Ik ben Leffelaer Johny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam John beton.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Rigger-monteur.
Ik ben geboren op 29/11/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen-duiken-onder water fotografie.
Na vele jaren foto's te hebben gemaakt,met een Motormarine II van Sea&Sea (analoge systeem),ben ik een drietal jaren geleden overgestapt op een digitale camera,namelijk een 7070 Wide Zoom van Olympus,eerst in een Olympus OW-huis,sinds een jaar met een Ikelite OW-huis. Sinds kort heb ik er een externe flits bij gekocht,de DS 51 van Ikelite. En nu maar spelen en proberen hé.;-)
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
John beton's blog
Droog blijven is geen optie,nat,natter,natst.
05-05-2012
Onderwaterwerken.
Beste blogbezoekers,ik botste deze week op oude foto's uit het verleden,een periode van een aantal jaren,dat ik als beroepsduiker/onderwaterwerker werkzaam was. Misschien kan ik voor sommigen,door middel van wat foto's en een korte omschrijving van bepaalde jobs,een beetje inzicht geven wat beroepsduiken inhoudt in Belgische wateren,zeg maar "inn shore".Wat de eerste foto betreft,tja nostalgie en spielerei natuurlijk. Er werden tijdens de Antwerpse havendagen demonstraties gegeven door ons,met het standaard-duiken,het koperen-helmduiken dus. Je ziet hier een voorbeeld,van een duiker die te water gaat met zo'n helm,de legendarische Siebe-Gormann helm. Toeschouwers mochten zich aanbieden,om ook deze leuke ervaring op te doen,wat door sommigen in dank werd aanvaard.
De volgende foto betreft een werk op het Schelde/Rijnkanaal,een binnenvaartschip was de oever in gevaren,net ter hoogte van een koelwateruitlaat van het chemisch fabriek B.A.S.F. Deze was onder water voor een stuk ingestort en moest gerepareerd worden. Omdat dit een verzekeringskwestie was,moest er eerst een filminspectie gebeuren,waarbij een collega(foto) filmde,en de beelden rechtstreeks te volgen waren in de regiewagen,door de verschillende belangstellenden. Deze beelden werden ook opgenomen,met commentaren en interactie vanuit/met regiewagen. Na de inspectie werd er door ons alles opgemeten,werden er bekistingspanelen in mekaar galast én gemonteerd,om nadien alles terug te kunnen betonneren.
De volgende foto gaat over een klus,over het bergen van een gezonken binnenschip op het Albertkanaal in Petit Lanay,het schip was aangevaren en lag ondersteboven op een diepte van -7 meter op de bodem. In het ruim van het schip bevonden zich meerdere bulktanks,gevuld met pure cement,en die men zo mogelijk wou recupereren. Het bergen van zulk schip is echt wel specialistenwerk,waarbij ons deel van het werk bestond uit vele inspecties maken,en het assisteren met het plaatsen van de stalen stroppen die,eens ze op de corrcte plaats zaten door ons werden "vastgenaaid",om zo te beletten dat ze zouden opschuiven tijdens het hijsen. Bij dit schip werd besloten,om het te draaien nét boven de bodem,wat vrij goed lukte. Na de berging,bleek er geen enkel bulktank lek te zijn,alle cement kon gerecupereerd worden.
Wie kent het project Aquamarine nog,nabij Ukkel? De duikput bestond uit twee delen,het breed uitgegraven gedeelte waarvan de oevers een laagje spuitbeton kregen en ongeveer 15 meter diep was,en het tweede gedeelte dat bestond uit een kofferdam met stalen damplanken,die in de grond werden geheid en ook 15 meter diep ging zijn. Op drie niveaus moesten er aan de binnenkant een verstevigingskader gemonteerd worden met I-profielen,om zo de gronddruk te kunnen weerstaan. Zo zouden we de put leeg kunnen maken,en een schone bodem in betonneren,dat was alleszins de theorie,de praktijk bleek anders.;-) Er werd door ons duikers vastgesteld,dat verschillende damplanken uit hun knoop geraakt waren tijdens het heien,en zo vervrongen naar binnen/buiten stonden,met als gevolg grote spleten en kieren waar er zand en slijk mee binnen spoelde,waardoor we de put niet konden leegpompen. Er moesten dus een aantal meters water in de put blijven staan om zo tegendruk te geven,en ons zo de kans te geven om platen te lassen,en die zo konden dienen als bekisting voor het beton. Na weken van ploeteren en frustraties is het ons toch gelukt om de put gronddicht te maken en een bodem te betonneren onder water. Het objectief,om voor de hele put helder water te bekomen werd nooit gehaald,niet gelukt,de put heeft een tijdje open geweest voor sportduikers,is nog testcentrum geweest voor Scubapro,maar is toch een vrij snelle dood gestorven,commercieel niet haalbaar.
