Het gedicht is van
Robert Montgomery en is gepubliceerd in Oostende voor het project Crystal Ship.
Het project houdt in dat er op bepaalde gevels een kunstwerk geschilderd wordt.
Ook met dit gedicht van Robert Montgomery is zo. Hij heeft namelijk op een
gevel van het hotel Royal Astrid in Oostende gebruik gemaakt van een muur die
hij eerst helemaal wit heeft geverfd. Daarna werkte hij met letterstickers om
het gedicht aan te brengen. Hij werkte het kunstwerk af door de rest van de
gevel zwart te kleuren. Het gedicht zelf gaat over de ecologische crisis in de
wereld. Hij zoekt altijd een thema waar hij de maatschappij mee kan
beïnvloeden. Dit is dus hier niet anders. Ik vind het een mooi gedicht, omdat poëzie
in open ruimte ook iets romantisch heeft. Dit sobere gedicht past dan ook
binnen het straatbeeld van Oostende. Het is daarom mijn favoriet van poëzie in
open ruimte.
Literair artikel
Bart Moeyaert openhartig in Stockholm:
"We leven in een tijd waarin media ons van een naam voorzien"
Volgende week
maandag reikt de Zweedse kroonprinses Victoria de Astrid Lindgren Memorial
Award (ALMA) officieel uit aan de Vlaamse auteur Bart Moeyaert. Die prijs wordt
ook wel de "Nobelprijs voor jeugdliteratuur" genoemd en is zo'n
480.000 euro waard. Vandaag gaf de bekroonde auteur al een persoonlijke
toespraak in Stockholm.
Joris Vergeyle
di 21 mei 19:00
De eigenlijke prijsuitreiking staat pas volgende week maandag op het programma,
in het prestigieuze "Stockholms konserthus", waar ook de officiële
Nobelprijzen worden uitgereikt. En daar stopt de vergelijking niet, want net
zoals bij een "echte" Nobelprijs wordt de laureaat gevraagd om een
toespraak te geven, enkele dagen voor de prijsuitreiking.
Drukke tijden voor auteur Bart Moeyaert: zondag arriveerde de laureaat
van de Astrid Lindgren Memorial Award (ALMA) al in de Zweedse hoofdstad
Stockholm, voor 9 dagen vol interviews, lezingen en diners.
Ik zoek al zo lang een manier om duidelijk te maken hoe bepalend
kinder- en jeugdliteratuur is voor ons hele bestaan
Bart Moeyaert
Amper een week nadat bekend raakte dat Bart Moeyaert de ALMA won stierf zijn
vader, deze toespraak werd een passend eerbetoon. Moeyaert bracht uitdrukkelijk
hulde aan zijn ouders en de fantasierijke, respectvolle manier waarop ze hun
kinderen hebben opgevoed. Omer Moeyaert was onderwijzer en later
(hoofd)inspecteur van scholen. Hij schreef niet alleen schoolboeken, maar ontwikkelde
ook een populaire schrijf- en leesmethode, die ook Bart Moeyaert leerde
schrijven.
Was het vroeger beter? Lezen kinderen tegenwoordig minder, en zijn ze meer
bezig met hun iPad? Bart Moeyaert stapt niet mee in die vaak gehoorde kritiek
op de jongeren van vandaag: "Er zit een toon van beschuldiging in. De
vraag wordt gesteld door een volwassene die naar beneden wijst, naar de
kinderen die hij op een hoopje heeft gegooid."
"Wat zou het schrikken zijn als kinderen wat vaker naar boven zouden
kijken en de volwassene op hun tekortkomingen wijzen", speechte Bart
Moeyaert, en hij sprak daarbij ook in naam van Het Kind: "Je had ons meer
boeken moeten aanreiken. Meer soorten. Je had manieren kunnen verzinnen om ons
naar een boek te doen grijpen. Je had kunnen meelezen, voorlezen, vertellen. Je
had aan luisterboeken kunnen denken. Je had ons kunnen leren hoe we de iPad
anders kunnen gebruiken. Je had het jezelf minder makkelijk kunnen maken, jij
hebt een halfuur iPad verzonnen als beloning, dat idee komt niet van ons."
