Vandaag waren ik en Leila er weer op hetzelfde moment, mijn moeder vindt het heerlijk wanneer we er op het zelfde moment zijn. Voor haar is het dan een uurtje van ontspannen en genieten, dan heeft ze een uurtje een huis waar er gezellig gebabbeld wordt. Ze vindt het dan ook zo fijn om mij en Leila te horen babbelen. Ze volgde ons gesprek en volgde met haar hoofd alsof ze naar een tenniswedstrijd aan het kijken was. Voor mijn moeder is alles wat er rond haar gebeurt een echte belevenis, maar dat maakt haar leven nu net zo geweldig. Ze zei weinig omdat ze zo in ons gesprek opging, het amuseerde haar, vooral omdat zij het gespreksonderwerp was, daar genoot ze zo hard van dat ze iets deed wat ze nog nooit gedaan had, ze maakte haar rug los van haar stoel. We hadden het over haar mooie uiterlijk, haar gezicht straalde, het plezierde haar. Ze knikte goedkeurend wanneer we haar positieve eigenschappen opnoemden maar ik vroeg of ze misschien ook negatieve eigenschappen had, een lange stilte. Ik bedacht dat je misschien geen negatieve eigenschappen meer hebt wanneer je oud bent, maar toen zei ze: 'O ja, ik heb wel een negatieve eigenschap: ik vind het vervelend om mensen te storen.' Dat lieve moedertje van mij, steeds aan anderen denkend.

Tot gauw,

Sophie