In het begin gaat het over het hoofdpersonage dat geen honger heeft! Maar toch iets probeert te eten.
Daarna gaan we weer terug in de tijd. De tijd dat Tommo nog een kleine jongen was en veel plezier maakte met zijn broers. Dat Grote Joe de grootste eter was van de familie. Hij at alles, ze hadden eens geprobeert om hem konijnenkeutels te geven. Die at hij ook op met smaak. Wat verder leren we oma Wolf kennen en de kolonel. De kolonel kwam bij hun moeder langs om te zeggen dat, nu na de dood van hun vader, er iemand moest gaan werken! Moeder dus. Maar wat moest ze doen met de kinderen? De oplossing was oma Wolf. Ze kwam intrekken in het huis van de Peacefuls. Ze was streng en lachte soms met de gehandicap van Grote Joe. Daar konden Tommo en Charlie niet mee lachen. Maar wat moesten ze doen? Moeder was gaan werken! Moeder was niet veel meer thuis. En als ze thuis was was ze doodmoe. Dat hadden de kinderen niet graag. Tommo wist hoe dit allemaal gebeurt was. Door hem. Hij had papa niet geholpen toen hij stierf! Zijn schuldgevoel werdt alsmaar groter...
Zo dit was in grote lijne deel twee. Ik zie jullie graag terug voor deel drie!
