|
Bij 't binnenkomen van de aluminium barak in Malderen, hadden we al schrik dat het niet echt onze avond ging worden. Een zaaltje die maar 2/3 van onze zaal is, speelt meestal niet in ons voordeel. Met een klein spurtje, liep je je al te pletter tegen de muur.
De eerste helft konden we maar een aantal kansen creëren, maar meestal vonden we de keeper in de weg. Bij de rust hadden we onze tanden stukgebeten op de verdediging, ging het niet echt lekker en was er niet echt vuurwerk in ons spel te vinden.
Een vrijtrap die ik niet zag afkomen en een bal die ik niet wist te controleren levert hun 2 doelpunten op en uit onze resem kansen kunnen we ook maar 2 doelpunten scoren. Al bij al maar een matte vertoning.
De 2e helft was dan ook van een ander kaliber : de keeper van Malderen kreeg bijna een stijve nek van alle vloeiende bewegingen, snijdende passes, combinaties en moest zich keer op keer gewonnen geven op zo veel aanvallend geweld. Plots hadden we een zee van ruimte en lukte natuurlijk alles wonderwel. Bruno moest maar in de richting kijken van de goal en de bal ging al binnen. Achteraan werd er nu wel op iedere bal heel secuur verdedigd en op de aanvallen die de verdediging wel wisten te verschalken, was de keeper dan iedere keer heel attent. Iedereen bewoog als een lieve lust en zo kregen de verschillende toeschouwers van Malderen en de ma van kevin toch nog een spektakelrijke avond.
this was your captain speaking...
|
