Today is where your book begins, the rest is still unwritten ..
08-07-2008
Gevoelens vs. Controle?
Het lijkt me maar niet te lukken! Ik kan mijn gevoelens absoluut niet onder controle houden! En het begint me te frustreren. Ik weet echt niet hoe sommige mensen alles zo snel kunnen relativeren en 3 keer kunnen nadenken vooraleer ze iets zeggen waarvan ze later misschien spijt van gaan krijgen. And believe me, I've tried. Een paar keer ademhalen als ik kwaad ben. Even apart gaan zitten om de situatie wat te relativeren. Niets helpt. Ik kan alles uiteraard steken op het feit dat ik van het vrouwelijke geslacht ben. Laten we toegeven, wanneer we jaloers zijn, is dat op ons gezicht af te lezen. Wanneer er een kleine woordenwisseling is, mondt dat vaak uit in een grote ruzie. Wanneer we bang zijn, schreeuwen we. Als we verdrietig zijn, wenen we. En als we gelukkig zijn, zal iedereen het geweten hebben. De grootste zwakte is echter dat we constant over onze gevoelens willen praten en we constant gelijk willen krijgen. Ik hààt het wanneer ik mijn hart lucht bij iemand en dan te horen krijg dat ik toch mis ben. Maar bon, ik wil dus mijn gevoelens onder controle krijgen. En ik denk dat iedereen dat onbewust wel wil. We willen mysterieus zijn. Niet iedereen moet ons dadelijk door hebben of begrijpen. We willen allemaal, op onze eigen manier, een beetje uniek zijn. Geheimen hebben. Het zal toch moeilijk zijn om mijn tranen te bedwingen als ik een film zoals bijvoorbeeld Armageddon kijk. Maar misschien is het feit dat we geen controle hebben over onze gevoelen net hetgene dat ons, vrouwen, uniek maakt?
Iedereen heeft wel eens van die dagen dat er ab-so-luut niets te beleven valt. Je ligt de ganse dag voor de tv, je zit een beetje op de pc of je slaapt wat. Lijkt leuk, maar na een paar uur word je het toch goed beu. Ineens krijg je een sms'je van een goede vriendin om s'avonds uit te gaan. Je springt uit de zetel en begint je klaar te maken. Een beetje muziek op de achtergrond. Eventueel al een martini'ke. Zalig toch =D Het overkwam me donderdag. Ik voelde me de hele dag al nutteloos, tot ik rond 22u00 een sms'je kreeg om naar Versuz te gaan. Zo'n avondje uit houdt veel meer in dan dansen en drinken. Je weet nooit wie je tegenkomt. Voor vriend en vijand willen we er goed uitzien, dus maken we ons zo mooi als we kunnen. Na een half uur voor de kast te staan, beslissen we eindelijk wat we gaan aandoen. Het vervoer moet ook altijd geregeld worden, daarom is het altijd handig om vrienden te hebben die een rijbewijs én een auto hebben. We beslissen hoeveel geld we gaan meenemen en hopen dat we vandaag niet teveel gaan op doen. Eens aangekomen maken we al een eerste rondje om te zien wie er allemaal is en gaan ergens staan. Dansen, drank, muziek. Prachtige combinatie. Hier en daar een ruzie of een gevecht. Hopelijk ergens een mooie jongen. Hah, dat deze mooie tijden nog lang mogen duren...
Dit onderwerp zat eigenlijk in m'n hoofd nadat het stukje over beste vrienden had geschreven. Het is inderdaad zo dat we elkaar alles vertellen en dat niets taboe is, maar ... ik heb wel nog mijn eigen geheimpjes hoor. Sommige dingen vind ik ofwel té beschamend ofwel té persoonlijk om te vertellen. Een voorbeeldje? Deze blog van me. Aan de ene kant wil ik dat mijn vrienden het kunnen lezen, maar aan de andere kant vind ik 'm te persoonlijk. Buitenstaanders, geen probleem. Vrienden, weet het niet zo. Klinkt raar, want als ik het internet al medium kies, dan wil ik toch dat mensen m'n blog lezen? Gisteren zat ik met m'n beste vriend tv te kijken en op één of ander moment begon hij over dagboeken. Dat ik dit moment straks waarschijnlijk in mijn dagboek ofwel in mijn blog ging schrijven. Hij keek me nogal raar aan toen hij het woord 'blog' uitsprak. Even verschoot ik me, maar het kan toch onmogelijk zijn dat hij van mijn blog weet ... ?
Reaching for something in the distance, so close you can almost taste it. Release your inhibitions, feel the rain on your skin. No one else can feel it for you, only you can let it in. No one else, no one else, can speak the words on your lips. Drench yourself in words unspoken, live your life with arms wide open. Today is where your book begins, the rest is still unwritten.
Op de lyrics van Unwritten begin ik vandaag een blog. Waarom? Elke dag overkomt me wel iets, elke dag denk ik wel aan iets en dat is ook wat jullie van mijn blog mogen verwachten. Jones is de naam en de rest wijst zichzelf wel uit ;)!
