In de nacht van zondag op maandag van 6 op 7 februari 2005 werd ik ziek. Ik kreeg koorts en voelde me echt niet goed. Maar dat wou ik niet laten zien omdat de dokter had gezegd dat ik bij het minste naar het ziekenhuis moest komen. Maar ik wou niet naar het ziekenhuis omdat mijn nicht er was. Maar daar was met ons mama niet over te discussiëren, wat achteraf ook logisch was.

Dus gingen wij in de ’s morgens naar het ziekenhuis. Daar hebben ze me dan meteen opgenomen. Ik mocht niet naar huis voor mijn koorts minstens 3dagen weg was. Ik voelde me zo slecht dat ik alleen maar thuis wou zijn bij mijn mama en zus. Maar dat mocht niet. Gelukkig was mijn nicht bij me en mama had van alles kunnen regelen op school dat ze meer bij mij kon zijn. Iedere namiddag kon ze bij mij zijn.

In het ziekenhuis deden ze terwijl ik er was ook verschillende testen om te weten te komen wat er met me was, waarom ik zoveel koorts had. Zo had ik een hele dag testen. Ik zou ook een test hebben van mijn longen waarvoor ik nuchter moest zijn. Dus ik mocht heel de dag niets eten. Gedurende de dag deden ze ook nog andere testen. Ik voelde me nog minder goed en helemaal slap omdat ik niets mocht eten. Het was al na de middag en ik had net een test laten doen in het grote ziekenhuis. Ik zat in een stoel met wieltjes, geen echte rolstoel. Terwijl mijn mama en ik terug aan het gaan waren naar mijn kamer kwamen we dokter Maes in de gang tegen. Ik had heel de dag niets gegeten en hij kwam daar heel vrolijk met een lolly langs al lachend. Ik had zo veel honger

Als we boven aankwamen waren ze er al met het avondeten. Maar ik had die test van mijn longen nog altijd niet gehad. Om 18u kwamen ze zeggen dat die test niet door zou gaan. Ik zei: “dan heb ik heel de dag voor niets, niets gegeten.” De verpleegster zei toen: “hoe niets gegeten? Voor die test moest je toch niet nuchter zijn?” Ik was zo boos. Maar ik heb dan wel veel gegeten, omdat ik zo’n honger had.

Ik had ook een roze kamerjas maar roze is totaal mijn kleur niet. Het was kauwgom roze met een fluffy rand aan de mouwen en aan de kap. Telkens als ik koorts kreeg legde mijn mama dat over mij omdat dat warmer was. De verpleegsters wisten voor ze de kamer binnen kwamen hoe ik me voelde. Ze konden van ver al zien of die roze kamerjas op bed lag of niet als dat zo was zeiden ze al: “oh nee het is weer zover”. Dat was wel grappig want de verpleegsters moesten er altijd mee lachen. Ze waren wel super want ze probeerde mijn ‘verblijf’ zo goed mogelijk te laten verlopen.

2weken heb ik in het ziekenhuis gelegen omdat mijn koorts maar niet wou dalen. De dag voor mijn verjaardag lag ik nog steeds in het ziekenhuis. Ik had aan de verpleegsters al gevraagd of ik niet naar huis mocht maar dat moest ik aan de dokter vragen. Ze zeiden erbij dat ik hem misschien een yoghurtje moest geven omdat hij dat zo graag at om hem wat om te kopen. Dat was wel grappig. Gelukkig mocht ik op mijn verjaardag naar huis. Maar het was maar juist want ik was nog maar net 3dagen koortsvrij. Maar ik heb mijn 16verjaardag toch thuis kunnen vieren.