Vandaag ons eerste dagje weer thuis van een kort verblijfje in het ziekenhuis. Het begon allemaal maandagmorgen. S morgens samen met het ventje opgestaan en op het gemak ontbeten, terwijl het ventje zich aan het wassen was. Nadien even naar het toilet en toen ik er af kwam schoot de pijn in mijn linkerzij/rug. Wat was dat, amaai. Probeerde dan nog eventjes in mijn bed te gaan liggen, maar de pijn werd steeds ondraaglijker tot ik naar het toilet mocht lopen. Daar ging mijn ontbijt'je. Terug in mijn bedje. Maar de pijn ging maar niet weg. Terug naar de wc gelopen. De pijn was echt ondraaglijk. Mijn ventje had ondertussen al naar zijn werk gebeld om te zeggen dat we eerst naar de huisarts gingen. Gelukkig mocht ik snel binnen bij de dokter. Ondertussen werd de pijn echt "te" pijnlijk. Geen enkele houding verlichtte de pijn. De huisarts verwees ons door naar de spoedafdeling, hij vermoedde een niercrisis. Eens op de spoed aangekomen zag ik het niet meer zitten. Heel de wachtkamer zat stampesvol. Gelukkig kreeg ik wat voorrang omdat ik zwanger was. Al snel werd ik aan een infuus gelegd en kreeg ik nog enkele pijnstillers, maar echt werken deden ze niet, de pijn bleef! Na lang wachten op een echografie werd het vermoeden van de huisarts bevestigd! Nierstenen! Omdat ik zwanger was, werd ik opgenomen op de materniteit, waar we een half uurtje aan de monitor werden gelegd. Voor alle zekerheid dat alles toch wel goed ging met ons prutske. Terwijl de mama aan het afzien was, was ze lekker aan het slapen en af en toe eens stampen ook he. Ze had er dus duidelijk geen last van. Haar hartslag was goed en er waren geen contracties. Na 3 spuiten, 2 ampules buscopan en een flesje dafalgan werd de pijn wat draaglijker. Maar telkens er opstoot kwam, was het weer lopen naar het toilet. Ook als ik rechtstond of liep mocht ik naar het toilet lopen. Het was echt geen lachertje. Rond 15u was er dan een kamer vrij en mochten we daar naartoe. De pijn ging nooit echt weg, maar verminderde soms wel even. S'avonds nog een spuit en een flesje pijnstiller gekregen en toen begon de pijn eindelijk wat te verminderen. Eindelijk!!! Rond 18u toch een beschuitje proberen te eten en het deed echt goed aan mijn maagje. Want na al dat overgeven was ik echt wel leeg. Rond 23u nog een pijnstiller gekregen. De volgende morgen maken ze mij wakker rond 5u om een nieuwe baxter te hangen. Was juist in slaap gevallen. Die dag had ik al veel minder pijn! Was ik even blij seg. Af en toe kreeg ik nog een lichte pijn in mijn nier maar dat stelde niets voor in vergelijking met de pijn van maandag. Normaal gingen ze woensdag een stent steken tussen de nier en de blaas, maar dat ging gelukkig niet meer door omdat ik geen pijn meer had. Had er wel wat schrik voor want een verdoving houd toch altijd wel een risico in, voor mij en zeker voor ons prutske. Woensdag morgen nog eens aan de monitor en alles was nog steeds heel goed. Dus mochten we woensdag namiddag naar huis! Joepie! Ben blij dat ik van dat infuus vanaf ben. Nu moet ik enkel nog wat buscopan nemen. Er is al een klein steentje uit. Hopen dat het dat was en anders zal het afwachten worden. Vandaag nog niet echt pijn gehad. Drinken nu 2L per dag, moet normaal voldoende zijn. Meer kunnen we niet doen he.
