op deze blog zie je vliegtuigen met technische gegevens
Airbus A320
De Airbus A320 is een middelgroot verkeersvliegtuig bedoeld voor korte afstanden. Het vliegtuig biedt plaats aan rond 150 passagiers. Airbus heeft van dit zeer succesvolle vliegtuigtype rond drieduizend exemplaren verkocht.
Airbus A321
De Airbus A321 is een verlengde uitvoering van de succesvolle A320. De A321 is een middelgroot verkeersvliegtuig voor korte en middellange afstanden en kan ongeveer tweehonderd passagiers vervoeren.
Airbus A330
De Airbus A330 is een groot tweemotorig verkeersvliegtuig voor korte en middellange afstanden. Er bestaan twee versies van, die plaats bieden aan rond 300 passagiers.
Airbus A380
Foto: Airbus
De Airbus A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, een ware 'Superjumbo' of 'Megajet', groter nog dan de Boeing 747 Jumbo Jet. Het vliegtuig heeft twee passagiersdekken en kan in een drie-klassen indeling 525 passagiers vervoeren. In charterconfiguratie kunnen er zelfs 840 passagiers mee.
nog een paar vliegtuigen
Boeing 767
De Boeing 767 is een tweemotorig widebody verkeersvliegtuig dat zowel voor korte, middellange als langere afstanden wordt gebruikt. Zo vliegen KLM 767's naar Londen, maar vliegen maatschappijen als American Airlines en United Airlines er ook volop mee over de Atlantische Oceaan.
Boeing 747-100/200 Jumbo Jet
De Boeing 747 is al sinds 1970 het grootste passagiersvliegtuig in operationele dienst. De Jumbo Jet is bedoeld voor lange afstanden en biedt plaats aan 360 tot als het moet 660 passagiers.
Boeing 737-900
De Boeing 737-900 is de grootste variant van de nieuwste generatie (Next Generation) van de 737 en geldt als een concurrent voor de Airbus A321. De standaard 737-900 kan maximaal 189 passagiers vervoeren.
airbus boeing bombardier antonov concorde fokker embraer douglas ilyushin tupolev lockheed yakovlev je vind ze allemaal op mijn blog!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i!i
AIRLINES alles over vliegtuigen
vliegtuigen u bent steed welkom om wat meer te leren over vliegtuigen dus kom nu we hebben het aangepast en er is ook de herpa krant bijgekomen!!!
01-01-2008
airbus A380
enentjes over de airbus A380!!!
Airbus A380
Foto: Airbus
De Airbus A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, een ware 'Superjumbo' of 'Megajet', groter nog dan de Boeing 747 Jumbo Jet. Het vliegtuig heeft twee passagiersdekken en kan in een drie-klassen indeling 525 passagiers vervoeren. In charterconfiguratie kunnen er zelfs 840 passagiers mee.
Omdat met de ontwikkeling en het in productie nemen van zo'n groot vliegtuig investeringen van vele miljarden gemoeid zijn, heeft Airbus de lancering van deze superjumbo lang niet aangedurfd. De eerste studies begonnen aan het begin van de jaren negentig. Vanaf 1994 werd het wat serieuzer toen Airbus het mogelijke vliegtuig aanduidde als A3XX. Pas eind 2000 hakte Airbus de knoop door en besloot het de luchtreus definitief te gaan ontwikkelen en bouwen. Er waren toen bestellingen voor vijftig toestellen.
Dat er goede redenen waren om goed over de risico's van een project als de Airbus A380 na te denken, is inmiddels gebleken uit de vertragingen die de vliegtuigbouwer heeft opgelopen met vooral de productie van de luchtreus. Omdat er problemen ontstonden met onder andere het aanbrengen van de honderden kilometers bedrading, heeft Airbus de aflevering van de eerste toestellen al tot drie keer toe moeten uitstellen. Singapore Airlines zou volgens de oorspronkelijke planning het eerste toestel ontvangen in maart 2006, maar dat wordt nu oktober 2007, oftewel zo'n anderhalf jaar later. Dit heeft tot gevolg dat Airbus miljarden aan betalingen voor tientallen vliegtuigen pas veel later ontvangt en bovendien luchtvaartmaatschappijen financieel schadeloos moet stellen of op andere manieren compenseren. Dat maakte een reorganisatie en kostenbeperking onvermijdelijk en mede hierdoor vallen er duizenden ontslagen in Airbus-fabrieken. Ook bij de toeleveranciers leidden de vertragingen tot problemen. Rolls-Roye heeft de productie van de motoren voor de A380 een jaar stilgelegd en het Nederlandse Stork, dat delen levert voor de romp, heeft ook maatregelen moeten nemen.
