Zout op onze huid, wind in de haren, zand in de oren, een bad vol zon en een zee vol water….kortom een dagje strandvakantie als afsluiter van een weekje Lanzarote. Een zee die enkele dagen terug nog omheind was met dranghekkens en tribunes om ons, supportende gekke vrouwen, op afstand te houden van de afgetrainde ironmannenlijven in pinguincostuums. Net 1200 haringen in een ton die draaien en keren en plots veranderen in een nest vlijtige werkmieren die onvermoeid een fiets over het eiland rondsleuren om nog wat later als antilopen te beginnen lopen. Alsof hun leven ervan af hing. Van al dat afzien gelijk een beest valt er nu nog weinig te bespeuren. Buiten de grijns van een luiaard misschien of het naapen van een wandelende tak gezien de stramme spieren. Een stalen vogel vliegt ons morgen al terug met een buidel mooie ervaringen op onze rug…. Zoek de beestjes

Charlotte en Martine

Gisteren hebben we een vrouwendag georganiseerd. Een rondleiding in Lanzarote verzorgt door Johan en Philip. We volgden de Ironmanroute en konden genieten van een prachtige verscheidenheid aan landschappen. Onwezenlijke uitzichten van kilometers lava in combinatie met hemelsblauw water in El Golfo, een woestijnachtig gebied met op de achtergrond een canyon en vergezichten van op de Haria en Mirador del Rio. Allemaal stuk voor stuk mooie natuurgebieden die ons weer doen herinneren hoe nietig we wel zijn. De kracht van het water, de kracht van de vulkanen, de kracht van de wind. Misschien is dit het wel die de Ironman hier zo aantrekkelijk maakt. Je bent hier zo nietig maar verkeert dan eventjes in de waan toch iets te betekenen. Misschien is het dit waanmoment die een mens drijft. Maar een dagje later sta je bij het aanblikken van de natuur weer met je voeten op de grond.

’s Avonds genoten we nog wat van de zon en aten in een lekker visrestaurantje…..

Beste mensen,

Wij willen jullie hartelijk danken voor de talrijke reacties, mooie teksten, aanmoedigingen, steun en support. Het heeft ons zeker verder geholpen richting Luik. Hoeveel sneller we daardoor geworden zijn is niet geheel duidelijk. Met cijfers zijn we namelijk niet zo goed, Pol, maar we timmeren sudoku-gewijs aan de weg. En wat er allemaal door ons hoofd speelt is onbeschrijfelijk. Het was opvallend hoe helder het water was in de Roeselaarse vaart. We zagen de vissen bedenkelijk kijken en zich afvragen of zij ook geen wedstrijd aan land moesten organiseren. Het kopje zit nog fris in het begin op de fiets en je denkt aan Hasselt. En in Limburg gaat alles iets trager en dat was deze keer niets anders. Ook de intonatie van ons gekreun klonk Limburgs. En dan van Hasselt naar Luik…. Dan speelt van alles door het hoofd. Zou er geen stad liggen tussen de twee waar we ook tevreden zouden mee zijn. Maar neen…. In Luik wonen de Preudhommes en de Dufours, daar moeten we zijn. Verschillende keren krijg je een Luikse wafel rond de oren maar je moet door, misschien is er wel een goede kapper. Luik ligt zeker verder van Hasselt dan vorig jaar, da’s een feit. Aan de meet is het echter euforie, de pijn aan de versleten onderdelen (zijn op z’n 40ste aan vervanging toe) is helemaal verdwenen.

Ook hebben wij bewondering voor wie Luik op 5km van Hasselt ligt en wie ernaar toe moet na het werk en het huishouden. Doe zo voort.

Dat Ironman Lanzarote één van de zwaarste van de wereld is wisten we, maar zo erg had geen van ons het gedacht. Het zag er ’s morgens al niet goed uit want de wind stond al zeer strak.

Om 7u stipt hoorden we het startschot voor 2 grote ronden zwemmen. Er zat een sterke stroming op het water en het was dus zaak om niet af te drijven. Ik was uiterst geconcentreerd om goed het touw te volgen voor de kortste weg. Als je 2 slagen niet keek zat je al meters verder van het touw. Al bij al viel het zwemmen wel mee, met een tijd van 1u03 ben ik uiterst tevreden. 3 minuten beter dan in Nice en in slechtere omstandigheden….

In de wisselzone neem ik alle tijd (ruim 7 minuten). Een plasje doen, op het gemak de kleren aantrekken en me laten insmeren met zonnecrème (lekker).

