Vandaag moest er een afstand van ongeveer 430km afgelegd worden. Het weer was ideaal om met de motor te rijden. Het zonnetje scheen weer en de temperatuur schommelde rond de 20 graden.
Al gauw hadden we door dat de uitzichten van west-Noorwegen definitief verleden tijd waren. Vanaf nu was het gewoon links en rechts bomen en de cruise-control op 90km/u (dit was wel een manuele, de pols eenmaal op een bepaalde stand en zo houden gedurende kilometers lang).
In het begin hebben we wel nog een heel stuk langs een rivier gereden waarvan het water heel wat bruiner was dan de rivieren die we nabij de fjorden zagen. Er waren wel veel vliegvissers aan het werk.
Al bij al dus een mooie rit, maar wel saai.
De komende 3 dagen staan ongeveer 900km op het programma maar omdat we gezien hebben dat het hier in Zweden heel goed vlot, en er niet zo veel te zien valt, hebben we beslist om deze afstand in 2 dagen te doen (de mooie foto's behoren dus ook tot het verleden).
Ik heb dus al wat hotels ge-annulleerd en de ferry voor donderdag omgeboekt naar woensdag.
Dit wil zeggen dat we morgen nog ergens een slaapplaats moeten zoeken maar dat zal wel in orde komen.
Nu nog een lekker zalmforelletje naar binnen spelen en dan hebben we blijkbaar het hotel voor ons alleen. We zijn hier de enige gasten. Dus weer vroeg bed in en morgen weer fris de motor op.
Vandaag een dikke 200km maar tot in Trondheim. Met weerom een goed ontbijt (ik had zelf een wafel gebakken) en deze keer een fatsoenlijk gekookt ei, vertokken we met de zon in ons gezicht naar het noordelijkste punt dat deze reis ons zou brengen.
Het was een rustig ritje met weinig tussenstops aangezien we niet meer die prachtige landschappen van de voorbije dagen te verwerken kregen.
De bedoeling was om al tegen de middag in Trondheim aan te komen en in deze opzet slaagden we met glans. Om 12u00 zetten we de motoren stil op de parking van het Elgeseter-hotel, bijna midden in het centrum van de stad.
Even nog een gratis koffietje (jaja, gratis, je leest het goed) in het hotel, andere kleren aan en dan sightseeing geblazen.
Dit viel wel wat tegen. We hebben eerst de kathedraal bezocht waar we gratis binnen mochten omdat er om 13u30 een orgelconcert begon. Voor de rest bood dit centrum niet veel.
Wat we wel nog te weten waren gekomen was dat Rosenborg, het beste team van Noorwegen en de ploeg van Trondheim, om 18u00 moest spelen tegen de laatste in de rangschikking. Een paar zatte Trondheimers, waaronder een vrouw, wisten ons dit te vertellen.
Daarna hebben we in de Scottish-pub nog een echte Duitse Hefe gedronken.
Daarna heeft papa op de hotelkamer nog naar Argentinië-Duitsland gekeken en ben ik een tourke gaan lopen rond Trondheim (ongeveer 11km).
Na mijn zweetdruppels weggedouched te hebben zijn we nog iets gaan eten en konden we gaan dromen van Zweden, want morgen laten we Noorwegen definitief achter ons.
Na een goede nachtrust door het rustgevende gezoem van de nabij gelegen waterval, maar ook omdat we de vensters hadden verduisterd met de bedsprei, gingen we ontbijten. Zacht gekookte eieren waarvan de snottebellen in overvloed aanwezig waren maar, die volgens de bazin toch al 7 min. hadden gekookt, en een paar sneden brood moesten ons op de been houden tot de middag.
Eerst moest het Geiranger-massief getrotseerd worden. Alvorens hier aan te beginnen zouden we naar een uitzichtpunt rijden waar we dit massief vanop afstand in al zijn glorie konden bewonderen. En inderdaad, toen we op Dalsnibba aankwamen, bleek het uitzicht op Geiranger, adembenemend te zijn.