Het zag er allemaal nog goed uit toen de Airbus A380 op 27 april 2005 de eerste vlucht maakte als 's werelds grootste passagiersvliegtuig. De A380 heeft twee passagiersdekken over de volle lengte van de romp en wordt gebouwd in diverse varianten. Het basismodel wordt de A380-800 voor circa 525 passagiers (in een configuratie met drie-klassen). De tweede versie had de A380-800F (Freighter) vrachtuitvoering moeten worden. Airbus verzamelde hiervoor orders voor 27 toestellen van Federal Express, UPS, Emirates en ILFC, maar die zagen uiteindelijk allemaal van de aankoop van deze toestellen af vanwege de vertragingen in het A380-programma. De kans is evenwel groot dat er in de toekomst alsnog een vrachtvariant van de Airbus A380 komt. Andere mogelijke toekomstvarianten zijn een verlengde A380-900 (650 passagiers) en een ingekorte A380-700 (465 passagiers).
Airbus biedt de A380 aan met twee motoropties: de Rolls-Royce Trent 900 en de GP7200 die door General Electric en Pratt&Whitney gezamenlijk is ontwikkeld. Het maximum startgewicht bedraag 560 ton voor de passagiersversie en de vrachtuitvoering had dit zelfs 590 ton moeten worden. Ter vergelijking: de 747 weegt rond 400 ton. Airbus claimt dat de A380 omgerekend per passagier 17 procent zuiniger is met brandstof dan de Boeing 747-400 en ook aanzienlijk stiller en schoner.
De Airbus A380 vergt op veel luchthavens aanpassingen. Terminals moeten worden aangepast om de grote aantallen passagiers soepel te kunnen verwerken. Soms moeten taxibanen worden verlegd met het oog op de vleugelspandwijdte. Virgin Atlantic stelde de aflevering van de eerste A380's uit, omdat sommige luchthavens, met name Los Angeles, nog niet voldoende op de komst van de luchtreus zouden zijn voorbereid.
De foto boven toont een Airbus A380 in de kleuren van de eerste klant, Singapore Airlines, in de start. Op de foto onder is een prototype te zien tijdens een afhandelingstest op de luchthaven van Frankfurt.
Foto: Airbus
Foto: Airbus
Onderdelen van de Airbus A380 worden, net als van eerdere Airbus-typen, gebouwd op diverse plaatsen verspreid over Europa. Sommige onderdelen zijn echter zelfs voor speciale transportvliegtuigen als de Beluga te groot. Daarom is er een aangepast transportschip ontwikkeld, de 'Ville de Bordeaux', waarmee componten vanuit Broughton in Engeland, Hamburg, Puerto Real (Spanje) en St. Nazaire (Frankrijk) naar Bordeaux worden gevaren. In Bordeaux worden de onderdelen overgeladen op speciaal gebouwde binnenvaartschepen en het laatste stuk naar Toulouse geschiedt middels nachtelijke transporten over de weg.
De Airbus A380 ondervindt veel kritiek van Boeing. Volgens de Amerikanen is de markt voor zulke luchtreuzen beperkt. Lange-afstandsvluchten worden steeds vaker met kleinere toestellen als de 767, 777, A330 en A340 uitgevoerd. Alleen voor vluchten tussen een beperkt aantal grote knooppuntluchthavens, zoals Frankfurt, Londen Heathrow, Parijs Charles de Gaulle, New York, Tokio en Los Angeles, zou de A380 volgens Boeing aantrekkelijk zijn. Boeing heeft zelf geen vliegtuig op stapel staan dat net zo groot is als de A380, maar heeft na lang aarzelen wel een nieuwe versie van de 747 gelanceerd, de 747-8. Gezien het enorme verkoopsucces van de Boeing 787 lijkt het erop dat tal van maatschappijen in toenemende mate hun vluchten voor lange afstanden gaan uitvoeren met kleinere vliegtuigen, die in een hogere frequentie vliegen.
De Nederlandse industrie levert een belangrijke bijdrage aan de Airbus A380 in de vorm van het door de TU Delft ontwikkelde GLARE. Dat is een materiaal dat bestaat uit afwisselend laagjes aluminium en glasvezel die op elkaar zijn gelijmd, een soort multiplex maar dan voor metaal. Voordelen zijn een lager gewicht en meer weerstand tegen metaalmoeheid (scheuren). In de A380 wordt GLARE toegepast als bouwmateriaal voor het bovenste deel van de romp. De productie vindt plaats bij Stork Aerospace, het restant van het vroegere Fokker.
