Vandaag was een rare dag... Maaike was vrij, haar
moeder was jarig...
Normaliter is er altijd wel even contact.
Of een mailtje of een smsje, echter de gehele dag
niets....
vreemde gevoel was dat.
Het was zo vreemd dat ik mijn vandaag wel 500x
(of vaker) heb gecontroleerd, terwijl ik nieuwe email melding heb aan
staan.
Tegen 16:00 uur ben ik onze oude privé
e-mails (die we overigens tijdens kantoor uren mailden) terug gaan lezen,
waar het uiteindelijke allemaal mee begon. Het plagen en uitdagend mailen aan elkaar. Het
begon al in Januari.....
Echter kon ik het 's avonds niet meer volhouden.
's Avonds tegen 18:00 uur was ik terug in mijn appartement.
Heb zelf het initiatief genomen en heb
Maaike een smsje gestuurd. Gelukkig stuurde ze snel een smsje terug
gehad.
Tevens belde Maaike me direct daarna! Gelukkig er
is weer contact, althans op deze dag toch...
We hebben kort met elkaar gesproken, goed om haar
stem even te horen.
Kort daarna kreeg ik een mailtje, "sorry, als ik
jou heb gestoord, waarom ik doe ik toch die moeite".
Het lijkt erop dat ze haar muren op gaat trekken,
eigenlijk heeft ze natuurlijk ontzettend gelijk....
Heb haar ontzettend laten zitten, terwijl we
elkaar zo ontzettend goed aanvoelen.
We dachten, nee we wisten zeker dat we de liefde
van elkaars leven waren. Eigenlijk weten we het nog steeds.
Echter doet het ook zo verschrikkelijk veel pijn,
de tranen staan al weer in mijn ogen.
Ze vertelde, dat ze gisteravond naar haar moeder
was geweest en heeft er een half uur alleen maar zitten huilen.
Wat heb ik haar aangedaan?? Besef nu meer en
meer, waarschijnlijk nooit helemaal, wat ik haar heb aangedaan.
Wat mis ik haar verschrikkelijk! Ik heb me
vandaag zo leeg gevoeld...zo eenzaam..
Ik communiceer bijna niet meer met collega's,
anders niet dan het hoog nodige zakelijke...
Ik lach totaal niet meer, anders niet dan met
Maaike.
Ben ik dan wanhopig?
NEE ik ben verliefd op haar,
maar ik moet zo nodig voor mijn kinderen kiezen.
Doe ik hier goed aan?
Is dit de juiste beslissing?
Het moet toch wel de goede beslissing zijn,
toch?
Het doet mij verschrikkelijk veel
pijn...
