|
De oude boom naast het huis vertelt me haar herinnering.
Hoe de wind haar 's avonds sust, zachtjes als een avondzoen.
Hoe spinnenwebben blinken en breken door de dauw haar taal.
Hoe ze danst op een kinderlach en naar binnen tuurt als niemand kijkt.
De boom wordt blind.
Niets bijzonders meer.
Wortels slurpen water op.
Oevers voelen en toch kijken ze niet meer.
De zon gaat onder en komt op.
Sterven. Leven.
Een zon. Meerdere silhouetten.
Een boom. Haar herinnering.
29-11-2013 om 00:00
geschreven door Jenna 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
