|
8 februari 2010, 18:00 Bhubaneswar
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is precies al even geleden, misschien wordt het tijd dat ik nog eens mijn linguistische vaardigheden gebruik om het lezend Belgenvolk te verrijken met mijn belevenissen in Indië.
Zaterdag heb ik mijn eerste les moge geven, op een of andere manier ben ik er in geslaagd zedenleer te geven in een van de meest religieuze landen op deze planeet. De les, trouwens mijn eerste in het Engels en dan nog aan volwassenen, allemaal met een masterdiploma. Dus voor diegene die iets van lesgeven afweten, heb ik mij mogen amuseren met een hoorcollege rond moraal lesgeven. 3 jaar lerarenopleiding in 2 uurtjes steken, over samenvattingen gesproken... Maar de les ging wel goed, ik moest hem geven aan de supervisors van de slumleerkrachten, die er blijkbaar wel iets inzagen. Vandaag echter heb ik een nog simpere versie mogen geven aan de slumleerkrachten zelf (een les aan 50 volwassenen) wat dan weer een stuk meer stressen was omdat ik met een vertaler moest lesgeven. Dus als mijn doel bereikt is, kunnen studenten NCZ binnekort op Erasmus naar Indië, alhoewel, als er in België al een tekort aan leerkrachten NCZ is, wat zou er dan gebeuren als een land van meer dan een miljard ook zedenleer gaat beginnen geven? Eén ding is zeker, het vrijzinnig volk gaat voorlopig geen problemen krijgen met werkzekerheid.
Zondag ben ik met Bimal, een van de medewerkers, eens Bhubaneswar gaan verkennen. Eerst 2 tempels dichtbij (foto's zal ik er uiteraard proberen bij te zetten) met daarna eens een bezoek aan het staatsmuseum van Orissa, spijtig genoeg geen foto's toegelaten, tenzij ik 1000 roepies wou neertellen.
Dan bij Bimal thuis gaan eten... zeker een ervaring, in de slums gaan eten. De slum waar Bimal woont was nu wel al wat ontwikkelder met genoeg voorzieningen, het is zeker geen woonwijk zoals wij gewoon zijn. Uiteraard is een blanke vreemdelijk de perfecte reden voor tientallen kinderen om te beginnen staren. Het eten was, zoals verwacht, weer prachtig, met iets vreemd dat ik nog nooit had geproefd: iets heel pikant, op basis van pinda's... verslavend gewoon.
Tegen 3 opnieuw vertrokken, toen het al wat minder warm was, natuurhistorisch museum bezocht. Veel dieren op sterk water, ik denk dat de gemiddelde dierenvriend niet zo blij zou zijn met de babyschildpadjes zwevend in sterk water, maarja, ze zitten tenminste niet in de soep.
Als laatste nog naar een tempel buiten de stad gegaan, een Boeddhistische schrijn met daarachter een Hindoetempel. Op zich wel schoon, maar men maag keerde wel van die priesters. Zeker als vrijzinnige, kun je u in India wel snel beledigd voelen vind ik. Je wilt iets bezoeken, daarmee wil je niet meteen een gids ofzo, ik had trouwens al een gezel die er veel over kon vertellen, dus heb ik geen nood aan van die religieuze types die zich meteen opdringen. Dan beginnen ze met hun uitleg, da op zich wel interessant kan zijn, maar je hebt er niet om gevraagd. Dan sleuren ze u mee om één of ander zegeningsritueel te doen. Ge kunt uit beleefdheid geen nee zeggen. Dan zitten ze van die rituelen uit te voeren waarvan ze weten da je ze niet kent, laat staan dat je begrijpt wat ze dan zitten te mompelen. Vergeet niet dat ik op geen enkel moment een van die mensen heb aangesproken, die sleuren u gewoon mee. En op het einde van het ritueel zijn ze daar eh, een donatie. Dan keert mijn maag gewoon. Het feit dat religieuze types geld vragen... één van de grootste redenen waarom ik ni gelovig wil zijn, en dan op zo'n manier... Je probeert tolerant te zijn, begrijpend voor een andere levenswijze, maar als geld en godsdienst hand in hand gaan is er hier iemand die dan graag bedankt. En dan jezelf zo opdringen, het is nu even mijn moment van mijn gal te spuwen, dus laat me maar even doen, is voor mij niets meer dan vuile geldklopperij. Ik heb nog geen mensen geld zien aftroggelen voor ze vrijzinnig te laten zijn. Uiteraard is het te begrijpe da die tempel onderhoude moet worden, maar oftewel vraag je entrée, een donatiebox aan de uitgang ofzo, maar om daar met uw hande open te staan zoals bedelaars, gaat er bij mij niet in. Zeer spijtig want tot op dat punt had ik echt wel een prachtdag. Bimal zelf zei mij nog dat hij van deze praktijken beschaamd was. Ik ben zeer tolerant, maar zo'n dingen gaan er bij mij niet in. Maar genoeg daarover, het is eruit en daarmee is het gezegd geweest, terug naar de betere dinges des leven.
