Hallo bloggers, het is gelukt!!! Deze morgen nog een gietende regen, maar we hebben lang getreuzeld om ons ontbijt van 2,80 te verorberen en zodoende om 8.45 uur te kunnen vertrekken zonder regen!! Honderden wandelende pelgrims zijn we voorbij gereden ,jong en oud,families met kinderen , een vrouw met een charette, pelgrims van alle continenten. Het was dan wel een zeer grijze overkapping boven ons maar we bleven droog!! Een prachtige klim via kleine dorpjes bracht ons in de mist op 730 m. hoogte. De volgende 50 km verliepen door een groene omgeving maar helaas via een vrij grote baan . Het enige nieuws of nieuwe onder de ondertussen opgedoken zon waren de verschillende bossen met eucalyptus bomen. Echter geen koala's hier. De laatste 10 km vormden dan toch een apotheose met een klimmetje tot 14% naar Monte del Gozo en naar een groot monument hier neergepoot ter gelegenheid van het pausbezoek in 1993. En dan reden we Santiago binnen naar het plein voor de kathedraal. Een enorme drukte daar want in deze periode komen daar gemakkelijk tot 1000 pelgrims per dag aan. Maar het ontvangstcomité van onze vrouwtjes met een grote Belgische vlag viel onmiddellijk op. Het was een emotioneel weerzien, een enorm voldaan gevoel na een rit van meer dan 2300 km!!! Een fles bubbels werd gekraakt en zo kwamen de gesprekken over onze ervaringen vlotjes los!!! Morgen maken we alvast nog een slotbeschouwing! Fons, Jef en volger Jos.
Vandaag om 9.00 uur vertrokken langs het majestueuze " Castillo" van Pontferrada ( zie gisteren). Ponferrada is trouwens het stadje waar later op het jaar de W.K. wielrennen worden georganiseerd! Even na ons vertrek hadden we nog een korte ontmoeting met de 74-jarige Nederlander met wie we gisteren een uitgebreide babbel hadden. Volger Jos had gisteren zelfs nog een kleine herstelling aan zijn fiets gedaan. Dan ging het opnieuw verder en fietsten we de streek Galicië binnen. Echt een prachtige streek met mooie vergezichten , maar ook wel geen meter vlak! Zo dienden we nog enkele zware beklimmingen te doen tot boven de 1300 meter. Mar na elke beklimming volgt uiteraard ook een beloning! Via enkele mooie afdalingen bereikten we ons hotel om 15.45 uur na een korte maar toch nog redelijk zware rit ( 127 km met 1750 hoogtemeters) . Voetjes nog even op de grond houden, maar morgen zouden we ons eindpunt " Santiago de Compostela " moeten bereiken! Het wordt geen al te lange rit maar voor ons hopelijk de mooiste van allemaal!! Groetjes van ons aan iedereen.
Onze 13de rit op een vrijdag! Wees gerust alles is goed verlopen! Na een bijzonder sober pelgrimsontbijt in het overigens mooi en verzorgde hotel Domus viatris ( huis van de reiziger) vertrokken we om 8.20 uur onder een blauwe hemel. We verlieten Sahagun via de mooie westelijke stadspoort. Om het drukke Leon te vermijden volgden we een alternatieve route en het zou pas na 85 km terug de klassieke camino worden. We volgden de N120 , een brede en vooral lang uitgesponnen weg ( 28 km ) altijd rechtdoor en precies speciaal als een rode loper tussen de graanvelden voor ons alleen uitgerold! Inderdaad we zagen daar niet meer dan 15 auto's , passeerden 3 dorpjes met telkens een kerkje met een ooievaarsnest ! De volgende 20 km bijna hetzelfde verhaal , altijd rechtdoor maar over een smallere en hobbeligere weg , wat meer op en afgaand en af en toe een dorpje dat ons aan Bokrijk deed denken! De volgende 50 km was een noodzakelijk kwaad om het mooiste van de dag te bereiken. De wind deelde vandaag geen cadeautjes meer uit. We kregen vandaag de rekening gepresenteerd, eerst viel het nog best mee met een zacht briesje uit het westen maar later op de dag werd de prijs danig opgedreven!! We hadden een leuke middagstop aan een rustig koppelend riviertje . Volger Jos zette koffie met een speciaal smaakje. Al vlug bleek dat hij ipv water witte limonade had gebruikt !! Kort na de stop bereikten we Astorga , een mooie levendige stad met het Palacio van Gaudí en een van buiten indrukwekkende kathedraal. De deuren gingen echter voor onze neus toe wegens siësta ! En dan hop naar het hoogste punt van onze tocht 1500 m hoogte tot aan het Cruz del Ferro! Een pittige beklimming onder een stralende zon in een prachtig landschap met veel vergezichten, veel groen en bloemen langs de kant: purpere heide met goudgele bloempjes ertussen en dan weer gele bremstruiken. Boven aan het kruis hebben we onze steen die we van thuis meevoerden symbolisch neergelegd , tollenaar (gewezen belastingambtenaar ) Fons een klein en kleine zelfstandige Jef een iets grotere ! We hadden nog een uitgebreide babbel met de 74-jarige Jan Van Mil die reeds Voorde de derde keer met pak en zak de camino deed om dan nog met de fiets terug te komen. Hij was een priester Salesiaan , de orde waar ook Jacky - de broer van Fons - toe behoort. Nadien een enorm spectaculaire en technische afdaling in een prachtig landschap tot ons hotel El Castillo. En zoals de naam het laat vermoeden was het vlakbij een kasteel. Hier waren vandaag grote kasteelfeesten en we kregen een parade te zien van wel 500 verklede middeleeuwse figuren, krijgers, tempeliers, edellieden, prachtige hofdames, narren, .....' Ongelooflijk!! Einde van een topdag en morgen weer een pittige en alvast zeer mooie rit !!
