Leuke berichtjes zijn altijd welkom en zullen Joren en Niels veel plezier doen tijdens hun reis.
17-07-2012
ze zijn uiteindelijk aangekomen
Ze zijn aangekomen op eindbestemming. Na ons een hele dag in spanning te laten wachten kreeg ik rondstreeks 23h (plaatselijk 21h) een bericht.Papa kan je mij ASAP ( as soon as possible) opbellen. Opgebeld en zo fier als ne gieter in de sahara " Pa we zijn aan het huis""We zijn er"
Had al heel de dag zitten piekeren. Ofwel hebben ze problemen ofwel zijn ze aan het doortrekken tot eindbestemming en laten ze ons even op onze informatiehonger zitten. Het laatste dus maar wat zou je anders verwachten (zo vader zo zoon zeker ???)
Wagen is verkocht maar duitser is nog 3x in panne gevallen zelf één maal tussen de 2 grenzen. (wat een toestanden) Ze zijn dan per taxi verder naar eindbestemming gereden maar duitser zal hen nog eens komen opzoeken op plaats van bestemming na herstelling wagen.
Ze hebben er een levensverhaal opzitten die je maar kan gissen. Dit moet je meegemaakt hebben om te weten wat hier allemaal bij komt kijken.
Buiten een te zwaar technisch defect heb ik nooit getwijfeld aan het halen van de eindbestemming. In afrika is er voor ieder probleem een oplossing. Zo leven ze immers ook en daar pas je je ook aan aan..(moeilijke zin hé, herlees maar)
Toch proficiat aan onze twee reizigers want ze hebbben het toch maar gedaan. (En al hadden ze mislukt, ze hadden het lef om het te ondernemen en te proberen, doe het ze maar na)
Hou het blog in het oog want er zal nog wel gebeld worden en de verhalen worden nog even op het blog gezet.
We laten ook nog weten hoe het verder verloopt tot aankomst in Belgie¨.
Ze zijn nu iets gaan eten in de buurt en kunnen eindelijk weer gaan genieten van een echt bed, airco, frisse pintjes en frisdrank uit de frigo en zwembad. Nu nog op een rustige ontspannen manier genieten van Senegal.
We hebben al getracht om contact te leggen met onze avonturiers maar tot op heden nog geen GSM verkeer mogelijk. Berichten blijven hangen. We zijn wachtende op het verlossende bericht dat ze de grens over zijn en hopelijk zelf de wagen hebben kunnen verkopen wat geen senecure is, kan het u verzekeren. Hoed af en ne bak bier er bovenop als ze daar in slagen. Ofwel staan nog aan de grens ofwel zijn ze al aan het vorderen richting St Louis. Nog 2 h voor het ginder donker wordt (omstreeks 17h plaatselijke tijd).
Het nieuws mag er gaan binnenkomen. Ze maken het wel heel spannend.
Onze boys (zijn ondertussen met 3 want duitser rijd terug mee) waren deze avond aan de grens van Rosso (Mauritanië Senegal) maar net voor het vallen van de avond. Ze hebben een kandidaat koper voor de wagen en zijn van plan deze te verkopen en verder mee te reizen met hun duitse vriend. Situatie voor dedouanering en vrijgeven van wagen in paspoort was niet duidelijk en vroegen mij hen even op te bellen voor bijkomende informatie. Kreeg hen niet aan de lijn, bericht sturen ging wel. Bellen mij op met duits tel nr maar gesprek wordt vrij snel afgebroken. Idereen zijn krediet is blijkbaar op. In allerijl even belkrediet doorgestuurd en kort daarna even kunnen bellen. Senegal binnenkomen zonder wagen is geen probleem (hebben contact met een senegalese douanier), anderzijds moet de wagen wel worden vrijgegeven in Joren zijn paspoort kant Mauritanië. Ze waren door het late uur en onzekerheid reeds op de terugweg van de grens. Heb hen de raad gegeven extra voorzichtig te zijn. In principe rijden ze nu even terug naar de grens om exact de procedure te kennen. De koper moet hier mee onderhandelen want allicht zal er een akkoordje worden gemaakt met enkele extra's voor de dan bereidwillige douanier. Koper moet deze kost op zich nemen. Ze moeten eveneens een copij van verkoop bijhouden en niet vergeten de plaat er af te schroeven. Extra argwaan is hier zeker op zijn plaats en bij twijfel afzien van de verkoop. Er lopen daar immers erg geslepen en gedreven handelaars rond. (ze zijn zich in principe hiervan bewust) maar voorzichtigheid is geboden. Hun timing zit niet zo goed want ze maken er blijkbaar een gewoonte van 's avonds toe te komen aan de grenzen ipv betere rustplaatsen voor zover die er al zijn. Beter op tijd grens over en zeker zijn van op tijd uw volgende bestemming te halen. Misschien zijn ze iets te gehaast om de eindstreep te halen. Maar haast en spoed is zelden goed. Mag natuurlijk niet te snel oordelen want ken niet alle gegevens en niet alles is daar evident. We zitten in Afrika.