In Geiranger zelf zijn we even gestopt om het cruise-schip "Aurora" van P&O te bewonderen, dat daar voor anker lag.
Na Geiranger nog eens bewonderd te hebben van de andere kant reden we verder om in Eidsdal de veerboot te nemen naar Ligne.
Tegen de middag weer een pick-nick met broodjes van de "Coop" en dan weer verder.
Om tot in Åfarnes te geraken moesten we nog eerst een bergkam over. Hier zagen we weer een aantal prachtige watervallen en konden we genieten van de ene haarspeldbocht na de andere.
Daarna was het rustig cruisen langs de fjorden tot aan onze eindbestemming in Sunndalsøra.
Na een frisse dag gisteren, begon deze dag direct met zon en dat is ook zo gebleven de ganse dag.
Van Hemsedal was het een uurtje tot aan Borgund waar we het best bewaarde staafkerkje van Noorwegen gingen bezoeken. Nadat we gisteren de toegangsprijs in Gol hadden gezien vreesden we een beetje voor deze staafkerk maar het viel nog mee. Papa mocht voor 50 kronen binnen als senior en ik ook als zijnde student (het meisje droeg nochtans geen bril maar ik heb wel eens lief naar haar gelachen). Wel indrukwekkend hoe ze die houten palen allemaal met spieën in elkaar gezet kregen.
Dan naar Sogndal. Hier moesten we weer een veerboot voor nemen om een fjorde over te steken. Van Sogndal namen we de route naar Lom. Dit was adembenemend. We bleven maar klimmen en op een bepaald moment stonden er zelfs nog ijsschotsen op het water.
Boe dikwijls we tijdens deze oversteek gestopt zijn om een foto te maken weten we zelf niet meer, maar als je weet dat papa meer dan 100 foto's heeft gemaakt dan kan je de rekensom wel maken.
In Lom zijn we even gestopt om wat te drinken en dan de laatste etappe naar Videseter. 's Morgens hadden een paar Hollanders ons aangeraden om niet de normale weg naar Videseter te nemen, maar de toeristische weg. Zo gezegd, zo gedaan, en spijt kregen we daar niet van. Op een bepaald moment was er zelfs nog een klein stukje waar ze geskied hadden.
Even later kwamen we aan, aan het hotel. De sleutel van kamer 107 werd ons overhandigd. We gingen binnen en weeral hadden we een prachtig uitzicht. Deze dag zal nog moeilijk te overtreffen zijn. Maar ja, wie weet, de reis is nog niet ten einde.
Het was de eerste keer dat we de dag begonnen met heel grijs weer. Even later vielen dan ook de eerste druppels uit de lucht. Tijd dus om de regenbroek en -jas aan te doen.
Een afstand van om en bij de 300km moest er afgelegd worden met weer wat fjorden, ontelbare watervallen en tunnels en een paar staafkerkjes waar je van de entree-prijs telkens achterover viel. Bij de laatste, in Gol, moest je zelfs betalen om ze nog maar van de buitenkant te mogen zien. Dit hebben we dan maar schoon aan ons voorbij laten gaan en we stelden ons tevreden met een zicht vanop de parking.
Volgens de eigenaar van de B&B "Doktergarden" was er, op een afstand van ongeveer 5 minuten nog een mooie waterval te zien. Dit was dan ook het eerste waarmee we zouden starten. Het was ongetwijfeld een mooie waterval maar je moest er nog een stuk voor wandelen en die tijd hadden we niet.
Dan maar verder richting Voss. Hier was het vrij druk omdat er de jaarlijkse "Extreme Sports week" bezig was.
Vanaf toen waren de waren de watervallen en tunnels niet meer te tellen. Het was gewoonweg prachtig.
Op een bepaald moment moest er ook geklommen worden. Hoe hoger we gingen hoe kouder het dan ook werd. 5 graden celsius was het laagste wat de temperatuurmeter van de motor aangaf.