Tot half 2007 waren er 165 vliegtuigen besteld. Tot de eerste klanten behoren Virgin Atlantic, Air France, Korean Air, Emirates, Singapore Airlines, Qantas, Qatar Airways en Lufthansa. De grootste klant met tot dusver maar liefst 55 bestellingen, is Emirates uit Dubai, dat met de Airbus A380 sterk wil groeien. Vanwege de productieproblemen groeit het aantal orders maar langzaam. Sommige maatschappijen wachten nu de ervaringen van de eerste gebruikers af alvorens over de aankoop van A380's te beslissen. Nederlandse maatschappijen hebben tot dusver geen Airbus A380's besteld.
Voordat een verkeersvliegtuig passagiers mag vervoeren, wordt het grondig getest. Op de foto onder wordt een Airbus A380 daartoe blootgesteld aan ijzige condities in Canada. De foto boven toont een prototype dat opstijgt voor een testvlucht.
Foto: Airbus
Voorlopige technische gegevens van de Airbus A380-100: Lengte: 72,70 meter Spanwijdte: 79,60 meter Gemiddeld aantal passagiers: 480 - 660 Maximum startgewicht: 560.000 kg Vliegbereik: 14.800 km Motoren: vier Engine Alliance GP7270 of Rolls-Royce Trent 900 turbofans met elk 311 kN stuwkracht.
De Antonov An-124 'Ruslan' is een groot vrachtvliegtuig en oorspronkelijk bedoeld als de Sovjet-tegenhanger van de Amerikaanse Lockheed C-5 Galaxy, het grootste transportvliegtuig van de Amerikaanse strijdkrachten. De An-124 wordt echter ook gebruikt voor civiel vrachtvervoer.
De An-124, die ontworpen is door de Oekraïense vliegtuigbouwer Antonov, lijkt veel op de Galaxy en heeft ook ongeveer dezelfde afmetingen als de Boeing 747 Jumbo Jet, maar wel een aanzienlijk ruimere romp. Daarmee is de An-124 geschikt voor het vervoer van onder meer raketten en tanks. Tot de komst van de An-225 gold de An-124 als het grootste verkeersvliegtuig ter wereld. Er is dan ook een groot aantal records mee gebroken.
De Antonov An-124 maakte de eerste vlucht op 26 december 1982. Het vliegtuig is uitermate geschikt voor grote en zware ladingen tot 150 ton en luchtvracht met onhandige afmetingen. De neus van het vliegtuig kan omhooggedraaid worden zodat vracht gemakkelijk kan worden geladen. Ook kan het vliegtuig 'knielen', wat inhoudt dat het door zijn neuswiel 'zakt', om het in- en uitladen via de neus te vergemakkelijken. Dankzij het 24 wielen tellende onderstel kan de An-124 landen op slecht geprepareerde banen.
De oorspronkelijke militaire uitvoering wordt aangeduid als An-124 en de civiele variant als An-124-100.
De levensduur van de Antonov An-124 is tamelijk kort en de motoren zijn niet erg betrouwbaar. Daarom heeft Antonov samen met westerse bedrijven op varianten met westerse motoren gestudeerd, maar tot dusver heeft dat geen resultaten opgeleverd. Van de An-124 zijn er ongeveer zestig gebouwd. Een aantal toestellen is oorspronkelijk afgeleverd aan de Russische luchtmacht en later aangepast als burgervliegtuig.
De bedoeling is de productie te herstarten met een gemoderniseerde uitvoering, de An-124-100M150, met krachtiger en stillere motoren, een moderne cockpit, een hoger startgewicht en een 30 ton zwaardere lading. Een eerste toestel, een aangepast ouder vliegtuig, vloog voor het eerst in 2004. Het eerste nieuwe productietoestel zou in 2008 gereed moeten zijn. Bestaande toestellen moeten desgewenst gemoderniseerd kunnen worden tot -M150.
Antonov heeft ook plannen voor de ontwikkeling van een 5,90 meter langere uitvoering, de An-124-300, waarin veel technologie van de grotere An-225 moet worden verwerkt. Deze versie zou ook een grotere spanwijdte moeten krijgen en een hoger startgewicht. Mogelijk krijgt deze variant westerse motoren.
Op Schiphol is de Antonov An-124 sporadisch te zien, meestal in de kleuren van het Antonov Design Bureau (Antonovs eigen luchtvaartmaatschappij) of Wolga-Dnjepr Airlines uit Rusland. Op Maastricht Aachen Airport heeft meer dan drie jaar lang een An-124 aan de ketting gestaan. Dit toestel is uiteindelijk geveild en verkocht aan het Britse Air Foyle, waarna het op 3 februari 2001 vertrok.