Wat niet in de media komt, wordt als onbelangrijk beschouwd
Bart Moeyaert
Een ander stokpaardje van Bart Moeyaert is de aandacht voor kinder- en
jeugdliteratuur in de media. "Ik geloof dat de meeste kranten en
tijdschriften ervan uitgaan dat er weinig lezers zijn die belangstelling hebben
voor kinder- en jeugdliteratuur", sprak Moeyaert. "Wat niet in de
media komt, wordt als onbelangrijk beschouwd. Ik overdrijf niet als ik zeg dat
we in een tijd leven waarin media ons van een naam voorzien. Als je niet in de
media komt, wordt je naam niet genoemd. Als je naam niet wordt genoemd, lijk je
niet te bestaan."
"Ik zoek al zo lang een manier om duidelijk te maken hoe belangrijk taal
voor ons is en hoe bepalend kinder- en jeugdliteratuur is voor ons hele
bestaan. En of de kinder- en jeugdliteratuur bijgevolg niet meer ruimte
verdient. Ik heb de afgelopen 35 jaar al eens vaker om aandacht gevraagd, nu
eens vriendelijk, soms zelfs smekend, en een enkele keer heb ik gezwegen, omdat
ik het moe was."
"We moeten het allerbelangrijkste onthouden: dat het een privilege is te
mogen zaaien en planten, bevruchten en vermeerderen, geven en nemen en
doorgeven en loslaten en daarom voortdurend, maar dan ook voortdurend aan
elkaar moeten vragen: "Weet je wat? Weet je wat?". Dat is de mooiste
manier om onze ouders te eren."
Bespreking
Dit artikel gaat over Bart Moeyaert die de ALMA
gewonnen heeft. De ALMA is de afkorting voor de Astrid Lindgren Memorial Award.
Deze prijs wordt ook wel de nobelprijs voor jeugdliteratuur genoemd en is zo'n 480.000
euro waard. Deze prijs wordt overhandigd in Stockholm in het Stockholms
konserthus. De prijs wordt pas overhandigd op 27 mei, maar Bart is nu al
aanwezig. Hij is al sedert 19 mei in Stockholm om interviews te geven, lezingen
te doen en om op uitnodiging te eten. Hij heeft reeds op 21 mei zijn toespraak
moeten geven. Het is immers een traditie dat dit gebeurt een paar dagen voor de
prijsuitreiking. In bovenvermeld artikel geeft hij een interview aan een
journalist over wat hij juist wil bereiken met zijn toespraak. Hij heeft het vooral over de kinder-en
jeugdliteratuur en hoe hij een manier zoekt om duidelijk te maken dat kinder
-en jeugdliteratuur zeer belangrijk is voor ons heel bestaan. Hij vindt het
vooral erg dat er zoveel kritiek komt op de kinderen en de jeugd over het feit dat
ze meer bezig zijn met de iPad dan met lezen. Hij stapt dan ook niet mee in die
kritiek. Hij vindt dat de ouders meer kunnen en moeten doen om de iPad uit de
handen van de kinderen te houden in plaats van het allemaal in het kind zijn
schoenen te schuiven. Wat hij nog zeer belangrijk vindt, is de aandacht voor
kinder -en jeugdliteratuur in de media. Hij vindt namelijk dat er veel te
weinig belangstelling is in de media voor kinder -en jeugdliteratuur. Voor
sommige mensen zal het lijken dat kinder-en jeugdliteratuur niet echt bestaat
omdat er in de media weinig of niet over gepraat wordt. Met zijn toespraak in
Stockholm had Bart Moeyaert de ultieme kans om de kinder- en jeugdliteratuur
eindelijk terug eens onder de mediabelangstelling te brengen en zowat
ruchtbaarheid te geven om deze literatuur eindelijk wat volwassen te
behandelen.
Wij gaan vandaag een beetje meer
informatie geven over het boek ‘Het meisje in de trein’. We zullen dit doen aan
de hand van 2 onderdelen. Die onderdelen zijn inhoud en structuur. Nu zal abel
eerst iets vertellen over de inhoud van het verhaal.
