Er was eens een meisje,
en haar naam was June.
Ze haatte haarzelf zo hard,
het was echt niet te doen,
Ze wou dat ze niet bestond,
En boorde haarzelf constant in de grond.
Ze vond dat ze niet hoorde te leven,
en heeft veel te veel slechts moeten beleven.
Vrienden die haar in de steek lieten,
100000000 en tranen heeft ze lopen gieten,
Ook iets anders waar ze het liever niet over heeft,
heeft ze mogen meemaken,
ze wou gewoon, dat ze haar leven kon staken,
En net als het niet veel erger kon,
Kwam er achter die enorme regenwolk,
een nog veel grotere zon.
Een jongen, en je denkt nu vast, "oh wat cliché "
Misschien is het dat wel,
Maar tjee
Die jongen was zo fantastisch,
En was een van de weinigen die haar begreep,
Hij had haar volledig in zijn o zo zachte greep..
June dacht aan niets anders meer,
alleen maar aan Jeroen
Ze wou het hem zeggen,
maar dat kon ze niet doen
Ze was zo goed als zeker
dat hij niet hetzelfde voelde
Ze probeerde hem duidelijk te maken,
wat ze bedoelde
Ze schreef hem brieven en tekende erg veel,
En ze dacht: "Hopelijk is het hiermee dat ik ook zijn hart steel "
Het duurde nog heel even,
June was al half de hoop aan het opgeven
Hoe zou het ook kunnen, dat zo'n perfecte jongen, ook van haar zou houden?
Hij dacht waarschijnlijk dat ze gek was, of toch wel héél erg verkouden
Wie hield er nu van zo'n misbaksel, wie kon er nu iets geven om een meisje zo stom en lelijk als zij,
maar toen kwam er dat moment verdomme, ze was zo blij <3
Hij stuurde haar een sms en plots voelde ze haar geliefd,
Je kan het wel al raden, ook hij, hij was verliefd
Op haar dan nog wel, ze kon het niet begrijpen,
Ze kon nauwelijks typen,
dat zij ook van hem hield,
maar tegelijkertijd vroeg ze haar ook af,
wat Jeroen bezield,
Zo perfect als hij is,kon hij best wel een mooier en liever meisje krijgen,
Maar June was zo blij, ze zou erover zwijgen.
Toch verwerkte ze het niet goed,
En was ze de hele tijd bang,
"Hoe lang gaat deze fantastische droom nog duren?
dacht ze "Als het aan mij ligt nog heel lang."
Ze kon het niet meer houden
En vroeg haar af wat Jeroen in haar ziet,
Ze vond zichzelf zo lelijk,
ze had zoveel verdriet,
ook al was haar leven nu zo vol liefde & zonneschijn
Toch deed iets haar pijn.
Ze hield van Jeroen, meer dan van wie of wat dan ook,
Haar hart stond in vuur en vlam,
maar werd bezoedeld door rook.
Ze kon het niet begrijpen,
dat hij van haar hield, ze vertelde het hem
Maar het kwam verkeerd over,
Ze zei het verkeerd, het kwam over: heel pover..
Jeroen dacht dat ze het niet geloofde,
Hetgeen dat hij haar een tijdje geleden beloofde,
Dat hij altijd van haar zou houden,
Het was June haar schuld,
ze had het anders moeten verwoorden.
Jeroen ging even offline,
En June besefte, dat ze iets vreselijks had gedaan,
natuurlijk hield Jeroen van haar,
waarom zou hij het anders zou vaak zeggen?
Ze moest gewoon,
Haar minderwaardigheidscomplex, in de vuilbak leggen,
Zij hield van Jeroen, en Jeroen hield van haar,
Hij kwam terug online
Ze excuseerde zich en het was klaar.
June wou nu, haar problemen, volledig vergeten,
En zou nu alleen maar denken,
en weten,
Dat Jeroen van haar houdt,
En zij ook van hem, hééél veel <333333333