We hebben ook 2 keren moeten wachten omdat er asfalteringswerken bezig waren. Dan werd er een soort blokrijden ingevoerd waarbij een auto met zwaailampen de hele colonne auto's begeleidde tot aan het einde van de werken om dan vervolgens hetzelfde te doen voor de wachtende bolides van de tegengestelde richting.
Het middageten was weerom een picknick. Ditmaal vonden we in Flåm een "Coop"-winkeltje waar we wat broodjes kochten. Aangezien er geen bank in de buurt was, werd mijn motor als picknick-tafel gebruikt.
In Hemsedal, onze eindbestemming, was het niet moeilijk om ons hotel "Skogstad" te vinden aangezien deze langs de hoofdweg lag.
Het ritueel van de voorbije dagen herhaalde zich ook weer vandaag. Douchen, eten, nog wat drinken en dan op tijd naar bed.
Vandaag hebben we wel kunnen genieten van een lekker ontbijt.
We zullen vandaag eens beginnen met het weer. De dag begon met zonneschijn maar al snel werd het bewolkt. Af en toe probeerden wat verdwaalde regendruppels een gevecht aan te gaan met ons optimisme. Toch moesten ze iedere keer de duimen leggen want wij waren zwaar bewapend met een rit langs 3 prachtige fjorden.
Niets of niemand kon ons vandaag dus in een mindere stemming krijgen.
Het was dan ook prachtig. Onderweg naar de eerst fjorde, de sørfjorde, kwamen we langs een prachtige waterval, wat een geweld zeg.
Dan zijn we via de Eidfjorde, naar de Vøringsfosse-watervallen gaan kijken. Dit viel wat tegen aangezien je ze enkel van opzij kon zien en de rotsen een heel deel van het zicht belemmerde.
Dan terug via dezelfde weg naar het plaatsje Kinsarvik, waar we de veerboot naar Utne namen. Van Utne zijn we langs de Hardangerfjorde naar Jondal gereden om daar weer de veerboot te nemen naar Tørvikbygd om dan weer langs dezelfde fjorde, maar in tegengestelde richting, naar onze eindbestemming, Ulvik, te rijden.
Hier werden we in de B&B warm onthaalt door de zeer vriendelijke baas en bazin.
Dan douchen, in Ulvik iets eten, nog wat drinken en weeral slapen om morgen weer fris aan de volgende etappe te beginnen.
Na een start zonder fatsoenlijk ontbijt, niet inbegrepen in het budget-hotel, vertrok de rit vandaag eerst naar de Byglandfjord. Omdat we al om 8u00 van de parking moesten zijn, zaten we al om 8u00 op onze tweewielige stalen rossen.
Het beloofde een stralende dag te worden want de zon scheen al overvloedig. De byglandfjord, een langgerekte breed stuk water, kan je via de normale weg nemen, maar ook via een veel kleinere weg. Dit was natuurlijk iets voor ons. Alhoewel de eerste kilometers serieus tegenvielen vanwege de slechte staat van het wegdek, kwam er toch snel verbetering in.
Vanaf toen was het puur genieten. Het laatste stukje moesten we eigenlijk links aangehouden hebben, maar omdat de gps-kaarten niet gedetailleerd genoeg waren kwamen we er al snel achter dat we de afslag gemist hadden. Dit resulteerde zich in een zandweg van 10km lang.
Eenmaal hier voorbij ging alles weer prima. Het ene mooie uitzicht waren we nog niet voorbij, of het volgende diende zich alweer aan. In Roldal hebben we nog een staafkerkje bezocht. Het kerkje zelf was zeer klein, maar de entree-prijs eens zo groot (3,80/persoon).
We hebben er dan nog maar een blik bier van een halve liter gedronken om dan door te rijden naar het energi-hotel in Nesflaten. Van buiten leek het maar een bouwvallig hotelletje maar de gastvrijheid van de jonge eigenaar maakte al veel goed. De kamer gaf een prachtig uitzicht op een meer met aan weerszijden steile rotsen.
Na een lekker avondmaal, heilbot met aardappelen en groenten, hebben we nog wat gedronken en wat nagepraat en zijn we gaan slapen, moe maar voldaan.