Vermoeden bevestigd. Hadden dus en nog steeds geen GSM bereik. Bericht ontvangen via duitse reiziger. 9h plaatselijke tijd.
Schrijven in bijna codetaal die ik voor jullie tracht te ontcijferen.
We weten niet of ze nu het asfalt hebben gevolgd of via piste zijn gereden.
Ze zijn ondertussen aangekomen in Nouakchot en bevestigen dat ze geen GSM ontvangst hebben. Sturen met het gsm toestel van een duitser waar ze mee samenrijden en die blijkbaar betere verbinding heeft (hangt ook af van provider). Ze hebben deze duitser zijn wagen 200km getrokken na een defect. Er bestaat een enorme collegialiteit tussen saharareizigers en dit meemaken is ook een onderdeel van zo'n reis. Indien ze de wagen nu kunnen verkopen voor een goede prijs en de wagen van de duitser tijdig kan hersteld worden, verkopen ze de wagen en rijden de rest van de rit mee met de duitser tot bestemming. Zoniet laten ze de duitser achter en rijden zelf door.
Ik heb in mijn bericht verzocht om een mailtje te sturen of eens te bellen via een lokaal telefoonbureau en ons op de hoogte te houden. Ze moeten nu wel op letten dat ze niet gerold worden bij de verkoop van de wagen maar zijn hiervoor goed gebriefd.
Het leuke aan zo'n reis is eveneens dat je gewild of ongewild steeds in één of ander scenario duikt die op voorhand nooit te plannnen of voorzien was maar bijdraagd tot de charme van dergelijke reis.
Ondertussen zijn ze nog een 500 km van eindbestemming.
Heb even nagekeken en blijkt dat tot op heden Mauritanië geen dekkend gsm bereik heeft. Enkel gsm in de grote steden of dicht bevolkte gebieden.Ik vermoed dat we pas deze namiddag ten vroegste nieuws van hen kunnen ontvangen als ze in Nouakchot zijn aangekomen. Kan ook wat later zijn als de bumper die ze er ondertussen hebben afgereden terug moeten vastzetten. Kan heel wat later zijn als ze de 2 bumpers terug moeten bevestigen.
Hopelijk verloopt alles zonder problemen en krijgen we snel bericht.
Amai, slapen in een auto aan de grens vol met zwarte mannen en veel wind en zand valt echt niet mee! Staan wel 3de in de rijvan de 30 al.
Waarschijnlijk hebben ze de duitsers willen vervoegen maar zijn aan de grens gestrand met alle gevolgen van dien. Ik hoop dat ze een stop inlassen in de betere plekken en campings die ze nog tegenkomen na de zandrit.
