Halookes bloggers, 

Ik zit hier al een hele dag te denken welke mogelijke manieren er allemaal bestaan om een niet zo geliefd huisdier, om het mooi te zeggen, om te brengen. Klein detail ons ma heeft na het vorige “ongelukske”, met haar Roosje, een kooi gekocht. Die kooi is dus bijna even groot als onze living, omdat ze vind haar lievelingetje toch wat ruimte nodig heeft. Ja hallo! Punt 1 ik ben dus blijkbaar al niet meer de lieveling, waarvan ik overigens altijd dacht dat ik dat was en punt 2 ik ben duizend keer groter dan da mormel en heb dus ook ruimte nodig! Ik moet echt dringend is wat meer tijd steken in moordplan nummero 2. 

Ma bon ik zal jullie eerst vertellen hoe mijn telefoon gesprek met Evan van vorige week is verlopen. Da was dus echt the most weird conversation ever. Oeps ja dat moest ik nog zeggen, ik ga vanaf nu proberen zo weinig mogelijk Engelse woorden tussen mijn zinnen te flansen want dat begint er anders echt over te gaan. Dus ik zal mezelf effkes corrigeren, het was echt het raarste gesprek ooit. Evan was helemaal anders, hij nam pas op nadat de telefoon voor de 5e keer overging! DE 5e KEER! Toen ik nog in L.A was deed hij dit na de 3e keer, da was zowa dé regel van onze vriendschap. En hij deed mega droog tegen mij. Natuurlijk vraag ik mij nu af of er iets aan de hand is, aleja kweni maar waarschijnlijk is hij mij al bena vergeten en heeft em al een andere bestieee x3x3. Pff met jongens niks dan last. Alhoewel ik heb vandaag een smsje gekregen van één van Lauwrence vrienden, René, om te vragen of ik zaterdag mee uit wil en of hij mij moet komen oppikken. Amai tvalt ni op, dee ziet mij dus duidelijk zitten. 

Maar een beetje hard to get spelen mag altijd, ik heb nee gezegd. Als hij nog eens een kans waagt heb ik al beslist dat het een soort van “oke, omdat je het nu voor tweede keer vraagt” ja wordt. Dus wathever nu effkes niet over jongens. Oeps ja whatever mag ik niet zeggen, correctie komt er aan. Dus “om het even” nu effkes niet over jongens, amai in het Nederlands bestaan er dus echt wel saaie en seutige woorden, om het even op wa trekt dat nu. Als ge u afvraagd hoe het zit op het vlak van vriendinnen werven, ik heb gisteren geprobeerd contact te leggen met één van de populaire meisjes uit onze klas, maar da viel dus zwaar tegen. Ik vroeg gewoon aan haar of ze misschien naast mij wou komen zitten tijdens cultuur (om dus eventueel in de nabije toekomst ook een vriend van het vrouwelijke geslacht te hebben), maar die keek me aan alsof ik een buitenaards wezen was en schudde met haren dikke kop gewoon nee. Zo’n arrogant wijf heb ik nog nooit ontmoet! Is hier een soort kwekerij der arrogante mensen in België ofso? 

Hmm, ik zit hier nu wel uit te pakken met mijn topassortiment aan steken, maar eigenlijk voel ik mij echt slecht. Ik voel mij buitengesloten in de wereld waartoe ik zelf behoor. Ik voel mij alleen op een wereld met 7miljard mensen. Ik zal zeker en vast nog even ‘dat nieuwe meisje’ blijven. Laat ik voorlopig nog maar even vrienden blijven met te jongens van de klas, die doen tenminste normaal tegen mij. Terug over naar mijn moordplan, ik heb het ondertussen al uitgevoerd en ik ben gefaald, again. Mijn idee was dus om de kooi op een kier te zetten, alsof Roosje zelf ontsnapt was en haar dan tussen de muizenklem op zolder te steken die ons papa daar ooit eens heeft gezegd toen ik ergens een muis had zien lopen. Ik dacht dat ons ma niet thuis was, dus ik stap heel rustig naar boven. Staat die toch wel boven aan de trap zeker? “Ooh Jenna wat lief dat je Roosje eens vasthoud, da beestje heeft graag affectie dat heb ik al gemerkt.” Dus ik antwoorde maar, “ Ja, ze zat daar zo zielig naar me te staren dus ik dacht ik neem haar er even uit.” Bàm leugen eersteklas! Ik heb haar daarna maar teruggezet, anders zou het nogal opvallen. Op naar plannetje 3 dan maar.

Adios vrienden, ik ga samen met de Lau het frituur van achter den hoek eens proberen!

Vele groetjes Jenna.

05-10-2013 om 00:00 geschreven door Jenna Smith