Technische gegevens van de Antonov An-124 'Ruslan': Lengte: 69,10 meter Spanwijdte: 73,30 meter Lading: 150 ton Maximum startgewicht: 402.000 kg Vliegbereik: 4.500 km Motoren: Ivchenko Progress ZMKB D-18T turbofans
De Boeing 747-400 is een sterk gemoderniseerde variant van de Jumbo Jet. Deze variant heeft dezelfde verlengde 'bult' als de 747-300, maar onderscheidt zich daarvan uiterlijk vooral door de winglets op de vleugeltips.
Technisch is de 747-400 sterk verbeterd vergeleken met eerdere versies. Een belangrijke vernieuwing was de introductie van de een digitale cockpit, zuiniger motoren, een grotere spanwijdte met de reeds genoemde winglets op de vleugeltips, een nieuw interieur, een hoger startgewicht en een groter vliegbereik.
De Boeing 747-400 vloog voor het eerst op 29 oktober 1988 en de eerste gebruiker werd KLM-partner Northwest Airlines. Momenteel zijn rond vijfentwintig 747-400's bij de KLM in gebruik (foto boven), inclusief zeventien Combi's, die deels voor vracht en deels voor passagiersvervoer zijn ingericht. Drie toestellen zijn in vrachtuitvoering (747-400 ERF).
Het toestel op de foto boven is van British Airways, dat met bijna zestig toestellen veruit de grootste gebruiker is van dit type in Europa. De Boeing 747-400 op de foto onder is van de Taiwanese luchtvaartmaatschappij EVA Air, die meermalen per week naar Schiphol vliegt.
Boeing ontwikkelde naast de standaard passagiersversie diverse subvarianten van de 747-400, waaronder de 747-400D (Domestic) zonder winglets, die gebruikt wordt voor het drukke binnenlandse luchtverkeer in Japan, de 747-400M Combi met een interieur dat deels voor vracht en deels voor passagiers kan worden ingericht, en de 747-400F Freighter, die nog de korte 'bult' heeft van de 747-200F, maar de vernieuwde vleugel van de 747-400. De 747-400ER (Extended Range) is een versie met een vergroot vliegbereik en de 747-400ERF is de vrachtuitvoering met extra vliegbereik.
Boeing heeft door de jaren heen tal van studies gedaan naar mogelijke verdere ontwikkelingen van de 747, met langere romp of met een tot aan de staart doorgetrokken bovendek. In november 2005 lanceerde Boeing de 747-8, die enkele meters langer wordt dan de eerdere 747-versies. De passagiersversie wordt 3,60 meter langer dan de 747-400 en de vrachtuitvoering 5,60 meter. Boeing gaat met de 747-8 de concurrentie aan met de aanzienlijk grotere Airbus A380, die voor veel maatschappijen te groot is.
Op de foto boven is een 747-400ERF vrachtvliegtuig te zien van KLM Cargo. Het toestel op de foto onder is een 747-400D (Domestic) van All Nippon Airways (ANA) uit Japan. Deze variant wordt gebruikt voor korte binnenlandse vluchten binnen Japan en is niet voorzien van winglets.
Technische gegevens van de Boeing 747-400: Lengte: 70,70 meter Spanwijdte: 64,40 meter Gemiddeld aantal passagiers: 416 - 660 Maximum startgewicht: 396.900 kg Vliegbereik: 10.460 - 15.570 km Motoren: P&W PW4056, RR RB.211-524H of GE CF6-80C2 turbofans
Boeing 747-100/200 Jumbo Jet
De Boeing 747 is al sinds 1970 het grootste passagiersvliegtuig in operationele dienst. De Jumbo Jet is bedoeld voor lange afstanden en biedt plaats aan 360 tot als het moet 660 passagiers.
De Boeing 747 Jumbo Jet is een verschijning die al tientallen jaren sterk spreekt tot de verbeelding van het publiek. Door zijn afmetingen en de karakteristieke 'bult' is het onmogelijk het type te verwarren met andere verkeersvliegtuigen en het is altijd weer een indrukwekkend gezicht een 747 te zien landen of opstijgen.
De 747 was het eerste widebody (breedromp) verkeersvliegtuig en bracht een revolutie teweeg in het luchtverkeer. Dankzij de 747 konden grotere aantallen reizigers tegen veel lagere kosten per passagier over grote afstanden worden vervoerd dan voorheen. Hierdoor werd voor een veel groter publiek vliegen betaalbaar.
Boeing startte met de ontwikkeling van de Jumbo Jet halverwege de jaren zestig, nadat het een contract voor de ontwikkeling van een zeer groot transportvliegtuig voor de Amerikaanse luchtmacht aan de Lockheed C-5A Galaxy gegund zag worden. Op 9 febuari 1969 vloog de 747 voor het eerst en in januari 1970 vloog Pan Am er de eerste lijndiensten mee.