Inhoud
Het verhaal speelt zich af in
Ashbury, in de zomer van 2013, tussen vrijdag 5 juli en zondag 18 augustus. Het hoofdpersonage Rachel is een
eenzame vrouw die elke dag met de trein reist van Londen naar Ashbury dus van haar
huis naar haar werk maar Rachel is ontslagen en doet dus maar alsof. De trein
stopt elke keer bij het rode sein, wat haar de gelegenheid heeft om naar de
huizen aan de overkant van de spoorrails te kijken, in de straat waar ze ooit
heeft gewoond met tom. Ze is tegen haar zin gescheiden van Tom en heeft erg
veel moeite om de scheiding te verwerken. Ze kijkt graag naar een gelukkig stel
dat altijd samen in hun tuin is, Rachel noemt hen in gedachten Jess en Jason,
maar in werkelijkheid heten ze Megan en Scott. Ze verzint een perfect leven
voor hen. Tom haar ex-man is in hun huis blijven wonen en vormt met zijn nieuwe
vrouw Anna en hun dochtertje Evie een gelukkig gezinnetje. Rachel vond het heel
leuk om bij de spoorbaan te wonen maar Anna vindt dat maar niks. Rachel woont
nu op een kamer bij Carla een kennis van haar. Rachel kan er nog altijd niet
mee leven dat Anna haar man en haar huis heeft en zoekt troost in alcohol.
Megan is verdwenen en iedereen is ongerust. Op een ochtend had Rachel iets zien
gebeuren in hun tuin en gaat met haar verhaal naar de politie maar het is
moeilijk om het verhaal van iemand die dronken is te geloven. Een tijdje later
hebben ze Megan dood teruggevonden in het bos. De rest van het verhaal gaat
over de zoektocht naar de moordenaar. Er zijn heel veel mensen die het gedaan,
kunnen hebben. Het kan zijn dat het Scott is, dat is de man van Megan. De avond
van haar verdwijning hadden ze namelijk zware ruzie gehad en Megan is
vertrokken zonder iets te zeggen. Het kan Rachel zijn, want op de avond van de
verdwijning was Rachel namelijk alweer zeer dronken en weet niks meer van wat
er die avond gebeurd is. Beetje bij beetje keert haar geheugen terug en kan ze
wel helpen aan het onderzoek. Het kan de psycholoog Kamal van Megan zijn. Hij
weet heel veel over Megan dus kan dit wel een reden zijn. Het kan Anna of Tom
zijn. Omdat Megan daar nog een tijdje is gaan babysitten voor hun dochtertje en
Tom had ook een affaire met Megan. Wie het gedaan heeft zal ik niet vertellen
daarvoor zul je het boek moeten lezen.
Structuur
Je leest eigenlijk het boek vanuit 3
perspectieven. Het begint met het perspectief van Rachel en verder in het
verhaal wordt ook verteld vanuit het perspectief van Megan en Anna. De eerste
vrouw die haar verhaal verteld is dus Rachel. Zij is vrij ongelukkig en een onaantrekkelijke
vrouw. Ze is gescheiden van haar man Tom en woont op een kamer bij een kennis.
De tweede vrouw die haar verhaal vertelt is Megan. Zij had een wilde jeugd,
veel drugs en kende een ongelukkig leven. De derde vrouw is Anna. Zij leeft nu
samen met Tom de ex-man van Rachel. Rachel stalkt hun eigenlijk en Anna kan dat
niet verdragen. Ze telefoneert ook heel vaak maar ze is zodanig dronken dat ze
zicht dat niet meer herinnert. Het verhaal wordt verteld deels in de
tegenwoordige tijd en deels in de verleden tijd. Er zitten eigenlijk veel
flashbacks in het verhaal.
Bij het lezen van de achterflap was mijn verwachting hoog omdat het over het thema misdaad gaat. Dit thema ligt niet binnen mijn eigen leefwereld, maar ik lees wel graag welk soort misdaden er allemaal kunnen gebeuren. Dit thema zal ik dan ook vlugger kiezen dan andere themas. Ik heb daarom dan ook al een paar boeken gelezen over dit thema, dus ik kan wel vergelijken met de teksten die ik al gelezen heb. Toen ik de achterkant van het boek las, was mijn verwachting dat ik het boek ging leuk vinden, omdat het onder andere over het thema misdaad ging. Het leuke van dit verhaal was ook wel dat het over een jongen van mijn leeftijd ging die al allerlei misdaden had gepleegd.
