Op alle vlakken was de tocht naar mijn gevoel een succes.  Eerst en vooral was het een sportief evenement.  Rond 1100 km gefietst en heel wat hoogtemeters overwonnen.  Heel wat steile klimmetjes en één verschrikkelijke col 'overwonnen'. Voor mannen met toch al wat jaren op de teller al bij al een prestatie om fier op te zijn, vind ik. 

Veel mooie landschappen doorkruist, schattige dorpjes en meeslepende rivieren gevolgd.  Mooi weer gehad, op een halve regendag na en een wat mistige en herfstige morgen.

Mooie steden gezien ook.  Parijs en Munchen doorkruist met een zwaarbepakte fiets, het is toch eens wat anders... Genoten van Leuven, Salzburg, Villach en ook een beetje Wenen (maar dat is zo'n gigantische stad dat het fietsen er geen sinecure is). Fantastische jeugdherbergen en gezellige Gasthofen om te logeren.  De bioboerderij in Bad Hofgastein was een superleuke ervaring, ondanks de steile klim er naartoe (de enige keer dat we een stuk te voet hebben moeten doen).

Ook was er het inhoudelijke aspect  : in het spoor van vader Juul. Door tijdgebrek konden we in Cernay weinig sporen vinden (maar dat kunnen we nog eens overdoen met de auto), maar het bezoek aan de kazerne in Graz maakte veel goed. We hebben het contact met vader kunnen realiseren door in zijn voetsporen te gaan.  We realiseren ons nu beter wat een cultuurschok die man moet hebben gehad : van een boerendorpje in het diepe Vlaanderen Europa doorkruisen om uiteindelijk te gaan vechten in Oekraïne... geen wonder dat hij zich vastklampte aan de kameraadschap en het besef dat de keuze die hij had gemaakt geen weg terug meer gaf. De noodlotsgedachte, zeg maar.

We hopen deze tocht nog verder te kunnen zetten, eventueel met z'n drieën, want broer Erwin blijkt geïnteresseerd om eventueel als volgwagen en 'back up' te fungeren... We houden jullie op de hoogte !

Een pijnpuntje is dat we er niet in geslaagd zijn foto's toe te voegen.  Sowieso zijn Koen noch ik actieve fotografen, maar het zou jammer zijn mochten we er niet in slagen onze foto's te tonen.  We zoeken een oplossing, en geven daarover feedback.

Ten slotte : bijna 350 keer werd onze blog aangeklikt.  Bedankt voor de interesse en mocht je tips of reacties in petto hebben lezen we ze graag.

Beste lezer, wij sluiten dit avontuur af. Vergeet niet af en toe te denken aan de mooie momenten als het wat tegenzit. Wat ook helpt is af en toe 'Es ist mir Wurst' zeggen, een uitdrukking die we van de Oostenrijkers hebben geleerd. Ciao ! 

Jan