's Avonds zijn we de "pubs" en de studentenfeestjes eens afgegaan. Echt enorm veel te doen in Newcastle. We zijn begonnen bij een rustige pub, waar ik enkele lokale "ales" geproefd heb en natuurlijk ook een goede bekende Guinness erbij. Daarna zijn we verder gegaan in "The Basement", daar was het ook vrij rustig. Na 2 vodka-orange bekers zijn we hier dan ook vertrokken. Enkele straten verder zagen we overal studenten in rijen aan te schuiven om ergens binnen te kunnen. We hebben de drukkere plaatsen nog even uitgesteld en zijn een 90's pub binnen gegaan. Deze was ook vrij vol, maar toch nog voldoende plaats om wat gek te doen. Vervolgens zijn we naar een drukker feestje gegaan, inkom was 5 pond, maar was het echt wel waard. Het waren 3 pubs die intern samengevoegd zijn voor extra plaats. En bij ieder individuele pub stond er een rij van minstens 20 mensen. Na 5 minuten waren we toch binnen. Om de avond te beeïndigen zijn we toch nog maar even de McDonalds binnen gegaan. Hier hebben we nog enkele mensen leren kennen. Een van hen heeft ons uitgenodigd om mee naar de zee te gaan binnenkort. Dus een uitstap naar het strand is al in de maak.
Blijkbaar zijn woensdag, donderdag en vrijdag de echte studenten dagen. Ben benieuwd hoe druk het dan wel niet gaat zijn.
Het is een ongesproken regel hier om geen jassen te dragen als je op stap gaat. In T-shirt door de stad lopen, gelukkig was het niet zo koud, dus het viel nog mee :)
Weer veel mensen leren kennen en een fijne avond gehad, ik kijk al uit naar het volgende feestje.
Eerste nacht doorstaan, had wat moeite om in slaap te vallen, maar heb uiteindelijk toch goed geslapen. Nu beginnen met verkennen en inkopen doen.
Todo lijst:
Engelse SIM kaart zoeken
Eten kopen
Bestek
Winkels afgaan om te zien wat er allemaal te verkrijgen is
Sim-kaart heb ik gevonden, en heb ook een Engels nummer nu (n.l. +44 787 0922747). Het herladen van de kaart ging niet omdat ze mij blijkbaar het verkeerde hebben meegegeven, n.l. een voor "Mobile Broadband". Morgen nog eens terug en hopen dat ik nog gewoon kan omruilen.
Eten kopen was geen probleem, veel nieuwe merken, maar verassend genoeg zien de producten hier heel veel op die in België. De verpakking van een bepaald afwasproduct heeft bijna identiek dezelfde vorm en kleur als Dreft, alleen heeft het hier een andere naam.
Had wel een probleem met de stopcontacten, had er niet aan gedacht dat deze anders waren dan de vertrouwde stopcontacten van thuis. Maar gelukkig heb ik uiteindelijk in een DIY-winkel een omvormer gevonden (wel zonder aarding, dus heb op Amazon toch nog een alternatief gekocht voor de laptop). Daarnaast was het handvat van m'n venster stuk, en het venster stond open, dus heb ik ook nog een tang en schroevendraaiers gekocht.
Heb tot noch toe geen problemen met de taal, wel is het opvallend hoeveel verschillende Engelse accenten hier bij elkaar zitten.
Na afscheid nemen van de familie en m'n schatteke zijn we vertrokken. Mama en haar vriend hebben me heel goed bijgestaan op mijn eerste vlucht. Ze hebben mij naar Schiphol Airport gebracht en mij gezelschap gehouden (met o.a. een paar gezellige potjes kaarten) gedurende enkele uren.
Om 14u zijn we vertrokken vanuit Neeroeteren, het verkeer was vrij rustig dus op iets minder dan 2 uren waren we op het vliegveld. Om 19u10 was het tijd om ook hun gedag te zeggen. Na de veiligheidsinspectie moesten we nog tot 20u wachten voor we het vliegtuig in mochten. Toen we eindelijk op het punt stonden de lucht in te gaan reed het vliegtuig terug naar zijn "parkeerplaats", omdat enkele schoolkinderen wouden uitstappen. Dit zorgde voor 2u vertraging omdat alle bagage moest uitgehaald en terug ingeladen worden en er nog enkele bijkomende formaliteiten voor het personeel. Om iets na 22u is het vliegtuig dan toch eindelijk opgestegen. De rid zelf was vrij kort (ik schat 50 minuten). In het vliegtuig kregen we een gratis bekertje water en naderhand mochten we nog andere dranken kopen. Ik besloot voor de laatste keer in de volgende maanden om nog eens een paar euros uit te geven aan een blikje "Old Speckled Hen". Om 23u30 was ik aangekomen in Newcastle, waar mijn "kotgenoot" (genaamd Paul Griffiths) al stond te wachten om mij naar mijn logeerplaats te brengen. Allé, ik heb toch al een dak boven mijn hoofd ;)