Het plan was om in de fietsproef heel erg te doseren daar ik me niet goed voorbereid voelde voor het lopen. Maar hier is van doseren geen sprake op de fiets. Het is stampen van de eerste minuut tot de laatste. Gelukkig kenden we het parcours wel goed, maar toch was ik bedrogen. Het begin was al super zwaar en er was iets recuperatie naar El Golfo, maar dat duurde niet lang door de zeer strakke wind. Dan tegen de wind op de Timanfaya en dan zelfs duwen bergaf naar La Santa. Verder via Caleta de Famara naar Teguise en zo op de Haria, een beestenstuk. Dan een technische afdaling van de Haria en dan nog naar Mirador del Rio. Dan zijn we op km 120 en het stuk tegenwind is dan voorbij. Ik dacht echt dat we vanaf daar naar Puerto Del Carmen zouden worden geblazen. Niets bleek minder waar. We hadden wel even de afdaling, maar om één of andere reden was het na enige km weer keihard stoempen. Dit was voor kapot en zo ging het ook. Op het einde van de fietsrit zat ik er eigenlijk al door en had ik de grootste vrees voor de marathon. Met een tijd van 6u16 ben ik zeer tevreden over de fietsproef.

In de wissel werd ik gelukkig goed verzorgd door een schoonheid en dat deed eventjes alles vergeten. Ik had daar eigenlijk willen blijven zitten (uiteindelijk heb ik dat ook 9 minuten gedaan).

Nu nog 4 ronden lopen. De eerste ronde viel best mee, maar er leek echt geen einde te komen aan dat parcours. Van een vlakke marathon is hier geen sprake. Ik voelde al dat het niet zou worden als in Nice. Ik dacht als ik nog één ronde kan lopen, dan kan ik de rest stappen. Maar de 2^de ronde moest ik aan de bevoorrading al beginnen stappen. Mijn spieren begonnen overal pijn te doen en ik bedacht scenario’s om deze wedstrijd toch maar uit te doen, maar zag dat toen eigenlijk niet zitten. Gelukkig waren er talrijke aanmoedigingen van onze vrouwtjes en van de mensen aan de kant. Dit mag wel gezegd, de sfeer is hier enorm!! De derde ronde begon mijn slechte voet en een oude knieblessure op te spelen en moest ik al eens tussen de bevoorrading stappen. Dan stap ik met hele grote stappen door. Het is goed voor de spieren en je verliest ook niet zoveel snelheid. Op het einde van mijn derde ronde zag ik Philip aankomen. 10u30, prachtprestatie… Ik moest nog één ronde op mijn tanden bijten…. Als ik voor deze ronde anderhalf uur nam dan had ik nog steeds een respectabele tijd van 12u. Dat gaf me moed. In de laatste bevoorrading zag ik Gunter die mij nog eens extra moed insprak en ik kon de marathon nog afwerken in een tijd van 3u59 en finishen in 11u37. Ik ben er zeer tevreden over…

Hier is natuurlijk een woordje van dank op zijn plaats. Eerst en vooral voor mijn Charlotje die als geen ander voor mij zorgde, in alle trainingstijden achter mij stond, haar enige vakantie opoffert voor deze Ironman en mij hier dan nog eens in de watten legt. Hoe kan ik dat weer goed maken??? Heeft iemand tips????:)

Verder wil ik de trainers, Dirk en Kurt, bedanken voor alle moeite, overgave en inspanning voor het opstellen en opvolgen van de trainingsschema’s. Ongelooflijk!!

Ook de mensen in mijn nabije omgeving wil ik bedanken voor het begrip dat ik er soms niet was vanwege de tijdrovende trainigen en ik zal dat goedmaken in de komende tijd.

Dank aan alle mensen die meevolgden en ons met talrijke reacties steunden,

Groeten,

Johan

’s morgens om 3u30 haalt de wekker ons uit bed. Bij Johan was dat 2u30 want zijn klok van de telefoon staat nog ingesteld op de Belgische tijd. Een ontbijt van pasta, pannenkoeken en aardappelen met zout verliep in een zeer gespannen sfeer, of beter geconcentreerde sfeer. Om 4u30 vertrokken we richting Puerto Del Carmen. We hadden ruim de tijd om de laatste voorbereidingen te treffen

