wij mensen springen soms te achteloos om met wat wij in zeven haasten heen voorbij gesneld. het is een euvel dat ons linkt aan de tijd waarin we nu ,en sommigen ,pogen te leven. niet dat we dat allemaal moeten pikken of ondergaan,maar soms lijkt het wel zo. we leven in het heden maar koesteren bepaalde herinneringen aan het verleden.gelukkig maar zou ik zeggen want wat zouden wij zijn als mens zonder dat vleugje nostalgie,zonder dat emotioneel moment ,zonder beelden uit een vaag verleden. je hebt dichters die ons doen huilen,nadenken over de liefde. je hebt schilders die ons doen zien hoe het vroeger was ,maar dat kan vaak een vertekend beeld zijn. en je hebt mensen die occasioneel een foto trekken waarin veel wordt verteld hoe wij met elkaar om gaan. hoe ons economisch denkproces gestuwd wordt door de gedachte aan meer . en dit ten koste van menselijk leed en een geschiedenis waar treurnis en hard labeur sleutel woorden waren. ik laat u in stilte mee genieten van wat plaatjes zoals bepaalde ,vaak vooraanstaande of in die tijd economisch belangrijke gebouwen er nu heden ten dage uitzien. ons cultureel erfgoed op een laag pitje.