Aan die laatste tempel zijn we wat blijven hangen, een prachtig uitzicht, zondsondergangetje en een mangosapje, ideaal om is tot rust te komen, uiteraard in het Boeddhistische gedeelte, wat trouwens het hoogste gedeelte was, dus het zicht was, zoals ik al zei, prachtig.
Tegen 6 terug naar Ruchika aangezien het al goed donker was, nog wat met de mensen hier babbelen, weeral een zalig avondmaal, ongelooflijk gewoon. Vreemd dat ik nog altijd geen nood heb gehad naar vlees. Maar over het eten in het algemeen zal ik mijn relaas doen zodra ik hier klaar ben.
Na het eten terug achter de computer, dan is het internet hier sneller en ben ik op mijn gemak, kon ik mij nog wat bezighouden met die enkele belangrijkste die ik in België achterliet. -Even ter info: ik ben gemiddeld tegen 4 uur bij jullie online, half 9 hier.-
Vandaag is het lesgeven begonnen, veel is er niet over te zeggen, ik zal daar mijn relaas wel over doen zodra ik dat hier gewoon ben.
Deze morgen ook mijn eerste boterham in een week gegeten, eindelijk is geen pikant ontbijt, enkel brood, thee, confituur en een appel, maar heb één stuk vergeten te schillen, dus als ik binnenkort over darmproblemen praat, weet je waar het vandaan komt.
Tot zover dit gedeelte. Ik zal, voor de liefhebbers, nog een extra woordje placeren over de culinaire ervaringen hier...
Over het algemeen... Ongelooflijk lekker! Wel goed pikant, maar we weten allemaal: hoe heter hoe beter. De foto's heb je al gezien van een gemiddelde maaltijd. Neen ik weet niet hoe het heet, mijn Oriya is nog niet goed genoeg, maar ik probeer me er niet aan te storen. Wat er inzit, kan ook niet altijd identificeren, maar het ziet er gewoon zo goed uit, dus het geraakt wel op. Enkel in de morgen was het lastig, omdat ze ook dan warm eten, en redelijk gekruid. Dus de simpele boterham is op zo'n momenten echt wel gemist. De thee en koffie is uiteraard ook ongelooflijk, durf mij nooit geen Lipton meer te serveren. Die irritante, gesofisticeerde roodjassen denken trots te zijn op hun theetijd terwijl, als je het zou vergelijke met Indische (of ook Marrokaanse) thee, die Engelse rommel evengoed warme Heiniken zou kunnen zijn, dus met andere woorden: warme paardenpis. Zoals ik zei, ook iet ongelooflijk lekker geproefd op basis van pinda's, maar goed pikant, heerlijk gewoon.
Nu ik ga altijd wel graag vlees blijven eten, maar aan alle vegetariërs in Belgie met je soja-producten (tofu en ander chemische afvalproducten): ga eerst eens in Indië leren koken vooraleer je uw moreel protest tegen dieren eten verandert in een aanslag op de smaakpapillen, want die groentenburgers en spaghettisaus met quorn (u kent dat wel, dat bruin gedoe dat zelfs straathonden niet binnen krijgen. Oftewel kook je Europees en gebruik je vlees. Oftewel leer je van een vegetarische cultuur hoe je zonder vlees kunt leven. Het is mogelijk, maar probeer dan geen vegetarische spaghetti bolognese te maken, verzin desnoods een heel nieuw recept, maar verkracht niet wat Bourgondisch Europa eeuwen lang heeft geperfectioneerd. Dus bij deze is ook even mijn gal daarover gespuuwd. Uiteraard is veterarisch nog altijd beter dan de schoenzolen vanuit de Macdonalds en Quick...
Nu rest mij nog enkel u, de lezer te bedanken voor de trouwheid die u opbrengt voor de literatuur die mij ooit meerdere Nobelprijzen zal opleveren, zeker vanwege mijn bescheidenheid...
Vaarwel
|
