Het rommelt in Gaza...stad of land? In de huidige context kunnen we stellen dat het over de hele wereld rommelt. Moslims en Joden aller lande verenigen zich en trekken de straat op, hun eis voor gerechtigheid luid over de straat roepend en beschuldigen elkaar van Zionistiche en extremisctische trekjes.

Al heb ik door de loop der jaren wel sympathie gekregen voor één van de partijen, dan nog kan ik voor geen beiden respect opbrengen in de gegeven omstandigheden. Ik probeer even alles op een rijtje te zetten....hoewel het niet zo eenvoudig zal zijn...

De betrokken partijen:

Joden zijn altijd een volk geweest dat vervolgd werd. In de Middeleeuwen kregen ze de schuld van de ‘pest’ en werden ze samen met Ketters in één moeite door mee verbrand, in de eeuwen die erop volgden werden ze talloze keren beschuldigd, veroordeeld en vervolgd. Logisch gevolg is dat ze zich gingen specialiseren in de handel van ‘kleine,waardevolle producten die snel verplaatsbaar zijn’ en houden ze zich op in de buurt van stations en luchthavens. Om snel weg te zijn...als het moet....

De Moslims daarentegen zijn door de eeuwen heen een volk geweest zonder thuis. Ze zwierven rond in het Midden-Oosten, heersten en heersen in Noord-Afrika en hebben nooit stilgezeten als het op ‘veroveren’ aankwam.

Hun tactiek bewees zijn nut keer op keer: infiltreren met kleine groepjes, zich specialiseren in sectoren die hoog in aanzien staan en dan de weg plaveien voor de hoofdtroepen die aan komen waaien uit het verre Oosten. De hoofdmacht is voorlopig nooit verder gekomen dan Poitiers....

Gemeenschappelijke punten:

Beide volkeren zijn altijd land-loos geweest. Ze zwiereven rond in streken die bijna altijd in elkaars buurt lagen en besloten beiden dezelfde stad uit te kiezen als de Christenen als één van hun Heilige steden. Natuurlijk wist je toen dat er hommeles van zou komen...en dan komen de tegenstrijdigheden.

1. De stad die voor de drie godsdiensten als hoofdplaats van vrede en naastenliefde zou moeten dienen, is het decor van een jarenlange verbitterde strijd. Niemand weet nog hoe het ooit begon, maar zijzelf waren het vast en zeker niet!

2. Zij die altijd vervolgd zijn geweest en die door het dak gaan als er maar één woord uit de context van 40-45 wordt gebruikt, zijn nu de jager geworden en hebben een prooi gekozen die een gelijklopende geschiedenis achter de rug heeft. Ze hebben machtiger wapens, zijn beter georganiseerd en maken graag gebruik van hun positie.

De essentie:

George Santayana: wie niet leert van de geschiedenis is gedoemd om de fouten van het verleden te herhalen...

De geschiedenis heeft ons meerdere malen bewezen dat een idee van ‘wereldheerschappij’ op voorhand is gedoemd te mislukken. Iedere keer is er de zelfopoffering van iemand of een gans leger nodig geweest om de man in kwestie af te stoppen. Brutus wist dat de kans klein was dat hij de moordaanslag op Caesar zou overleven, toch deed hij het...weliswaar met wat geluk. Ook de Pruisen en Engelsen besloten om naar Waterloo te komen om Napoleon te verslaan. In een recenter verleden deden de geallieerde troepen hetzelfde om een nare Duitser te dwarsbomen. De laatste twee brachten enorme verliezen met zich mee. We kunnen moeilijk zeggen dat ertussen deze drie gebeurtenissen geen gelijkenissen zitten...allen droomden ze van een volk dat de wereld zou beheersen...allen werden gestopt in hun vaart der volkeren door een zogenaamde ‘derde hond’.

Wat de Joden echter vergaten, waren de verschikkelijk desastreuse gevolgen van één gek met een waanzinnige ideologie, gekruid met de nodige xenofobie. Het heeft hen naar schatting 6 miljoen mensenlevens gekost en kunnen het niet nalaten om de waanzin hiervan de benadrukken.

