Mijn eerste chemo weet ik nog heel goed. Het was een vrijdag of een zaterdag. Het was mijn eerste chemo die ik in mijn arm kreeg. Het deed geen pijn, ik voelde er niets van.

Mijn mama had ervoor gezorgd dat we een weekendje naar Oostende konden gaan, we hebben daar een appartementje. Maar het nog leukere was dat mijn beste vriendin Babs (Barbara) mee mocht.

Ze was mijn allerbeste vriendin. Ik kende haar van ballet al van mijn 5jaar. We ware al 10jaar beste vriendinnen. We deden alles met elkaar. We gingen samen op reis, we kwamen ieder weekend bij elkaar langs om te slapen, Babs kwam zelf in de week  veel naar ons. Mijn mama aanzag haar als een derde dochter. Moest er iets gebeuren met de ouders van Babs zou mijn mama haar direct onder haar hoede nemen.

Ik zal over haar nog wel wat meer vertellen in een volgend bericht.

Terug over mijn eerste chemo. Tegen ’s avonds voelde ik me misselijk. Ik ben dan op het balkonnetje gaan zitten in de frisse zeelucht en het ging beter. Babs was bij me komen zitten omdat ze niet wou dat ik er alleen was. Ze had haar ipod mee zodat we samen op het balkon konden meezingen met onze favoriete liedjes.

Voor de rest weet ik niet veel meer van dat weekend. Ik weet wel nog dat we ’s anderendaags, als ik wat beter was, een warme chocomelk hebben gedronken aan het casino van Oostende.