De volgende drie foto's,betreft een werk voor Aquafin,waarbij er overal ten lande afvalwater-collectoren werden afgezonken,om zo het afvalwater naar de verschillende waterzuiveringsstations af te leiden. De collectoren werden bovengronds bekist en gegoten in beton,zonder bodem,bedoeling was deze later te betonneren als alles op diepte zat,aan de binnenzijde liep de onderste meter kegelvormig,zodat de onderste rand als mes fungeerde. Immers door middel van een grijpkraan werd aan de binnenzijde grond weggegraven,zo begon de collector te zakken in de bodem door zijn eigen gewicht. Soms ging dit zo snel,dat we al vlug water moesten inpompen,om zo tegendruk te geven,op deze manier kon je vrij snel de collector op gewenste diepte krijgen. Met hulp van de grijpkraan en duikers met spuitlansen,moesten we binnenin het grondniveau op de opgelegde diepte krijgen. Toen dit was gebeurd,werd er al naargelang de grootte van de collector,een hoeveelheid ijzerchloride(of was het sulfaat)in gegoten,dit moest zo 24 uur rusten en werd nadien het water kraakhelder. We moesten voor de klant(Aquafin)een filminspectie leveren met bewijs van diepte en zuiverheid van de bodem. Door het middel zonken alle stofdeeltjes tot op de bodem,en vormde daar een brij-laagje,welke hoegenaamd niet mocht beroerd worden,anders was het zicht naar de kl*te,en konden we opnieuw beginnen. Het was aan de duiker het filmen zo secuur mogelijk te doen,door gebruik van de "frogkick",wie beweert dat dit door/voor technische duikers werd uitgevonden,niet dus.;-) Als alles goedgekeurd werd,werd er bewapening gemonteerd,en werd de bodem gebetonneerd.
Bij deze flinke knaap die in de sluis lag in Antwerpen,heb ik een bijna armdikke meertouw verwijderd,die in zijn eigen schroef werd aangezogen,een standaardklus,maar soms........
Als men spreekt over het verdiepen van de Schelde,om zo grotere schepen te kunnen ontvangen in de Antwerpse haven,is dit geen nieuw gegeven hoor. Al meerdere keren,verspreid over vele tientallen jaren,zijn er baggerwerken geweest op de Schelde om de zo de rivier de verdiepen. Hier en daar ligt/lag een oud wrak,waarbij deze bewerkt werden met onderwater snijbranders of explosieven,om zo de gewenste diepte te bekomen. Maar eens,met een volgende verdieping van de Schelde,moet het restant van het wrak toch geborgen worden,ziehier op de foto zo'n restant van een wrak. Ons werk hierbij,bestond weer uit inspecties,plaatsen van stalen stroppen. Zeer pittig detail hierbij,dit was nabij Properpolder,bij de bocht van Bath,dus allemaal getijdewerk en dikwijls stroming en barre weersomstandigheden.
Bij dit schip moesten we meerdere waterin-/uitlaten opzoeken,om deze af te dichten dorr middel van houten pluggen,die er met een hamer ingeslagen werden. Zo kon men aan de binnenzijde werken uitvoeren,zijnde ventielen vervangen enz... Lijkt een makkie als duiker,maar is het niet altijd,als het gat in de romp van het schip zich bevindt in de zijkant en je had wat zicht,heel leuk en snel gedaan. Maar als je bv. de dieptesonde moest vervangen,deze zit op "het vlak" in het midden van het schip,dit was niet zo evident om te vinden hé. Onze truc,een touw onder het schip door spannen,langs waar de duiker zijn inspectie deed,en daarna telkens het touw opschuiven. Je moet je kunnen voorstellen,een oppervlakte van één of meerdere voetbalvelden groot,in het donker en soms zonder zichtbaarheid.........
Op deze foto zie je de enorme bitumematten,die werden afgezonken tot op de bodem,om zo uitspoelingen te voorkomen,door het schroefwater van schepen. Langs kademuren en nabij sluizen werden er zo velen,als een lappendeken als het ware afgezonken. Deze matten werden aan boord van een werkponton gemaakt,een waterdoorlatende doek werd uitgespreid bovenop allemaal spanlinten,vervolgens werd er een kader gemaakt met houten balken,dan werd de bitumen gestort,en na het uitharden/afkoelen,wordt met het frame wat je ziet op de foto,de mat gehesen en afgezonken. De spanlinten worden aan de ene kant vastgehaakt,aan de overzijde worden de spanlinten in lieren gestoken,die ontspannen worden door twee hendels over te halen. De duiker deed eerst inspectie,gaf maten door t.o.v. vorige mat,en na goedkeuring kon je de mat losmaken. Klinkt allemaal simpel,was het niet altijd,heb zelf meegemaakt dat na het afzinken ik inspectie deed,en aangekomen op de bodem de mat zowel als het frame vertikaal stond op de bodem,ik voelde én hoorde de brokken bitumen naar omlaag vallen,mmmjjjaaaa.
