Een tijdje geleden kwam er een jongeman binnen in mijn parfumerie met een levering van wat huiden, hij werkte bij leerlooier Grimal. Naast de levering sprak hij me aan over zijn passie en talent omtrent geuren herkennen en herinneren, en dat hij hier heel graag zou werken. Hij hoefde zich voor mij niet te verantwoorden, ik zag al dat hij zich er goed voelde vanaf het moment dat hij binnenkwam. Ik heb hem aangenomen. Gaandeweg leer ik hem de kneepjes van het vak, en hij neemt alles op als een spons. Hij is een perfecte leerling. Hij ruikt met zijn jonge neus elk detail, en hij ontwikkelt alleen perfecte parfums. Ik begin te merken dat meer en meer mensen ‘mijn’ parfums willen kopen, maar dat ik een werknemer in dienst heb hou ik liever voor mijzelf. Ik vind het wel leuk om zo veel complimenten te krijgen, en ik wil hem niet kwijt. Mijn zaak heeft nog nooit zo goed gedraaid en het heeft er nog nooit zo goed geroken. Misschien moet hij mij binnenkort wel lesgeven in geuren mengen, dat zo de omgekeerde wereld zijn. Een leerling die zijn leraar lesgeeft…. Nee, dat mag niet gebeuren. Het is nog steeds mijn winkel.