Toen ik het boek begon te lezen, vond ik de eerste misdaden die voorkwamen niet zo boeiend (zoals in brievenbussen plassen), maar na een tijdje lezen kwamen er ook andere soorten misdaden aan bod en dit vond ik dan wel weer boeiend. De elementen waardoor ik het boek boeiend begon te vinden waren toch wel de schokkende elementen die voorkwamen in deze misdaden. Het schokkendste element was toch dat Nathan het haar afknipte van Elke. Het schokkendste element stond voor mij parallel met de gebeurtenis die het meeste indruk op mij maakte. Passages die indruk maakten bij mij, was dat een jongen van zestien jaar al zoveel misdaden had gepleegd. Dit waren dan vooral misdaden zoals in brievenbussen plassen, op caféterrassen borden en glazen omgooien en brand stichten.
De hoofdpersonage is Nathan Deweerdt. Hij is antipathiek, omdat hij het haar van Elke afknipt en soms furieus is. Hij is ook wel sympathiek, dit kan je zien in de relatie met zijn moeder. De moeder van Nathan is sympathiek, want zij wordt nooit boos op Nathan. Elke is antipathiek, omdat zij na de relatie met Nathan heel onaangenaam tegen hem doet, maar tijdens hun relatie was ze dan wel weer sympathiek tegenover Nathan. De 2 vrienden van Nathan, Vince en Laurens, zijn sympathiek tegenover hun vriend Nathan. Ze zijn wel antipathiek tegenover Elke. Raf is antipathiek, omdat hij niet lief doet tegen de rest en ook al veel misdaden heeft gedaan. Hij heeft er achteraf ook geen spijt van. Inspecteur Vuerinckx is sympathiek doordat hij rechtvaardig omgaat met Nathan bij het verhoor. De personages zijn allemaal gewone doorsnee personen waarbij sommige personen zoals Raf en Nathan op het slechte pad zijn. Ik kan me bij sommige personages wel inleven. Nathan pleegt zulke dingen met Elke omdat hij zich verraden voelt, Elke neemt een overdosis pillen omdat zij heel verdrietig is door wat Nathan met haar heeft gedaan. Bij Vince en Laurens kan ik mij niet inleven want zij lopen gewoon mee met Nathan zonder reden.
Ik vind dat het boek niet goed gestructureerd is. Het boek bevat 5 deeltjes, maar het ene deeltje stopt niet echt en gaat dan al over naar een nieuw deeltje. Volgens mij is het beter dat het ene deeltje stopt en er dan een nieuw deeltje begint. Daarom vind ik dat dit boek niet goed gestructureerd is. De opbouw vind ik dan wel weer zeer goed doordat de dingen die echt gezegd worden in gewoon schrift staan, maar de dingen die Nathan denkt, staan cursief gedrukt. Dit is zeer goed gedaan door de schrijver en zo kan je goed afleiden wat er gezegd wordt en wat er gedacht wordt. Het taalgebruik van de schrijver is meestal gemakkelijk, maar soms gebruikt hij wel enkele moeilijke woorden. Ik wil hierbij ook nog vertellen dat er veel typfouten aanwezig zijn in het boek. De schrijver heeft de juiste locaties gebruikt voor dit misdaadverhaal. Alle typische locaties die bij het thema misdaad horen, zijn aanwezig in dit boek. Als laatste spreek ik nog over de tijd waarin de schrijver zijn verhaal laat afspelen. Het is in de periode nu. Dit vind ik heel goed gekozen omdat er tegenwoordig meer en meer jongerencriminaliteit aanwezig is.
Een gefascineerde en gemotiveerde
lezer ben ik nooit geweest en zal ik waarschijnlijk ook nooit worden. Het lezen
van een boek zal ik altijd een beetje als een straf beschouwen. Ik zou nooit
tijd vrijmaken om een boek te lezen. Voor mij is een boek lezen niet iets waar
ik mij mee kan ontspannen. Als ik een boek lees, moet ik mij echt goed concentreren
om het verhaal te kunnen begrijpen. Nu volgt mijn interessante
leesgeschiedenis.
