Dit jaar geen jASSperkamp in Bohan.... Dat was een flinke opdoffer voor ons allemaal! Maar we blijven niet bij de pakken zitten, net als met Pasen, toen Jimmy "j@SSper uit ons kot" coördineerde! We hoorden dat dit een fijne vervanger was, dus willen we nu zeker ons best doen om dat ook met het zomerkamp te doen!

Na samen even alle verdriet en zorgen besproken te hebben, kozen we ervoor om positief te gaan denken wat wel kon: "jASSper CoronASSper" is daar het resultaat van geworden! Met een superteam gaan we ook daarvan een topper maken voor jullie!

Op deze blog willen wij met jullie aftellen naar deze jASSperweek vol opdrachten en met twee uitstappen! Er komt ook een formidabele jASSperbox naar jullie thuis toe!

Hoe alles precies zal verlopen horen jullie via coördinator Lynn, maar op de foto kunnen jullie al de weekverdeling zien!

Naar de start toe komt hier heel vaak nieuws bij op de blog: de monitoren gaan zich opnieuw voorstellen, er wordt veel info vrijgegeven en we tellen samen met jullie af!

Zal ik dan maar beginnen, al kent bijna iedereen mij ondertussen?

Ik ben Ann, zo een beetje de "mama" van jASSper en ik ben van de eerste dag al mee op kamp en op avontuur met de jASSpers en hun gezinnen. Zo komt het dat ik jullie een beetje zie als "familie" en graag heel veel voor jullie doe! 

De monitoren zijn stuk voor stuk prachtmensen zonder wie ik niets zou kunnen! Ook zij zijn diep in mijn hartje gekropen! Wie ze al kent, weet wat ik bedoel!

Mijn grootste liefde is echter mijn gezin: mijn man Klaas Jan en onze kinderen en kleinkinderen. Ik ben in mei opnieuw Nona geworden van een kleinzoon Mathis, broertje van onze schat Niene. Nona en mama zijn is het grootste geschenk dat ik ooit kreeg!

Ik werk in het onderwijs als flexi-ondersteuner. Dat betekent dat ik naar vele scholen mag om leerkrachten te helpen met het ondersteunen van extra zorgvragen en helpen van kinderen met een extraatje. Dit is zeer leuk werk, maar ook daar heeft Corona dit jaar een grote rol gespeeld, net zoals voor jullie allen!

Mijn grootste verdriet van de vakantie was en is dat het kamp niet kon doorgaan doordat het nog niet veilig en goed kan. Ik hoop dat we op deze manier elk van jullie toch een beetje kampgevoel kunnen geven!

We gaan er samen weer iets moois van maken! Alvast tot gauw,

Ann en jASSper