De eerste versie van de Jumbo Jet was de 747-100, maar al snel kwam Boeing met een verbeterde uitvoering, de 747-200B. Deze was voorzien van krachter motoren, het maximum startgewicht was hoger en het vliegbereik groter. Deze versie vloog voor het eerst in oktober 1970 en kwam spoedig daarna als eerste in dienst bij de KLM.
Het toestel op de foto boven is van de Amerikaanse vrachtmaatschappij Atlas Air. Het toestel op de foto onder vliegt voor het Amerikaanse Northwest Airlines.
Boeing 747-100/200 - vervolg
Een aantal Boeing 747-100's en -200's is later omgebouwd tot 747SUD (Stretched Upper Deck), waarbij het bovendek werd verlengd, wat zichtbaar werd als langere 'bult'. De KLM liet tien toestellen ombouwen. Twee daarvan werden later nog eens omgebouwd tot vrachtvliegtuig. Eén daarvan ging later naar Martinair, dat ook nog drie andere 747-200's in gebruik heeft, twee Combi's en een vrachttoestel.
Boeing hield de 747-100/200 in productie tot 1991 en bouwde daarvan in totaal zeshonderd toestellen. De laatste jaren worden steeds meer 747-100's en -200's omgebouwd tot vrachtvliegtuig.
Op Schiphol zijn, behalve de toestellen van Martinair en Northwest, weinig 747-100's en -200's als passagiersvliegtuig meer te zien. Wel verschijnen er steeds meer vrachttoestellen, onder andere van Nippon Cargo Airlines (NCA), Kalitta Air, El Al, MASkargo (foto boven), Atlas Air en Polar Air Cargo. Het toestel op de foto onder is de eerder genoemde 747-200SUD (Stretched Upper Deck) van Martinair, die eerst bij de KLM vloog, daar een verlengd bovendek kreeg en later tot vrachtvliegtuig werd omgebouwd.
Technische gegevens van de Boeing 747-100: Lengte: 70,66 meter Spanwijdte: 59,64 meter Gemiddeld aantal passagiers: 397 - 500 Maximum startgewicht: 340,195 - 377.840 kg Vliegbereik: 9.045 km Motoren: vier Pratt & Whitney JT9D-7 turbofans, Rolls Royce RB211-524D4 of RB.211-524H turbofans of vier General Electric CF6-45 of CF6-50 turbofans
Boeing 747SP Jumbo Jet
De Boeing 747SP is een ingekorte uitvoering van de Jumbo Jet en tot de komst van de 747-8 de enige versie met een afwijkende romplengte. De SP maakte de eerste vlucht op 4 juli 1975.
De romp van de Boeing 747SP is 14,35 meter korter dan bij de standaarduitvoeringen. SP staat voor 'Special Performance' (bijzondere prestaties). Daarmee wordt vooral gedoeld op het vliegbereik, dat beduidend groter is dan dat van de Boeing 747-100 en -200. De latere 747-400 vliegt evenwel alweer verder dan de SP en ook extra-lange afstandsversies van de 777 komen zonder tussenstops verder dan de SP.
In de loop van de jaren zeventig brak de SP diverse lange-afstands records. Het grote bereik van de SP maakte het de eerste gebruiker Pan Am mogelijk om als eerste nonstop vluchten uit te voeren tussen Los Angeles en Sydney.
De foto boven toont een Boeing 747SP van Syrianair. Op de foto onder is een toestel te zien van de Franse luchtvaartmaatschappij Corsair.
Om bij de kortere romp de stabiliteit en bestuurbaarheid te garanderen is de SP voorzien van een groter verticaal staartvlak. Met de kortere romp is ook het aantal stoelen kleiner en het gewicht dat daarmee wordt bespaard, komt ten goede aan extra brandstof en daarmee aan het grotere vliegbereik.
Verder bleef ongeveer 90 procent van de onderdelen gelijk aan die van de eerdere 747-versies. De economische prestaties omgerekend per stoel waren wat minder dan bij de 747-200 en om die reden zijn er maar weinig van verkocht. Boeing bouwde niet meer dan 45 toestellen. Daarvan is minder dan de helft nog steeds operationeel. Een aantal toestellen vliegt in het Midden-Oosten, onder andere bij Syrianair en Iran Air (foto boven).
Op Schiphol is de Boeing 747SP nog hoogst zelden te zien en het type is hier ook nooit een hoogfrequente bezoeker geweest. Maatschappijen die het type wel regelmatig op diensten naar Schiphol inzette, waren South African Airways en China Airlines.
Technische gegevens van de Boeing 747SP: Lengte: 56,31 meter Spanwijdte: 59,64 meter Gemiddeld aantal passagiers: 316 - 440 Maximum startgewicht: 317.515 kg Vliegbereik: 10.840 - 12.325 km Motoren: vier Pratt & Whitney JT9D-7AW turbofans, Rolls Royce RB211-524B's, of vier General Electric CF6-45A2's.
