Is te zeggen: voldoende frequente weeën, maar nog niet pijnlijk genoeg (ze doen geen zeer, dus...). Dus ja, onze Junior laat al van zich horen, maar nog niet sterk genoeg... De gyn durft geen voorspellingen meer te doen. Het kan voor elk moment zijn, maar het kan evengoed nog een week duren... Tof... Aangezien ik al zoveel uitzonderlijke dingen heb gehad tijdens deze zwangerschap (een bloedinkje, die placenta, het schedeltje, de zwangerschapsuitslag, ...), wie weet, ben ik dan ook de uitzondering die juist op de uitgerekende datum bevalt? Ofwel... Maandag is het volle maan... Doe maar op je gemak, Juniorke, kom maar als je er zelf klaar voor bent.
30-01-2009
Week 39
De darmen van je baby hebben zich gevuld met een groen-zwarte
ontlasting (meconium). Deze werd gevormd door een mengsel van gal,
cellen uit de darmen en "afvalstoffen" uit de spijsverteringsklieren.
Tijdens de eerste 2 dagen na de bevalling, komt deze eerste stoelgang
naar buiten.
Je baby is nu 49 cm en weegt 3300 gram.
bron: www.9maand.com
29-01-2009
de laatste loodjes
nog 1 week...
28-01-2009
Wedstrijd
Beste mensen, morgen is de laatste dag om deel te nemen aan de wedstrijd en kans te maken op een fles lekkere champagne. Vanaf overmorgen hebben de eersten immers al gegokt... Dus, grijp je kans, klik op de knop hiernaast en raad het juiste geslacht, de geboortedatum en niet te vergeten: het uur. Veel succes iedereen!
26-01-2009
R.I.P.
Ons lief Joske heeft vannacht het tijdelijke geruild voor het eeuwige, met een gezegende leeftijd van 3 jaar... Slaap zacht, mijn schatje... (ons Michke treurt om zijn kameraadje)
23-01-2009
Week 38
Je baby komt nu nog zo'n 28 gram per dag aan. De donshaartjes
verdwijnen steeds meer en meer, en hij probeert al te ademen. Soms
krijgt hij hierbij vocht in de luchtpijp en dan voel je dat hij de hik
heeft.
Je baby is nu 48 cm groot en weegt 3200 gram.
bron: www.9maand.com
22-01-2009
Spannend...
NOG 2 WEKEN ...
21-01-2009
Papa Steven is jarig!
Hip Hip Hip... HOERA! Vandaag wordt papa-in-spe Steven een jaartje wijzer! Dat moet gevierd worden. En, mannen ginder op de VOLVO, smaken de cakes? Ze zijn met liefde gemaakt hoor! Dikke proficiat, mijn ventje...
20-01-2009
Bakken
Ik ben 9 cakes aan het bakken! Waarom? Verklap ik morgen wel... ;-)
19-01-2009
Bezoek 9 aan de gynaecoloog
We zijn opnieuw naar de gynaecoloog geweest. Weer een uur in de wachtkamer moeten zitten. Pffff... Gelukkig bestaan er roddelboekjes! Ik heb nog geen opening, maar Juniorke is wel al een groot deel ingedaald (met het hoofdje in mijn bekken). Het blijft een kleintje: momenteel 2kg 842g. En ze had heel goed nieuws voor ons: de placenta is zo goed als helemaal opgeschoven! Nu ligt Juniorkes hoofd in de plaats. Dat betekent dat de kans op een keizersnede(KS) alsmaar kleiner wordt en die op een natuurlijke bevalling alsmaar groter! Ze gaan in ieder geval geen KS plannen. Ze gaan me gewoon laten proberen. Alleen als ik tijdens (of voor) de bevalling toch nog een bloeding zou krijgen, wordt het nog een KS. Maar die kans wordt hoe langer, hoe kleiner! Super hé! Bovendien mag ik proberen om onder water te bevallen! Fantastisch! We hebben weer een mooie video van Juniorke meegekregen. Je ziet het borstje en buikje op en neer gaan: het oefenen van de ademhaling. En op een gegeven moment gaat het mondje wijd open, net een geeuw. Grappig. Ik ga proberen om hier nog een filmpje van te plaatsen. Geniet nu maar al van de fotootjes.
17-01-2009
Oh nee, weer een wee...
Kijk, mama, de "W(ee)" Vandaag samen met mama en zus naar het Waasland Shopping Center geweest, op koopjesjacht. Mijn zus heeft de jacht gewonnen. Ze heeft een aantal 'batjes' gedaan. Ik heb een hele voorraad spannende broeken en truitjes ingeslagen. Nee hoor, wel een losse broek en t-shirtje voor in het moederhuis. Kwestie van niet de hele dag in pyjama te moeten zitten. Twas plezant en zeker voor herhaling vatbaar. Maar dan wel met een pauze om een pannenkoekje te eten. ok? Enne mama, bedankt voor de mooie babykleertjes, he. Ze liggen al netjes gewassen, gestreken en opgeplooid in de kast. Nog 2 weken en 5 dagen...
16-01-2009
Week 37
Het is normaal dat je je baby wat minder voelt bewegen, er is immers
maar weinig plaats meer. Ben je toch ongerust, bel dan je dokter, in de
meeste gevallen kan hij je geruststellen. Een baby geboren tussen 37 en
42 weken, beschouwt men al "a terme", op tijd dus. Wordt hij voor 37
weken geboren, dan spreekt men van een prematuurtje.
Je baby is nu 46,5 cm groot en weegt 3100 gram.
bron: www.9maand.com
12-01-2009
babykamer
Joepie! Ik kan eindelijk beginnen de babykamer weer op orde te zetten! Mijn ventje heeft gisteren echt goed doorgewerkt, speciaal voor mij! Ik ben getrouwd met superman ;-) ! Ik ga er sebiet eens invliegen...
Kijk, mama, de "W(ee)"
Vandaag samen met mama en zus naar het Waasland Shopping Center geweest, op koopjesjacht. Mijn zus heeft de jacht gewonnen. Ze heeft een aantal 'batjes' gedaan. Ik heb een hele voorraad spannende broeken en truitjes ingeslagen. Nee hoor, wel een losse broek en t-shirtje voor in het moederhuis. Kwestie van niet de hele dag in pyjama te moeten zitten. Twas plezant en zeker voor herhaling vatbaar. Maar dan wel met een pauze om een pannenkoekje te eten. ok? 