Natuurlijk is het waanzinnig...natuurlijk is het verschrikkelijk wat er gebeurde, maar er mag niet overdreven worden. In hun eigen belang...in het belang van hun geloofwaardigheid. De recente gebeurtenissen rond een kookprogramma over Hitler, uitspraken van een stand-up comedian, mogelijk ook deze blog...ze laten geen enkele kans onbenut om zich te wentelen in zelfmedelijden en in zelfbeklag.

At Hitler dan helemaal niet? Was het echt een draak met zeven koppen en twaalf poten die nooit at? Natuurlijk at hij iedere dag, natuurlijk had hij gevoelens en meer dan waarschijnlijk was het een mens. In het belang van iedereen: toon aan dat EEN MENS als Hitler in staat is tot zulke gruweldaden, dan pas zullen we allemaal beseffen dat als we iemand met zulke ideologie loslaten op een samenleving écht waanzinnig is.

De nevel die de Joden in het westen optrekken rond gebeurtenissen in het verleden, is blijkbaar ook een mooie dekmantel om de gebeurtenissen uit het heden verdoezelen. Gebeurtenissen waarvoor zij zelf mee de verantwoordelijkheid dragen. Van de Gaza-strook maken ze een gevangenis met hoge muren en wachtposten, als was het een hedendaags concentratiekamp. Families worden opgejaagd en in een school gedreven om daar als levende schietschijf te dienen ter amusement van de Israëlische soldaten. Voeselbevoorrading wordt afgesneden en slechts mondjesmaat en ‘gerantsoeneerd’ toegelaten. Zij mogen geen handel meer drijven met het buitenland....

Vergis ik mij of ben ik de enige die paralellen ziet met gebeurtenissen die tegenwoordig te zien zijn in zwart-wit-films? Concentratiekamp in kleur, Schindler’s List met de slachtoffers als beul...en een Kristallnacht die mee in stand word gehouden door de VS die met zijn veto met duizenden levens speelt...heeft de geschiedenis ons dan niets geleerd?

13-01-2009 om 22:05 geschreven door jeuvi  

01-12-2008 om 21:34 geschreven door jeuvi  

Deze middag luisterde ik in de wagen naar een verslag over het congres van de SP.a en ik was verrast. Nu ja, dat ‘verrast’ mag je wel in vrij negatief daglicht stellen. Ik was namelijk ontzetten teleurgesteld in het taalgebruik van ons aller “Caroline Gennez”.

Als geboren Antwerpenaar is het socialisme met de paplepel en al door mijn strot geduwd. Tegen wil en dank zou ik socialistisch leren denken tot ik zou vergeten dat wat ik dacht nog überhaupt de naam ‘socialistisch’ waardig zou zijn. Dat ik ondanks dit alles een eigen politieke voorkeur heb kunnen ontwikkelen die los staat van het “rode gedachtegoed”, mag dan ook een klein wonder heten.

De SP.a heeft door de decennia heen steeds de nadruk gelegd op het “volkse” karakter van hun beleid, visie en ideologie. Daardoor wilden zij met eenvoudige (meestal gratis) verwezenlijkingen de brave burger aan hun kant blijven houden. Dat succesverhaal kende zijn climax ten tijde van Supersteve ofte Steve Stunt (toevallig tijdens economisch betere tijden)...

Waar ik me echter dood aan ergerde was niet de ideologie of de vekondigde boodschap van de partij, maar wel het taalgebruik van de voorzitster. Met enkele platvloerse Vlaamse klanken trachtte de voorzitster ‘volks’ over te komen en zo enige sympathie op te wekken. Sympathie voor wie? Vor mensen die het nu opnieuw aan het verknoeien zijn? (want bewust afwezig blijven bij volkse thema’s is voor een volkse partij echt wel ‘verknoeien’). Neen dank u, mevrouw Gennez....

Bovenop het ergerlijke taalgebruik, komt er ook nog de café-praat waaraan mijn ‘zatte nonkel’ op zijn hoogdagen een ferme punt kan zuigen. Met uitspraken als “rode Jean-Marie Dedecker” en een “paarse Tobback” bewees mevrouw Gennez niet alleen dat ze kleuren goed kende maar dat ze van ideologie en ‘verschillende visie’ geen kaas heeft gegeten.