Vandaag gestart om 8.30 uur voor onze 12de rit. Het eerste deel van het parcours liep over de grote weg naar Burgos. Voor de fietsers is hier geen alternatief. Gelukkig is er wel een mooie fietsstrook voorzien. Al na een 10-tal km kregen we een beklimming tot 1150 meter hoog. Minder aangenaam was dat we boven in de dikke mist terecht kwamen. Naarmate we verder afdaalden naar Burgos verdween de mist en kwam de zon te voorschijn! Burgos is werkelijk een mooie stad maar het ontbreekt ons spijtig aan tijd om alles te bezichtigen. De ganse dag hebben we wandelaars gezien. De ene moment zie je ze aan de linkerkant, een dorpje verder zijn ze weer rechts van de weg aan het stappen over hun eigen camino. Als je voldoende tijd en mentale weerbaarheid om dat dagenlang vol te houden , moet dit ongetwijfeld een geweldig gevoel geven, meer nog dan wij als fietsers ervaren. Na een bezoekje aan de stad Burgos fietsten we door de streek Castilla y Leon. Een wat kale hoogvlakte tussen 820 en 860 meter hoogte en met enkele kleine dorpjes , een kerk en een aantal oude huizen er rond en verder niets. Soms fietsten we kilometers lang over mooie brede wegen,bijna voor ons alleen . We zagen meer ooievaars dan auto's. De forse wind was vandaag wel onze bondgenoot. We reden op de vlakke stukken tot 35 km per uur zonder dat het ons maar enige moeite kostte . Een door ons vooraf gevreesde rit werd alzo een makkie!! Na 190 km bereikten we om 17.30 uur ons hotel. Nog ongeveer 400 km te te gaan maar nog wel lastiger owv de vele klimmetjes. En onze vrouwtjes die voor de snelste route naar Santiago kozen zijn daar deze namiddag al toegekomen!
Gelukkig gisteren ook de thriller Belgie - U.S.A. kunnen zien! Ondanks het late uur zijn we toch tijdig gestart om 8.40 uur . Het onweer en de hevige regen van vannacht was gelukkig wat gemilderd! Een mals buitje van een half uur hebben we moeten verwerken. En het was vlug duidelijk: het Spaans graan had de orkaan ook doorstaan! De rest van de dag had de zon regelmatig wel wat moeite om door het wolkendek te geraken. De wind zat eerst flink tegen, na de middag was hij ons beter gezind! Vandaag veel dorre streken en veel graanvelden en wijngaarden van de Rioja. In Los Arcos zijn we goedendag gaan zeggen in een Refugio dat gerund wordt door Vlamingen van het Santiago genootschap. Trouwens vandaag zagen we veel wandelende en andere met bagage geladen fietsende pelgrims, o.a. Een dame uit Den Haag. Volger Jos heeft ook weeral wat extra aflaten verdiend! Plots stak hij ons voorbij met een een glunderende Spaanse jonge dame die stond te liften. De conversaties verliepen via de vertaalfunctie van e en I-foon. Wat wordt communiceren toch gemakkelijk! een leuke stop was er in Santa Domingo de la Calzada. Uitdaging was om eerst kip en haan te ontdekken in de grote , prachtige kathedraal en nadien de ooievaars. En inderdaad in die grote kathedraal had een flinke , levendige haan een aparte loge gekregen met uitzicht op het hoofdaltaar! De ooievaars ontdekten we al even toevallig op hun nesten op de torens van de oude stadswallen. Rustig kwetterend terwijl ze hun vleugels uitsloegen. Ze hebben gelukkig ons adres niet gevraagd!! Dan was het nog 20 km doorbijten op een steeds oplopende weg ( tot 825 m. hoogte) om dan nog een paar kilometertjes cooling down te krijgen tot ons hotelletje in Belorado ( hoogte 690 m.) Morgen een stevige rit van ongeveer 175 km!!