Boeing 747-300 Jumbo Jet
De Boeing 747-300 is een uitvoering van de Jumbo Jet met een verlengd bovendek ter vergroting van de stoelcapaciteit.
Boeing heeft vele manieren bedacht om meer passagiers kwijt te kunnen in de 747. Op de tekentafels verschenen versies met een langere romp, maar ook met langere bovendekken. Bij sommige ontwerpen liep het bovendek door tot aan de staart, maar in eerste instantie koos Boeing voor een gematigde aanpak, waarbij de 'bult' tot ongeveer halverwege de romp werd doorgetrokken.
Het bovendek werd zo met 7,11 meter verlengd, waardoor de Boeing 747-300 ontstond. Op het langere bovendek kunnen maximaal 69 passagiers plaatsnemen. Het bovendek wordt bereikt via een gewone rechte trap in plaats van een spiraaltrap zoals in de eerdere 747-versies.
Afgezien van het verlengde bovendek zijn de verschillen met de 747-200 gering. Het maximum startgewicht bleef hetzelfde en ook kregen de luchtvaartmaatschappijen de keuze uit dezelfde typen motoren.
De Boeing 747-300 vloog voor het eerst op 5 oktober 1982 en de eerste gebruiker werd Swissair, die dit model op de lijndienst inzette vanaf 28 maart 1983.
De 747-300 Combi op de foto boven is in gebruik bij Surinam Airways (SLM, Surinaamse Luchtvaart Maatschappij). Het is een ex-KLM toestel dat de SLM inzet op de route tussen Amsterdam en Paramaribo. Het toestel op de foto onder is van Pakistan International Airlines (PIA).
Sub-varianten zijn de 747-300M Combi, waar de KLM een aantal toestellen van in dienst heeft gehad, en de 747-300SR voor binnenlandse vluchten binnen Japan.
Boeing bood de mogelijkheid om reeds vliegende 747-100's en -200's eveneens te voorzien van het verlengde bovendek. De KLM was één van de weinige maatschappijen die van deze mogelijkheid gebruik maakte en liet tien toestellen ombouwen.
Op Schiphol was de Boeing 747-300 jarenlang te zien in de kleuren van de KLM. De KLM stootte de 747-300 af met de komst van de Boeing 777. Een toenemend aantal 747-300's wordt omgebouwd tot vrachtvliegtuig. Een voorbeeld hiervan is het toestel op bovenstaande foto van Dragonair uit Hong Kong, dat regelmatig Schiphol bezoekt. De 747-300 op de foto onder vliegt bij South African Airways (SAA / SAL - Suid Afrikaanse Lugdiens).
Technische gegevens van de Boeing 747-300: Lengte: 70,66 meter Spanwijdte: 59,64 meter Gemiddeld aantal passagiers: 470 Maximum startgewicht: 351.535 kg Vliegbereik: 11.297 - 12.408 km Motoren: vier Pratt & Whitney JT9D-7R4G2 turbofans, of Rolls Royce RB211-524D4s, of General Electric CF6-50E2s, of CF6-80-C2B1s.
Boeing 747-8 'Jumbo Jet'
Foto: Boeing
De Boeing 747-8 wordt de nieuwste versie van de indrukwekkende 'Jumbo Jet'. Het vliegtuig moet circa vijftig passagiers meer gaan vervoeren dan de 747-400.
Sinds de introductie van de Boeing 747 heeft Boeing tal van ideeën voor nieuwe versies bestudeerd, waaronder diverse met een langere romp en met een bovendek tot aan de staart. Deze projecten liepen op niets uit. Teruglopende orders in de laatste jaren - Boeing verkocht voornamelijk nog 747-400F vrachttoestellen - en de komst van de Airbus A380 leken het einde in te luiden van de Jumbo Jet.
Toch Boeing besloot op 14 november 2005 een nieuwe versie te lanceren waarvan twee varianten komen: de 747-8 Intercontinental en de 747-8 Freighter. De passagiersversie is bedoeld om het gat te vullen tussen enerzijds de Boeing 777 en de Airbus A340 die ongeveer 360 passagiers vervoeren en anderzijds de Airbus A380 voor 555 passagiers.
Hoewel eerdere voorgestelde versies van de 747 werden aangeduid als 747-500 en 747-600, krijgt de nieuwe telg de aanduiding 747-8, om de technologische banden met de 787 te benadrukken. Eén van de redenen dat Boeing niet eerder kwam met een vernieuwde 747 was het ontbreken van geschikte motoren, die het brandstofverbruik flink zouden verlagen. Met de komst van de 787 zijn die er nu wel en dezelfde motoren worden daarom ook geïnstalleerd op de 747-8. De 747-8 moet dankzij die motoren ook stiller en schoner worden dan de 747-400.