Moet of mag je kritiek geven op personen die er een andere mening op na houden? Natuurlijk, maar sluit hen niet uit van een gemeenschap waar de bewuste personen niet eens toe willen behoren... Zo wordt je niet ‘volks’ en zo sta je niet dicht bij de burger...

Met zulke uitspraken en houding, mevrouw Gennez, praat u de burger wel erg veel naar de mond en vervalt u in een platvloers ‘populisme’.

19-10-2008 om 23:09 geschreven door jeuvi  

Het lijkt wel iets van deze tijden, dat magische woord “vertrouwen”. Het is zoek en in al zijn geestdrift verliest de mens op zijn zoektocht het andere wantrouwen gewoon uit het oog zodat het hoogtij viert.

De economische crisis is er een sprekend voorbeeld van: de ene crisis is nog maar net in het nieuws, of ondertussen valt er een spreekwoordelijk (hoewel) lijk uit de kast waardoor de “crisis” er plots geen meer was, maar enkel de opwarming....

Op ogenblikken als deze verwacht je dan dat er een soort van volksheld opstaat. U weet wel, een echte, stevige Belg met goede inborst, een net-uit-de-klei-getrokken man die stevig op zijn benen staat en met opgeheven hoofd de bevolking aanmoedigt op zijn of haar barricade. Ik laat in het midden of het noordelijke of zuidelijke klei moet zijn.

Laat ons eerlijk zijn, zulke mannen (of vrouwen) bestaan er degelijk, het ontbreekt ons aan vertrouwen in zulke figuren....en op die manier zijn we weer helemaal vertrokken....terug naar af.

Goed, ik stel het misschien wel wat te pessimistisch voor, maar in weze komt het hierop neer.

Na weken van kommer en kwel, wordt er plots  een soort van volksheld uit de klei getrokken, of hij dat nu wil of niet. Het is een diplomatische held, hij komt uit Brusselse klei en weet perfect het goede uit de twee kanten te halen...kortom een held waarin iedereen zich kan herkennen....(het antwoord op de vraag of u dat wel wil is iets anders natuurlijk).

Het reeds eerder beschreven fenomeen (vertrouwen, weet u nog) kunnen we ook toepassen op een ander gebied. Anderhalf jaar geleden werd er denkbeeldige held verkozen tot premier (niet rechtstreeks, maar goed).  Ik zei wel degelijk “denkbeeldig”: iedereen denkt dat het een held zal worden en hijzelf gelooft daar ook steevast in. De ietwat kritische kijker ziet echter dat het geen held is uit de “Vlaamse klei” maar eerder uit iets wat men in de aardrijkskunde ook als “zand” durft te bestempelen. Net als het echte “zandmannetje” komt hij ook iedereen wat zand in de ogen strooien voor ze in slaap vallen. De Ieperse Zandman maakt echter de slapers weer bruusk wakker om ze dan weer in slaap te sussen...

Geen slechte commerciële zet voor de Zandman(ager), maar voor de gemoedsrust van de mens is het niet echt bevorderlijk.  Hij werd het boegbeeld van het begrip “wantrouwen”

De man die dit spel anderhalf jaar heeft volgehouden, moet nu plots tegen wil en dank als “volksheld” gaan fungeren. Hij moet nu de rol gaan vervullen van de man die mensen wakker houdt en vooral geen zand in de ogen strooit. En laat dat net het pijnpunt zijn....als je het zand uit de mensen hun ogen wil halen wrijven, geeft dat maar één resultaat...verschrikkelijk veel jeuk en irritatie.

Misschien is deze zanderige uitleg er wat over, of wat onduidelijk, dus stel ik het even anders:

Het wantrouwen moet er nu voor zorgen dat er terug vertrouwen komt. En contradictie die kan tellen, maar ook een die een grond (zand- of klei-, u mag kiezen) van waarheid bevat...

07-10-2008 om 19:41 geschreven door jeuvi