Johannis epistolae

Inhoud blog

	Waarom besparen op cultuur minder opbrengt dan het lijkt
	Waarom ik nog altijd ansichtkaarten stuur
	Proficiat!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Johannis epistolae

25-02-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Waarom ik nog altijd ansichtkaarten stuur

Het is gemakkelijk natuurlijk: je bent op vakantie en post een berichtje op Facebook om te zeggen dat je op een zonovergoten terras een glas chablis zit te drinken. Een kleine inspanning en je 1763 contacten, van wie je er maar 15 echt kent, hebben het gelezen. Opdracht volbracht,nu kan ik weer aan mezelf denken.
Als ik dergelijke berichten op Facebook lees (en ik kijk al angstig uit naar de komende zomervakantie), dan overvalt mij altijd een zekere melancholie. Waar is de tijd dat je nog echte kaartjes in je bus kreeg? Zowel de foto als de tekst was meestal van een hemeltergende banaliteit, maar je wist tenminste dat je correspondent de moeite had genomen om een kaartje en een postzegel voor jou te kopen, geld dat van zijn of haar vakantiebudget afging. Daarna had de schrijver van het kaartje ook nog even een moment van zijn o zo kostbare tijd afgepitst om er iets op te schrijven voor jou. En zeg nu zelf, een kaartje vinden in je brievenbus is toch altijd een leuke verrassing.
Daarom stuur ik nog altijd kaartjes, ook naar mensen die "vriend" van mij zijn op Facebook. Omdat ik hun wil tonen dat ze echt iets betekenen voor mij. Omdat ik met veel plezier een beetje van mijn vakantiebudget en -tijd besteed aan mijn vrienden en vriendinnen. Omdat ik nog altijd liever een persoonlijke boodschap stuur op een kartonnen rechthoekje dan een als boodschap verpakte eenheidsworst via Facebook.
Met spijt in het hart stel ik vast dat het aanbod de vraag volgt. Vroeger vond je zelfs in het kleinste dorp van Vlaanderen nog kaartjes met afbeeldingen van de kerk of het kasteel. Nu word je in een middelgrote stad vaak al raar aangekeken als je in een krantenwinkel vraagt of ze kaartjes hebben. Daarom mijn dubbele oproep: stuur zo veel mogelijk kaartjes en vraag overal waar je komt of ze kaartjes van het dorp of de stad hebben. Mijn dankbaarheid zal geen grenzen kennen.

Geef hier uw reactie door