Deze nacht nog een berichtje ontvangen. De duitsers waren net voor hen vertrokken en waren de grens reeds over waardoor ze dus niet meer samen reizen. Normaal gezien zijn ze nu op weg naar Nouadhibou (400km). Mauritanië is een dood land om door te reizen. Alles dor, gesluierd, geen groen, kleuren of muziek. De steden zijn in opmars maar daar buiten is alles dood. Als ze geluk hebben komen ze de langste trein ter wereld tegen die door 2 zware locomotieven het ijzererts van het binneland naar de steden brengt. Indrukwekkend en blijkt geen einde aan te komen als je deze ziet voorbijkomen. Na Nouadhibou verlaten ze het asfalt om door het nationaal parc Banc d'Arguin te rijden. Zand en strand. Hopelijk kunnen ze met iemand aansluiten voor deze doortocht maar zien het zitten. "Moet te doen zijn schrijven ze" Ze zijn eveneens nog van plan om Senegal straks binnen te rijden via piste langs Diama en niet via de gewone grensovergang Rosso. Hopelijk valt er niet te veel regen want anders zal de doortocht langs Diama niet evident worden. Tot op heden nog maar 2 keer geregend in Senegal. Bij regenval wordt het modder, zand en water. Ploeteren dus. Ze zien het alvast zitten wat een positieve houding is nodig om deze tochten, te maken.
Ze zijn dan vandaag toch nog verder gereden en zijn de kaap van de 1000 km tot eindbestemming voorbijgereden.Dus nog minder dan 1000 km af te leggen. Dit geeft hen een super goed gevoel. Ze tellen af. Ondertussen zijn ze aan de gesloten grens van Mauritanië aangekomen en zullen ze daar in niemandsland overnachten. Buiten een douanekantoor is daar dan ook niets. Ze wachten dus tot morgen om verder te trekken maar hebben de wagen alvast voor de grens geplaatst zodat ze bij de eerste weggeraken. Er worden immers nog voertuigen verwacht. Morgen moeten ze onvermijdelijk door 5 km mul en kapotgereden zandpiste. ( zelf hebben wij er ooit 4 uur op gezet om 4 km af te leggen. Stukje rijden, vast, uitgraven, enz ;;) Wat ze daarna gaan doen hebben we het raden naar. Ofwel gaan ze de uitdaging aan om door het natuurpark te rijden door woestijn en over stranden (daar gaat dan de bumper afgereden worden) ofwel racen ze via asfalt naar de eindbestemming. Dit zal allicht morgen blijken.
Na grensovergang Mauritanië moeten ze verplicht 5 km verderop door zandpiste dit douanekantoor vinden. Zoniet problems. Mogelijk zijn ze hier gestrand gezien ze schrijven dat ze aan de Mauritaanse grens zitten.
Als de tent het begeeft kunnen ze misschien bij de douaniers gaan slapen.
We hebben nog geen nieuws ontvangen van onze abdoela en hassan. 23h30 hier, ginds 21h30 maar al zeker 2 h donker. Mogelijk overnachten ze in het parc Banc d' Arguin als ze deze route hebben genomen en gezien dit een natuurreservaat is met weinig of geen inwoners is er mogelijk nog geen gsm bereik. Als ze hier overnachten zal het tent worden of een povere vissershut dat dienst doet als slaapplaats en toch enige beschutting bied.. Zodra iemand nieuws heeft plaats ik dit zo snel mogelijk op het blog.
We wachten af....
Voor alle zekerheid heb ik een berichtje laten sturen met ontvangstrapport en dit krijgen we niet. Dit sterkt mijn vermoeden dat ze dus geen gsm bereik hebben.
Ik ben misschien wel de aanzet maar eveneens de stille hulp voor onze reizigers als er vragen of twijfel is of advies nodig is. Ik ben eveneens de persoon die tracht om op dit blog de situatie's te schetsen en toe te lichten om zo een beter kijk te geven op dit verhaal. Ik ben de papa van Joren en heb zelf de reis 2x gedaan in nog veel slechtere omstandigheden. (1ste maal alleen) Toen liep er nog geen asfaltbaan door de sahara, was er vaak dagen geen GSM bereik en bestond internet en google earth nog niet. Een GPS had toen enkel het leger. Ik heb eveneens een tocht gedaan in een MAN vrachtwagen van Gambia naar Niger gedurende 5 weken zonder enige vorm van luxe. Soms wel even moeilijk zoals op foto blijkt maar steeds meer dan de moeite waard.
Ze zijn dan vandaag toch nog verder gereden en zijn de kaap van de 1000 km tot eindbestemming voorbijgereden.Dus nog minder dan 1000 km af te leggen.
