Van de hoest ben ik nog steeds niet verlost, maar ik dacht laat ik vandaag is kijken hoe ver ik sta. Het was -1° dus had me warm gekleed. Dikke pul, muts, schaal, handschoenen zodat ik het toch niet al te koud zou hebben onderweg. De eerste kilometer was rampzalig! Ik denk dat ik me de laatste jaren nooit zo slecht gevoelt heb. Ik had heel de tijd het gevoel dat ik door mijn benen zou zakken, nooit meegemaakt. Onderweg liepen de slijmen er nagenoeg uit, ook werd ik een paar keer gedwongen tot stappen. Nee, veel plezier heb ik aan deze training niet beleefd. Pas naar het einde toe begonnen de benen wat beter aan te voelen. Ik kwam thuis met een goede 6 kilometer in de benen. De benen voelden verschrikkelijk maar de oorzaak is gekent en hopelijk gaat het vanaf nu elke dag wat beter. Morgen neem ik normaal een extra dag rust, zodat ik mijn verzwakte lichaam wat extra rust krijgt.
