Je vous parle d'un temps Que les moins de vingt ans Ne peuvent pas connaоtre Montmartre en ce temps-lа Accrochait ses lilas Jusque sous nos fenкtres Et si l'humble garni Qui nous servait de nid Ne payait pas de mine C'est lа qu'on s'est connu Moi qui criait famine Et toi qui posais nue
La bohеme, la bohеme Зa voulait dire on est heureux La bohеme, la bohеme Nous ne mangions qu'un jour sur deux
Dans les cafйs voisins Nous йtions quelques-uns Qui attendions la gloire Et bien que misйreux Avec le ventre creux Nous ne cessions d'y croire Et quand quelque bistro Contre un bon repas chaud Nous prenait une toile Nous rйcitions des vers Groupйs autour du poкle En oubliant l'hiver
La bohеme, la bohеme Зa voulait dire tu es jolie La bohеme, la bohеme Et nous avions tous du gйnie
Souvent il m'arrivait Devant mon chevalet De passer des nuits blanches Retouchant le dessin De la ligne d'un sein Du galbe d'une hanche Et ce n'est qu'au matin Qu'on s'assayait enfin Devant un cafе-crеme Epuisйs mais ravis Fallait-il que l'on s'aime Et qu'on aime la vie
La bohеme, la bohеme Зa voulait dire on a vingt ans La bohеme, la bohеme Et nous vivions de l'air du temps
Quand au hasard des jours Je m'en vais faire un tour A mon ancienne adresse Je ne reconnais plus Ni les murs, ni les rues Qui ont vu ma jeunesse En haut d'un escalier Je cherche l'atelier Dont plus rien ne subsiste Dans son nouveau dеcor Montmartre semble triste Et les lilas sont morts
La bohеme, la bohеme On йtait jeunes, on йtait fous La bohеme, la bohеme Зa ne veut plus rien dire du tout
De regen stroomt als tranen langs de ruit. Het is of de ganse hemel om je huilt. Ik voel me zo mistroostig als het weer . Ik mis je zo ik mis je meer en meer.
Ik herinner mij de tijd van jij en ik. Van het allereerste tot de laatste blik. Ik zie je nog altijd als verslagen staan, Toen ik vertelde dat ik weg moest gaan.
Refr.
Ik mis je zo, ik mis je meer en meer, Ik zie je in men dromen keer op keer. Wie zegt me hoe en waar zie ik je weer. Ik mis je zo ik mis je meer en meer.
Ik weet niet wat er mij toen heeft bezielt. Te denken dat ik minder van je hield. Ik besef nu dat het lang niet over is, Omdat ik jou nog alle dagen mis.
Refr.
Ik mis je zo, ik mis je meer en meer, Ik zie je in men dromen keer op keer. Wie zegt me hoe en waar zie ik je weer. 2x Ik mis je zo ik mis je meer en meer.
refrain: Cherie, cherie Dans met mij de
tango d'amore Cherie, cherie Want we zijn voor elkander geboren Cherie,
cherie Blijf bij mij de hele nacht Cherie, oh mijn cherie Slechts op
jou heb ik gewacht
Zij was jong en ze zong voor de micro Hij
was blond en zijn schip was juist daar Het orkest speelde zachtjes een
tango En hij vroeg met een glimlach aan haar
Dit is een lied voor de mensen die zorgen, dat morgen de mensen al dood zullen zijn, dit is een lied voor de doden van morgen, begraven gekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je preekt en je hakt en je boort door de bergen, je maakt elke heuvel gelijk met de grond, de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernieuwd wat er gisteren nog stond
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
De vis in de zeeën vergiftigd gestorven, het zand op de stranden vervuild door mazout, en jij door je tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton, de maan zal dan koud op je nachtmerries schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee
Rood is allang het rood niet meer het rood van rode rozen de kleur van liefde van weleer lijkt door de haat gekozen
Dat mooie rood was ooit voor mij een kleur van passie en van wijn Ik wil haar terug, die mooie tijd Maar zij lijkt al lang vervlogen
En alle beelden op tv van bloed en oorlog om ons heen werken daar ook niet echt aan mee
Dus ik neem heel bewust het besluit de krant leg ik weg en de tv gaat uit
Vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
Ik loop de deur door, ga naar buiten waar de zon begint te schijnen Laat alles achter, ik kijk vooruit en met mijn laatste rooie cent koop ik een veel te grote bos met honderdvijftig rode rozen Eén voor elk jaar waarvan ik hoop dat jij nog bij me bent
vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
En nu sta je hier zo voor me de rode avondzon streelt jouw gezicht je bent een wonder voor me denk ik terwijl een doorn mijn vinger prikt
rood is mijn bloed dat valt op de grond en even lijk ik verloren maar jij brengt mijn vingers naar je mond
en je kust ze en ik weet
vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