De 747-8 wordt de eerste versie van de 'Jumbo Jet' met een langere romp dan de oorspronkelijke 747-100. De Boeing 747-8 wordt 5,60 meter langer dan de 747-400. Aanvankelijk zou de 747-8I minder verlengd worden, maar onder druk van luchtvaartmaatschappijen besloot Boeing de lengte voor beide versies gelijk te maken. De typerende 'bult' loopt bij de 747-8I net als bij de 747-400 door tot boven de vleugel.In een typische drie-klassen indeling vervoert de 747-8I 51 passagiers meer dan de 747-400, oftewel 467 in totaal en biedt benedendeks 28 procent meer vrachtvolume. De 747-8F krijgt de korte bult van eerste 747-versies en de 747-400F. De vrachtversie heeft 16 procent meer vrachtvolume dan de 747-400F.
Foto: Boeing Foto: Boeing
De eerste klanten voor de Boeing 747-8 zijn de vrachtmaatschappijen Cargolux uit Luxemburg en het Japanse Nippon Cargo Airlines. De eerste klant voor de passagiersversie werd Lufthansa, dat ook de Airbus A380 gaat gebruiken.
Boeing benadrukt dat de 747-8 geschikt is om naar alle luchthavens te vliegen waar ook oudere versies van de 'Jumbo Jet' naar toe vliegen, wat voor de Airbus A380 veel minder het geval is, omdat veel luchthavens eerst voor de komst van dit type moeten worden aangepast.
De eerste 747-8F moet vliegen tegen het einde van 2008, waarna in de tweede helft van 2009 de eerste vrachttoestellen kunnen worden afgeleverd. De eerste aflevering van de 747-8I moet ongeveer een jaar later plaatsvinden.
Technische gegevens van de Boeing 747-8: Lengte: 76,40 meter Spanwijdte: 68,50 meter Hoogte: 19,50 meter Aantal passagiers: 467 (bij drie klassen indeling) Maximum startgewicht: 439.985 kg Snelheid: Mach 0.85 (747-8I), Mach 0,845 (747-8F) Vliegbereik: 14.815 km (747-8I), 8.275 km (747-8F) Motoren: General Electric GEnx-2B67
Technische gegevens van de Airbus A319-100: Lengte: 33,84 meter Spanwijdte: 34,10 meter Gemiddeld aantal passagiers: 124 Maximaal startgewicht: 75.500 kg Vliegbereik: 4.750 - 8.720 km Motoren: IAE V2524 of diverse varianten van de CFM56-5
Technische gegevens van de Airbus A330-200: Lengte: 59,00 meter Spanwijdte: 60,30 meter Aantal passagiers: 253 - 380 Maximum startgewicht: 230.000 kg Vliegbereik: 7.800 - 16.600 km Motoren: Pratt & Whitney PW4168A of General Electric CF6-80E of Rolls-Royce Trent 772
Technische gegevens van de Airbus A318: Lengte: 31,44 meter Spanwijdte: 34,10 meter Hoogte: 12,56 meter Gemiddeld aantal passagiers: 107 Maximum startgewicht: 59.000 kg Vliegbereik: 2.750 - 6.000 km Motoren: CFM56-5B of PW6000
Technische gegevens van de Airbus A310-200: Lengte: 46,66 meter Spanwijdte: 43,90 meter Gemiddeld aantal passagiers: 220 Maximum startgewicht: 142.000 kg Vliegbereik: 5.058 - 9.567 km Motoren: P&W JT9D-7 of GE CF6-80C
Technische gegevens van de Airbus A300B4-200: Lengte: 53,75 meter Spanwijdte: 44,84 meter Gemiddeld aantal passagiers: 250-300 Maximum startgewicht: 165.000 kg Vliegbereik: 5.093 - 8.412 km Motoren: GE CF6-50C2 of P&W JT9D-59A
Voorlopige technische gegevens van de Airbus A380-100: Lengte: 72,70 meter Spanwijdte: 79,60 meter Gemiddeld aantal passagiers: 480 - 660 Maximum startgewicht: 560.000 kg Vliegbereik: 14.800 km Motoren: vier Engine Alliance GP7270 of Rolls-Royce Trent 900 turbofans met elk 311 kN stuwkracht.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben jeroen
Ik ben een man en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 17/04/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, vliegtuigen.
Zoeken in blog
Zoeken met Google
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
allemaal vliegtuigen echt zeer mooi hoor hier zijn ze
Airbus A300 De foto boven toont een Airbus A330-300 in de kleuren van de Amerikaanse KLM-partner Northwest Airlines. Het toestel op de foto onder is een A330-200 van de KLM.
