Wat heel sterk opvalt in China. Er is geen of heel weinig stress, zoals wij dat kennen. Voortdurend denken we reeds aan het volgende en zijn nog bezig met het vorige. Doch even verwijlen in het nu is haast onmogelijk. Daardoor schieten we onzelf steeds voorbij. We komen niet tot rust. In dit park bijvoorbeeld is het alsof men aan bad neemt en de stress van je afgewassen wordt. Je wordt een stuk natuur. Je wordt ervan vervuld. Het geeft je inspiratie. Er is plaats voor nieuwe ideeën. In China heb ik geen stress meer gevoeld. In België werd ik er vaak door verteerd. Toen ik in Brussel uit de trein stapte en de trap afdaalde, kwam er een gehaaste vrouw langs me door de trap af. Het kon niet vlug genoeg. Hoewel er in China meer, veel meer volk leeft, heb ik dit niet één keer gezien. Rust schenkt geduld. Geduld schenkt rust.
Groene harmonie, een geneesmiddel tegen stress en depressie.
De groene harmonie van deze stad is een geneesmiddel voor stress en depressie. Wanneer men met chinezen praat over de westerse mens, dan brengen zij een beeld dat de Westerling antidepressiva moet nemen. Dit hoort bij zijn karakter. Kom zeg. Waar gaan we naar toe? Opgelet ik spreek nu enkel over rust, haast, in zichzelf kunnen zijn enz. Niet over armoede, politiek, vrijheid enz.
Nanning is een grote stad met zeer veel inwoners, opeengepakt in grote blokken en hokken.Momenteel heeft Nanning 4,3 miljoen inwoners. De stad is in volle expansie. Er wordt zeer veel gebouwd, vooral in de nieuwe wijken. De vele parken in Nanning hebben een beetje de functie van de tuintjes aan huis. Tot 's avonds laat treft men een groot aantal bezoekers aan in de sierlijke, keurig onderhouden parken van de stad.
Architectuur, geintegreerd in het landschap, of omgekeerd.
Met groot genoegen ben ik rondgewandeld, voorbij de gebouwen, rondom hen. Met verbazing heb ik genoten van de vormen aan de skyline, omweven van het licht en de spelingen ervan in het water van het meer.
Elke dag onderhouden tuinders dit park nauwgezet. Elk blaadje dat niet hoort, knippen ze weg. Het landschap is zo mooi. Dit kan haast niet met een plan. Mensen, die dit verzorgen zijn er een deel van. Het zijn echte kunstenaars. Zelden heb ik zoiets gezien.
De eerste indrukken en verwonderingen voor het totaal onbekende China en Nanning konden niet beletten dat ik de eerste dag en bijna heel de daaropvolgende dag geslapen heb. Ik was doodmoe. 's Avonds zijn we in een van de mooie parken gaan wandelen. We gingen met de taxi en waren er om ongeveer zes uur dertig uur. Dan viel de avond vlug. In een half uur slechts is het helemaal donker. Wat me te wachten stond was een wondermooi park. Zeer mooi aangelegd, mooi verzorgd met een krachtig landshap.
's Avonds hersheppen de duizenden lichtjes de stad in een grote feërieke tuin.
De vele lichtjes bij gebouwen, bruggen, vijvers en rivieren maken van de stad een sprookjestuin. Men kan er rondkuieren, mijmeren, dromen, ontspannen en genieten. Het is een decor voor fotoshoots. Het is een achtergrond van een bruisende stad, ook wanneer het donker is geworden.
Onmiddelijk, nadat we geland waren werd er afgeroepen dat we eerste de toelating van de chinese overheid moesten afwachten om te mogen uitstappen. Na een tijdje wachten komt er een ploeg binnen met een masker en een termometer. Eerst zal onze koorts gemeten worden. Indien er iemand te hoge temperatuur heeft, moeten we allen in quarantaine. U weet wel gevaar voor pandemie( we schrijven 16 mei 2009). Gelukkig eindelijk mogen we dan toch uitstappen, ergens ver afgelegen op een landingsbaan, aan de rand van het vliegveld. Maar we kunnen een bus opstappen, die ons naar het hoofdgebouw brengt voor de grensovergand en de bijhorende conroles. Ik moet zeggen: dit ging allemaal vrij vlot en efficient. Iedereen deed echt zijn best. Bij de controles ben ik mijn broeksriem verloren...'k Was ondertussen al ingecheckt voor de vlucht naar Nanning. Gelukkig, maar mijn broek zakje altijd maar af. Ik zat aan een raam en had een ongelooflijk uitzicht op de vele verlichte dorpjes en straten beneden. Ik was er echt van in de wolken.Een uur en een kwart duurde de vlucht. Met z'n driën kwamen ze me ophalen aan de luchthaven. Ze zwaaiden met een groot plakaat: Johan
Ik ben Weyens Johan
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/10/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
