's Morgens nog vlug met Raphi afgesproken om op de Marktstr. nog een cadeau voor Patrick te kopen, en ondertussen ook nog iets voor haar verjaardag morgen gevonden (een leuk topje uit New Yorker). Kwas daarachter thuis zo druk bezig dat ik maar juist op tijd in het theater geraakt ben. 14u is sign in time en kwas er juist om 15u50. Normaal ben ik altijd minstens een uur vroeger en ben ik er ook altijd op de vocal warm up, wat nu niet het geval was. Met als gevolg dat ik achteraf in de gangen nogal wat paniekerige blikken zag die zich afvroegen waar ik was :) grappig toch hé.
De eerste show viel goed mee, verliep normaal, maar de tweede was precies een beetje teveel van het goede. Kwas er echt met mijn gedachten niet bij met als gevolg...
Kleine stomme foutjes in de choreo van Knoblauch. Bijna te laat op het podium voor Rote stiefel. Bij het laatste stuk van Nightmare, trage muziek, trage bewegingen, gebeurde het voor het eerst dat ik op automatische piloot danste en volledig met mijn gedachten ergens anders was. Ik had opeens het gevoel van wakker te worden en voor een second niet weten waar je bent. Dat was echt een superraar gevoel want ik was wel nog steeds de bewegingen aan het doen... In Ewigkeit was ik vergeten mijn diadeem vast te pinnen met als gevolg dat bij de eerste bewegingen op het podium ze natuurlijk direct afviel en ik een manier moest vinden om ze van het podium te gooien waardoor ik volledig verstrooid was met de choreo... Alle twas in orde!
Na de show nog een cocktailtje gaan drinken voor Raphi's verjaardag samen met David, Kuba, Ross, Andras, Silvia, Raphi, Janaina en haar man. Twas echt supergezellig en voor Raphi was het natuurlijk ook leuk om iedereen terug te zien na ongeveer 2 weken thuis te moeten blijven.