De Airbus A300 is een tweemotorig widebody (breedromp) verkeersvliegtuig voor korte en middellange afstanden. De A300 biedt plaats aan 250 tot 300 passagiers.
De Airbus A300 is het eerste product van het Europese samenwerkingsverband Airbus Industrie, dat in 1970 werd opgericht door een aantal Europese vliegtuigfabrikanten die samen een groot verkeersvliegtuig wilden ontwikkelen voor korte afstanden. De eerste aanzetten hiervoor werden al gegeven halverwege de jaren zestig. De ideeën kregen de steun van de regeringen van Frankrijk, Duitsland en Engeland, maar de uitwerking verliep aanvankelijk moeizaam. Zo eiste de Britse regering dat het vliegtuig voorzien werd van Rolls-Royce RB.207 motoren, die toen in ontwikkeling waren, maar die voor de voorgestelde A300 eigenlijk te zwaar waren. Vanwege die grote motoren maakten de ontwerpers ook het vliegtuig groter, maar het werd daardoor oninteressant voor de luchtvaartmaatschappijen.
Toen Rolls-Royce de ontwikkeling van de RB.207 staakte en de Britse regering besloot het A300-project niet meer te steunen, gingen de Fransen en Duitsers verder met een kleiner vliegtuig voorzien van General Electric CF6-50 motoren, dezelfde als die waarmee de meeste DC-10 toestellen zijn uitgerust. Het vliegtuig werd vervolgens officieel omgedoopt tot 'A300B'.
Eind 1970 vormden de Franse vliegtuigbouwer Aérospatiale en enkele Duitse fabrikanten die samenwerkten in 'Deutsche Airbus' het consortium Airbus Industrie. Daar sloten al spoedig CASA (Spanje) en Fokker-VFW (Nederland) zich bij aan. Ondanks het wegvallen van regeringssteun in eigen land bleef de Britse vliegtuigbouwer Hawker Siddeley deelnemen aan het project, waarbij het zich vooral ging bezighouden met het ontwerp en de productie van de vleugel. De Nederlandse bijdrage van Fokker (later Stork Aerospace) bestond uit de productie van bewegende vleugeldelen zoals de roeren en de kleppen die bij de start en landing worden uitgeslagen om bij lage snelheid de draagkracht van de vleugel te vergroten.
De Airbus A300B - die later weer gewoon als 'A300' werd aangeduid - maakte de eerste vlucht op 28 oktober 1972 en in mei 1974 zette Air France het vliegtuigtype voor het eerst in op de route Parijs-Londen. De verkoop verliep de eerste jaren traag. Pas toen de Amerikaanse luchtvaartmaatschappij Eastern Airlines in 1977 tegen gunstige condities op proef vier A300's ging gebruiken, kwam de doorbraak. De proef resulteerde in een grote order van Eastern, waarna ook tal van andere maatschappijen de A300 bestelden.
Het toestel op de foto boven draagt de kleuren van American Airlines. Op de foto onder is een toestel te zien van Korean Air.
![[Boeing 747-200F Atlas Air]](http://vliegtuighomepage.nl/b7472atl.jpg)
Airbus biedt de A380 aan met twee motoropties: de Rolls-Royce Trent 900 en de GP7200 die door General Electric en Pratt&Whitney gezamenlijk is ontwikkeld. Het maximum startgewicht bedraag 560 ton voor de passagiersversie en de vrachtuitvoering had dit zelfs 590 ton moeten worden. Ter vergelijking: de 747 weegt rond 400 ton. Airbus claimt dat de A380 omgerekend per passagier 17 procent zuiniger is met brandstof dan de Boeing 747-400 en ook aanzienlijk stiller en schoner. 
![[Boeing 747 British Airways]](http://vliegtuighomepage.nl/b747ba.jpg)
![[Boeing 747-400ERF KLM Cargo]](http://vliegtuighomepage.nl/b7474fkl.jpg)
![[Boeing 747-400 All Nippon Airways - ANA]](http://vliegtuighomepage.nl/b7474ana.jpg)
![[Boeing 747-200 Northwest Airlines]](http://vliegtuighomepage.nl/b7472nwa.jpg)
![[Boeing 747-200F MASkargo]](http://vliegtuighomepage.nl/b7472mas.jpg)
![[Boeing 747 Martinair]](http://vliegtuighomepage.nl/b7472sud.jpg)
![[Boeing 747 Surinam Airways]](http://vliegtuighomepage.nl/b7473sur.jpg)
![[Boeing 747-300 Dragonair]](http://vliegtuighomepage.nl/b7473drg.jpg)
![[Boeing 747 South African Airways]](http://vliegtuighomepage.nl/b7473saa.jpg)
