ik heb vandaag een geprek gehad over mijn zelfvertrouwen.
ze vroegen wrm ik zo weinig zelf vertrouwen heb
ik zei dat ik al veel meegamaakt had op de kant van vriendschappen mijn beste vriendin heeft mijn lief afgenomen en toen heeft het een paar jaren geduurt voor ik terug echt een vriendin had ze vertelde mij dat ze me nooit ging laten vallen voor niks of voor niemand ik wist wel dat het niet kon maar soms moet je gwn dingen geloven om gelukkig te zijn. nu na een paar maanden hoor ik niks meer van haar stuurt ze mij niet meer spreken we niet meer af. dit doet heel erg veel pijn omdat ik haar graag had. ik mis haar elke dag.
en nu ben ik het vertouwen kwijt in echte vriendschap ik durf de mensen niet meer vertrouwen.
ik zit in een klas waar de mensen nogal kleine kinders zijn ze vernederen echt de mensen en dit weten ze zelf niet. ik probeer mijn mening te zeggen maar dit is heel moeilijk want als je iets zegt lachen ze je uit of gaan ze in verdediging sommige mensen worden echt nooit volwassen
