Het is moeilijker dan ik had verwacht. Telkens opnieuw schrijf ik mezelf vast en dwaal ik vervolgens van de verhaallijn af. Deze keer had ik net gedaan met het schrijven van de ontmoeting van Macabéa en een nieuwe vriend, Olimpico. Eindelijk was ik net klaar met het schrijven over hun ontmoeting, 3 pagina's lang duurt het. Dan gebeurt het ergste wat een schrijver zich maar kan voorstellen, plots gooide mijn kokkin het net geschreven verhaal in de vuilnisbak. Ik neem het haar niet kwalijk natuurlijk, dat kan iedereen overkomen, maar ik ben er in mijn poging tot kunstmatige herschrijving bij lange na niet in geslaagd om de oorspronkelijke versie terug op papier te krijgen. Zoals iedereen zegt: ' je eerste antwoord is meestal het juiste', en dit gold ook voor deze mooie eerste ontmoeting. Eindelijk begint Macabéa een beetje contact te krijgen met anderen, naast haar 4 kamergenoten. Macabéa begon weer eens gelukkig te worden, het werd ook tijd. Ik ben echt trots op haar dat ze eindelijk weer het gevoel van 'liefde' terug kan voelen, want na 3 afspraakjes, telkens met regen aan te pas, begon ze verliefde te worden op de mooie jongeman. Zelf vond ik Olimpico niet zo een aangename jongen, hij sprak altijd slecht tegen haar en noemde haar verschillende namen zoals 'scharminkel'. Dat maakte haar natuurlijk niet want zoals iedereen weet, liefde maakt blind. Hij was ook vol van zichzelf en was er volledig van overtuigd dat hij het zal maken en heel rijk zal worden. 1 keer heeft hij een koffie voor haar betaald een echte gentleman zou je denken, maar nee. Tijdens een bezoekje naar de zoo, waarvan zij zelf haar ticket moest betalen, zat hij eens na te denken. Hij was een vrijer en zij was een goedkoop meisje en jullie weten natuurlijk wel wat zijn doel is. Hij dacht na over het uiteindelijk misbruik maken van haar maar natuurlijk durfde zij niets, want zij zelf was nog een maagd en bij het plezier beleven, dus ook bij seks, zou ze haar meteen schuldig voelen dus weigerde ze al zijn pogingen. Na een lange tijd begon Olimpico niet meer op te dagen bij hun dagelijkse afspraakjes aan de bushalte, dat zei al genoeg maar toch gaf Macabéa nooit op. Dat arme meisje, ze was eens heel erg gelukkig en blij en dat wordt opnieuw helemaal verpest. Zoals jullie zien is deze ontmoeting niet zo aangenaam maarja, ik heb mijn best gedaan om op het opnieuw te schrijven. Maar wat zal er nu gebeuren met Macabéa? Want de laatste tijd voelt ze haar enorm slecht en ziek en zullen we ooit nog horen van die onderkruipsel Olimpico? Dat moet ik zelf nog allemaal beslissen.