Graag wil ik iedereen nog eens motiveren om zijn sportieve schoenen aan te trekken op woensdag 28 mei om 19u voor de sponsorloop ten voordele van “vivir en amor”. Vorig jaar kon ik nog vele lopers aanspreken en motiveren, maar van hieruit kan dat moeilijker. Ook al zijn 14 km te ver voor jou kan je inschrijven voor de 3,5 km. U steunt hiermee een prachtig project in Guatemala. Hanne, een vroedvrouw uit Beveren, en haar vriendin Eva startten enkele jaren geleden een gezondheidsproject in het noorden van Guatemala. Ze bouwden er een kliniekje en hielpen al talloze mensen. De gezondheidsvoorzieningen aldaar waren erbarmelijk voor zij er kwamen. Frans en Kathleen kwamen enkele jaren geleden op het idee een sponsorloop in te richten om geld in te zamelen voor dit project. Ze steken er enorm veel werk en energie in en hebben door deze sponsorloop de uitstervende “dwars door de zilten” weer springlevend gemaakt. Enkele jaren geleden motiveerde ik ook mijn voetbalvrienden om mee te komen lopen en zo trok Kurt zijn loopschoenen aan. Hij liet daar echter zijn oog vallen op één van de meisjes en enkele maanden later trok hij al eens naar Guatemala om er een kijkje te gaan nemen. Ondertussen heeft hij zijn werk opgegeven en is sinds bijna 2 jaar daar aan het werk. We missen hem hier, maar steunen hen in de bouw van een tweede kliniekje in een ander dorp. Het is echt ongelooflijk wat deze mensen daar doen. STEUN HEN MASSAAL en kijk op www.vivirenamor.be en schrijf je vandaag nog in door te klikken op “sponsorloop” en “inschrijven”. Twijfel niet en DOE MEE, de sfeer is er ook prachtig.

Het was een prachtige dag vandaag, stralende zon en weinig wind. Kon het maar zo zijn zaterdag!!!! Ze voorspellen toch meer wind, tot 5 Beaufort. Jammer.

Na een rustige voormiddag gingen we ons inschrijven voor de race in La Santa. Het was er druk. Alle atleten zijn op post. Daarna nog enkele rondjes op de piste om de benen eens los te zwaaien. Verder moesten we nog wat inkopen doen. Bommetjes om banden te blazen zijn hier in het hele eiland uitverkocht. Iedereen komt met het vliegtuig en die dingen mag men niet meenemen.

Vanavond gaan we naar de pasta party in La Santa.

We zijn koolhydraten aan het opslaan voor de race van zaterdag.

De race kan je live volgen op www.ironman.com en dan klikken op events. Dan naar ironman lanzarote en je kan volgen hoe we vooruit vliegen.

Gisteren zijn we om 4u opgestaan en vertrokken richting Zaventem. Met pak en zak en twee fietsen wilden we inchecken maar we hoorden dat er plots 150€ moest betaald worden per fiets per enkele reis. Gelukkig kon Philip wat discussiëren en werd van de betaling afgezien. De vlucht was niet volzet en zeker de vlucht van Madrid naar Lanzarote zat vol met triatleten. De elektriciteit begon al wat in de lucht te hangen. Aangekomen op de luchthaven kregen we een Skoda break ter beschikking voor een week. De 2 fietsen, de bagage en vier mensen pasten er maar juist juist in.

We trokken al eens naar La Santa om de sfeer te gaan opsnuiven en een lekkere sandwich La Santa te eten. Na de maaltijd genoten Charlotte en Martine van een zonnebad en gingen de mannen eens snuisteren in het atletendorp. Dat is opgesteld hier in La Santa op het basketbalplein (voor de mensen die het hier kennen). Er zijn weer prachtige tijdritfietsen te bewonderen. Het water liep uit onze mond. Het atletendorp is iets kleiner dan in Nice maar wel gezellig (dat was in Nice ook zo). De ironmansfeer hangt al in de lucht. De atletische lichamen flaneren hier talrijk in het rond en je zou er een minderwaardigheidscomplex aan over houden… Er zijn opvallend veel Vlamingen hier in La Santa. Er nemen ook meer dan 80 Belgen deel aan de Ironman hier.

We namen daarna nog een duik van 500 meter in het water. Wat los zwemmen en het bloed eens laten circuleren na een zware dag. Na het zwemmen liepen we Marc Herremans nog tegen het lijf. Even vriendelijk en enthousiast als altijd bleef hij een hele tijd met ons praten. Hij beloofde voor ons te supporteren!!

Het was ondertussen 19u45 plaatselijke tijd (20u45 bij jullie) en de finale van de Champions League zou beginnen. De vrouwtjes haalden wat warmere kleren die we tijdens het eten moesten aantrekken (zie foto). We konden de finale op groot scherm meevolgen…. Spannend tot de laatste trap!!

Na een lange nacht slapen voelt het helemaal anders. Een mens zou meer moeten kunnen slapen. Je ziet alles rooskleuriger. We namen een lekker ontbijt met papaya uit de tuin van onze huisbaas en rusten wat uit. De vrouwen genieten van de zon. Wij gaan zo even fietsen en ons inschrijven voor de wedstrijd natuurlijk

Tot later

Philip, Martine, Charlotte en Johan