ABC  voor de kenners.

De kenners kennen ook alle toppen van de Annapurna. Aanvankelijk gaven de " blootleggers " van deze toppen en van de ganse Hymalaia nummers aan deze toppen : 1,2,3,4,5,........ Stilaan kregen ze namen, maar sommigen behielden hun nummer.

De echte tochten zoals de onze zijn een goede honderd jaar geleden begonnen. Schutter, nu een toeristische topper.

Wij stappen nu naar een topper. 8u30 : vier graden. Twee uur later op meter 4130  twintig graden. Aanvankelijk nog stijl, daarna à dos d'âne (op en af) maar dan op stenen en smeltende grond.

Het landschap blijft betoverend mooi. Ten allen kant de reuzen van bergen, de sneeuw ongelijk verdeeld naargelang de ligging ( Noord,oost, zuid, west). Ijskristallen vormen zich op het aflopend beekje. Hier en daar een bloemetjesstruik, neen, geen Edelweiss. Maar het liedje schiet wel door onze kop.

In de verte zien wij ons einddoel. De lodges wachten op ons. Er is een eindmeet getrokken met een spandoek. Welcome. Congratulations staat op een bezijden plakkaat. Wij hebben de eindmeet gehaald. Iedereen van de groep reuzeblij. De high-fives gaan door de lucht. 

Wij zitten in een keteldal, alle bergkleppers rondom ons. Sommigen zijn nog eens zo hoog als de hoogte waarop wij nu zitten. Dichter bij de hemel kan je niet komen. 

Maar wij blijven met de voeten op de grond. Dat kan je van de helikopter die net wegvliegt niet zeggen. Ook dat lijkt dat toerisme te zijn voor dames, met hoge hakken, voor heren met dikke portefeuilles.

Wij hebben diamox genomen en de hoogteziekte blijft uit, met de voeten op de grond genieten wij op èèn van de fantastische plaatsen op aarde.

Wij gaan met onze gebedsvlaggetjes met de hele groep een eer betuigen aan iets wat groters is dan de mens. Iedereen mag dat grootser zelf invullen volgens zijn overtuiging. 

Het is ook een eerbetuiging aan mensen voor wie deze bergen de laatste rustplaats was en voor heldhaftige mensen die reddingsoperaties hebben uitgevoerd om mensen een verdere kans tot leven te geven.