Mijn eerste verhaaltje zal toch wel het sprookje Hans&Grietje
geweest zijn. In de kleuterklas werden de verhaaltjes van de vogel Oeka Toeka
voorgelezen en thuis werd voor het slapengaan altijd een sprookje voorgelezen.
Later werd bij juffrouw Marie-Ann duidelijk dat ik ook zelf iets kon lezen. Dit
begon met de boekjes van maan-roos-vis die ik elke avond met mijn mama las. Ik
had vlug het lezen onder de knie doordat mijn mama en juffrouw Marie-Ann
hamerden op het goed lezen. Mijn mama en papa kochten ook de boeken van "vos&haas".
In deze boekjes mocht ik de stukjes die
ik kon lezen, lezen en de rest las mij mama voor.
In de latere jaren van de basisschool ontdekte ik dat er
niet alleen boekjes waren van maan-roos-vis, maar ook dikkere boeken. Ik ben
toen met mijn mama naar de bibliotheek geweest en daar heb ik de boeken van de
dievenschool" gevonden. Deze boeken vond ik zeer leuk doordat er een mysterieus
tintje in deze boeken zat. Ik had het daar wel voor omdat ik steeds iets
spannend in een boek nodig heb, anders zou ik een boek nooit helemaal kunnen
uitlezen. In een mum van tijd had ik alle vier de boeken van de dievenschool uitgelezen. Wat ik ook een hele interessante
boekenserie vond, waren de voetbalgoden. Dit was in de eerste graad van het secundair onderwijs. Hierboven
kon je al lezen dat ik dat ik gefascineerd was door de reeks van de
voetbalgoden. Waarom ik voor deze serie boeken gevallen ben, was omdat het
over mijn hobby voetbal gaat.
In het eerste middelbaar ging ik voor de eerste keer mee met
mijn ouders en zus naar de boekenbeurs in Antwerpen. Het was daar dat ik in
aanraking kwam met de reeks van de voetbalgoden. Ik begon aan het eerste boek
van de reeks en in geen tijd was dit boek uit. Ik vind dat deze boeken smeken
om gelezen te worden. Ik haalde boek 2 en 3 in de bib en dan moest ik wachten,
maar op de volgende boekenbeurs waren er 3 nieuwe boeken van de reeks uit en ik
kocht ze alle 3 en ook deze boeken waren in een recordtempo uit. Regelmatig
werden er nieuwe boeken van " de voetbalgoden" uitgebracht. Zo heb ik
1 voor 1 alle 18 boeken verslonden.
In de tweede graad van het secundair onderwijs ging ik nog
altijd mee naar de boekenbeurs. Daar heb ik dan het boek Aan de balontdekt.
Eerst wou ik het niet kopen omdat het nogal dik was. Ten tweede wou ik het niet
kopen omdat het lezen van een boek bij mij echt over was, maar ik las de flaptekst
van het boek en ik was onmiddellijk verkocht. Ik heb het boek dan toch gekocht
en ik ben het direct binnen lezen en in de kortste keren was het boek uit. Dit
kwam vooral omdat het weer over mijn hobby voetbal hing en ook omdat het boek
vlug las. Ik kwam ook nog in contact met de bibliografie van Zlatan Ibrahimovic.
Dit interesseerde mij vooral omdat het over een voetbalspeler ging. Toen ik dit boek gelezen had, was mijn interesse gewekt om nog bibliografieën te lezen over
voetballers
Hierboven in deze tekst kon je toch al uit afleiden dat ik
niet zo van lezen hou. Alleen als ik er echt door geboeid ben, vind ik het geen
straf om een boek te lezen. Dit kan je ook aflezen uit mijn leesniveau. Mijn
leesniveau is 1 en dat wil zeggen dat ik een belevende lezer ben.
Om deze schrijfopdracht af te ronden, sluit ik af met mijn
top 3:
1) Ik,Zlatan -David Lagercrantz 2) Aan de bal Lieneke Dijkzeul
3) De Voetbalgoden Gerard Van Gemert