Onze kortste rit vandaag,maar toch... Vanmorgen hebben we met veel dank afscheid genomen van de hotelbazin. Voor alles stond ze klaar, ze deed enorm haar best!! Het was een gemoedelijk hotelletje in een zeer rustige mooie omgeving. Om 9.00 uur de weg op richting Spanje , maar voor we het beseften waren we de grens al gepasseerd! Dan kon het zware werk voor vandaag echt beginnen , de " Col Ibaneta " . Op 18 km een hoogteverschil van 780 meter verwerken met 9% als hoogste steigingsgraad! De hitte viel in het begin nog mee, wat hogere sluierwolken , schaduw van de vele bomen en een zacht briesje dat van boven naar beneden door het dal blies. Dat laatste maakte het fietsen wel zwaarder. Voor geboren berggeit Fons was dit waarschijnlijk wat minder en hij kwam dan in " Contador - stijl " als eerste boven voor "diesel Jef " . Boven moest ik toch vaststellen dat heel wat vocht dat ik onderweg had gedronken uiteindelijk in mijn koerstrui was terecht gekomen. Nadien een lange zachte afdaling , eerst langs een kolkend riviertje, later over een weg bijna zo breed als de ring van A'pen maar met amper enkele auto's!! Ondertussen hadden we toch wat meer het " camino " gevoel gekregen : de eerste wegwijzer naar Santiago met kilometer aanduiding - 790 km (!) , veel kleine wegwijzertjes en verschillende trekkers ! Het vervolg bleef licht op en afgaand over vlotte wegen. De bossen hadden nu plaats gemaakt voor graan en zonnebloemvelden. Na nog een bezoekje aan de St Maria de Eunate kapel zaten we om 15.15 uur al met een after sport drankje ( cervezza ) op het terras van ons hotel !! Morgen een rit van 146 km met vermoedelijk heel wat zoekwerk (!?!)
Vandaag stond reeds onze 9de rit op het programma! Om het met de woorden van Raymond Van Het Groenewoud te zeggen: " het gaat vooruit , het gaat vooruit , het gaat razendsnel vooruit , .... !! Deze morgen hebben we onze fietsen eerst een grondige poetsbeurt gegeven. Na een week fietsen mag dat wel eens! Trouwens een proper machientje is aangenamer om mee te fietsen! Via een vlakke omloop verlaten we Mont de Marsan, de hoofdplaats van de Landes. Voor de wielerliefhebbers onder ons , Mont de Marsan was de woonplaats van Luis Ocana de ex-winnaar van de RVF . Tijdens het tijdperk Eddy Merckx was hij 1 van de voornaamste concurrenten van Eddy. Via St. Sever en Orthez rijden we Frans Baskenland binnen. Dit is duidelijk te merken aan de tweetalige opschriften en de vele Baskische vlaggen. Na Navarrenx duiken de uitlopers van de Pyreneeën op. En in de verte zien we zelfs de besneeuwde bergtoppen! Na de middag kregen we de eerste col voor de wielen, de Col d' Osquich . Een klim van een kleine 7 km en 495 m. hoog. Best pittig en een voorproefje van wat er ons de volgende dagen nog te wachten staat ! Het was al behoorlijk warm en zeer zonnig en bovendien cirkelden de roofvogels ( arenden) boven onze hoofden maar ik denk dat ze eerder op onze volger Jos gemunt hadden. Aan hem hebben ze een steviger brokje dan aan ons!! Na een mooie afdaling nog een 10-tal km op en af , zo bereiken we ons hotel dicht bij de grens met Spanje. Zo zijn we weeral 145 km dichter bij ons doel! P.S. : Jef zijn wiel is vandaag gerepareerd , dus morgen met optimaal materiaal verder! Nos meilleurs saluts!
Voor ons dagverslag van deze 8ste rit kunnen we qua parcours de rit in 2 stukken delen. Qua weer slechts 1 gedachte : " we hebben al enorm veel geluk gehad met de regen!!" Gisteren stopte het met regenen op de moment dat we vertrokken. Vandaag zijn we eigenlijk een kwartier te vroeg vertrokken! Dat kwartiertje vroeger met wat lichte regen was achteraf geen erg want hierdoor bleven we de dreigende donkere wolken rechts van ons en achter ons netjes voor!! In Reole na 95 km zag meer dan de helft van het halfrond pikzwart, doch slechts enkele grote druppels en een donderslag was ons deel! Ondertussen hadden we gefietst op een parcours gelijkend op dat van gisteren met extra erbij de wijngaarden van Bergerac. De wind was een ander verhaal . I p v dat we naast elkaar konden fietsen was het mooi in gelid, om beurten op kop met de neus in de soms strakke tegenwind ! Eens de Garonnerivier over was er eerst tijd voor onze middagstop, in het zonnetje (!) nabij leegstaande dierenhokken, vermoedelijk van een ganzenkweker. Het is hier trouwens ook de streek van de " foie gras" . Vandaar trokken we door de Landes , lange , vrij vlakke en rechte banen geflankeerd met vooral naaldbomen en varens. We ontmoetten een Schot , een fanatieke supporter van de vroegere prof Robert Millar. Hij fietste met pak en zak het parcours van de RVF 1984 , het jaar dat Millar de gele trui droeg ! En nog altijd regenbuien rondom ons , maar we slipten er telkens op enkele druppels na tussendoor. We reden nog in het zonnetje door de nevel van verdampend water van de bui voor ons ! Om 17.20 uur kwamen we na een lange tocht van 190 km en 1200 hoogtemeters droog en heel voldaan aan in Mont de Marsan. En morgen wordt het klimmen in de Pyreneeën !!
