Ik ben ondertussen al aan mijn 12de dag in Mexico begonnen, dus was het hoog tijd om eens een bericht op mijn blog te plaatsen.
Ik zal beginnen te vertellen bij het vertrek op Zaventem.
Op donderdag 18 augustus werd ik rond 16u30 samen met de 7 andere toekomstige Mexicanen uit Vlaanderen, verwacht op de luchthaven van Zaventem. Nadat we de nodige informatie hadden gekregen en waren ingecheckt, was het al tijd om afscheid te nemen van mijn ouders en broers. Na dit (emotionele) afscheid, passeerden we door de douane en dat betekende het begin van ons avontuur! Eerst namen we een 2 uur lange vlucht naar Madrid, samen met 4 mede-AFS'ers uit Wallonië. Daar aangekomen moesten we nog een viertal uurtjes wachten op onze vlucht naar Mexico City, dus hadden we alle tijd om ons te vullen in hamburgers in de McDonalds! We kwamen ook een Zwitsers meisje tegen dat eveneens naar Mexico ging met AFS. Het wachten op het vliegtuig verliep vrij vlot, we speelden enkele 'spelletjes'. De vlucht naar Mexico daarentegen duurde wat langer. We zaten maar liefst 12 uur op het vliegtuig! Maar de lastige en zware vlucht, loonde zeker de moeite, toe we aankwamen in Mexico City. We werden opgewacht door enkele vrijwilligers van AFS, die ons naar ons hotel begeleidden. Wij waren de eerste AFS'ers die waren aangekomen en aangezien de anderen pas 's avonds kwamen, kregen we de hele dag vrij, we konden op het gemak wat uitrusten, wat geen overbodige luxe was na de vliegreis. De anderen arriveerden 's avonds. Afhankelijk van waar in Mexico hun gastgezin woonde, vertrokken de AFS'ers op zaterdag, in de loop van de voormiddag, per bus of per vliegtuig. Zelf had ik het 'geluk' om met enkele anderen per bus naar mijn gastgezin te gaan, een reis van nog eens 12 uur!
Ik kwam dus op zondag aan in Ixtepec, ergens rond 9u. Ik was erg moe, maar de hartelijke ontvangst van mijn gastgezin zorgde ervoor dat ik me al veel beter voelde. Ik kreeg meteen een 'ontbijt' voorgeschoteld, een soort lasagne. Het eten is hier in het algemeen behoorlijk lekker, al is het wel pikant. We eten ook op rare tijdstippen en meestal drie keer per dag warm! In de namiddag moest ik al meteen mee naar de hele familie om kennis te maken. Toen we weer thuis waren, kroop ik meteen in mijn bed, want de vermoeidheid kwam weer op.
Ik moest pas de volgende week naar school, dus ik dacht dat ik de nodige tijd zou hebben om uit te rusten na de lastige reis. Maar veel tijd om te rusten had ik niet.
De volgende dag (maandag), moest ik al meteen mee naar de kerk; het was de feestdag van San Jeronimo, de stadsheilige van Ixtepec en mijn familie vond het belangrijk dat ik meeging. Het kerkbezoek werd gevolgd door een stoet doorheen de hele stad, waaraan ik ook deelnam.
Donderdag was het de verjaardag van mijn gastvader en hij gaf een feest, waardoor ik op dinsdag en woensdag mee moest om inkopen te doen en iedereen persoonlijk te gaan uitnodigen. Op donderdag moest ik dan helpen om alles klaar te zetten voor het feest, dat al in de namiddag begon. Er was veel ambiance en ik vond het leuk om de hele familie en alle vrienden te leren kennen. Het feest duurde tot in de late uurtjes.
Op vrijdag volgde dan de opkuis. We gingen die dag ook naar de 'Ojo de Agua de Tlacotepec', een soort van 'waterresort' rond een zoetwaterbron, waar we ook zwommen. Het was zalig om te doen!
Op zaterdag bezochten we Juchitan, een van de grote steden in de buurt en op zondag was Salina Cruz aan de beurt, waar we familie bezochten. In Salina Cruz is er ook een prachtig strand!
Maandag betekende de eerste schooldag. Ik was vooraf een beetje nerveus, maar dat was voor niets nodig; iedereen was heel vriendelijk en de hele school kwam me welkom wensen en vragen hoe ik heette en vanwaar ik kwam,... De sfeer in mijn school is echt heel aangenaam. De lessen zijn wat moeilijker, want alles verloopt in het Spaans, waardoor ik er niet erg veel van versta. Maar voor de rest is het wel leuk op school.
Voor de rest wil ik nog zeggen dat mijn familie heel vriendelijk is.Het enige probleem is dat ze geen woord Engels kunnen en aangezien mijn Spaans ook niet erg goed is, is het soms moeilijk om te communiceren. Maar het lukt wel. En ze zeggen dat ik snel leer, dus over enkele weken, zal het wel al beter gaan.
Het weer is hier ook heel anders dan in België. Het is hier heel warm; rond de 30°C, maar er is geen wind, waardoor het nog veel warmer aanvoelt. Het is hier nu regenseizoen, waardoor het om de 2 a 3 dagen eens goed regent. Dit zorgt voor verfrissing, maar het blijft hier toch snikheet!
Ik zal binnenkort nog wel eens een bericht plaatsen,
