Hallo allemaal! Het is weer even geleden maar ik zit niet stil! Onze
driedaagse trip naar Uyuni was ongelooflijk prachtig! De foto´s zullen
dit zeker bevestigen! De eerste dag hebben we prachtig gekleurde meren
gezien op 4000m en hoger, met flamengo´s als bewoners. We hebben ook in
een warmwater bad gelegen dat natuurlijk warm was dankzij een
nabijgelegen vulkaan! Onbeschrijflijk gewoon hoe dat was! Denk aan een
warm bad maar dan met een uitzicht op bergen en een hemelse
natuur! Het uploaden vd foto´s verloopt moeizaam voor de moment maar
als´k ze erop krijg, zal ik de link plaatsen! Na onze practige
kleurendag zijn we op meer dan 4000m blijven overnachten bij mensen
thuis, die ook kookten voor ons. We kregen heerlijke puree, dat me wat
aan thuis deed denken, aan oma en arne puree :) Na een nogal koude
nacht (wel een prachtige sterrenhemel) en een prachtige zonsondergang
´s morgens, vertrokken we, op de weer enorm hobbelige wegen, richting
Salar Uyuni. Onderweg passeerden we oa langs de ´arbol de piedras´ (de
rots in de vorm van een boom), was wel mooi te zien! Daar konden we ook
op enkele rotsen klimmen (wat me al meteen zin deed krijgen in
bergbeklimmen!!) ´S avonds kwamen we aan aan de voet vd Salar,
waar we overnachtten in een hotel del sal, een hotel waar de vloer vol
zout lag, geen fijn zout zoals in de pakken bij ons natuurlijk, maar
grove korrels, wat een beetje leek op ijsbolletjes.. In de kamers was
de grond hetzelfde, wat wel een speciaal effect gaf! Het staat op foto
hoor :) Toen we aankwamen, kreeg ik het prachtige, maar impulsieve,
idee om de berg achter de hostal te beklimmen om een verder uitzicht te
hebben. Het was een zware beklimming want een berg beklimmen bij ons in
Europa is meestal minder hoog, dus zuurstofrijker :) Maar het was de
moeite eens ik boven was en de Salar aan men voeten lag! Wat een zicht
en wat een stilte!! De bijna volle maan die opkwam langs de ene kant en
de zon die onderging aan de andere kant.. Wauw! Toen het donker was,
was het maanlicht voldoende om af te dalen..
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om de zonsopgang op de
Salar te bewonderen. De zon kwam snel op, je zag de bol vanuit de
horizon opstijgen! Na het ntbijt vertrokken we op de Salar, goed dat er
een gids was die reed , anders zouden we hopeloos verloren rijden :)
Onze eerste stop was het cactuseiland, waar we zo´n 2u hebben
rondgelopen. 360graden rondom ons enkel witte vlakten met in de verte
bergen die leken te zweven door het oase-effect! Rustig op een rots
zitten en rondkijken was echt genieten! Het besef dat het een vd
wereldwonderen is, maakte het eens zo speciaal! En ja, het was, samen
met Iguazu, de prachtigste natuur die´k ooit gezien heb! De cactussen
waren weer speciaal in al hun vormen en grootten! Als je weet dat een
cactus maar een paar centimeter groeit per jaar en er meters hoge
cactussen stonden, dan weet je dat ze al langer leven dan eender wie
onder ons! Toen we onze tocht verderzette, kregen we platte band, wat
de gelegenheid was om enkele leuke Salar-foto´s te maken :) onze
inspiratie was niet enorm op de moment, maar we hebben er toch een
aantal leuke! Nadien zijn we het treinenkerkhof gaan bezoeken, enkele
wrakken van treinen die er al zo´n 50 jaar stonden. Hier konden we
natuurlijk ook enkele leuke foto´s maken :) Was wel indrukwekkend en
leuk om de treinen te beklimmen!
Na onze tocht kwamen we aan in Uyuni, de stad zelf, waar we een nacht
verbleven hebben en nadien doortrokken naar La Paz. We hadden zin om op
onze eindbestemming aan te komen, de mensen vd stage op te zoeken en
een plekje van ons eigen te vinden! Na een laatste lange en hobbelige
busrit, bereikten we dinsdagmorgen eindelijk La Paz, waar we sochtends
met een prachtig uitzicht binnenreden.. De stad maakte al meteen een
enorme indruk op me! We hebben nog een week in 2 hostels gelogeerd voor
we onze plek vonden. De eerste hostel was niet zo optimaal, wel
supercheap (3 euro per nacht), maar er was electriciteit te voelen in
de douche :) en het was in een hele drukke straat, waar het vreselijk
stonk naar uitlaatgassen! Daar ben ik ook ziek geworden, in een
restaurant iets fouts gegeten en voelde het meteen dak slecht ging
worden.. Een aantal dagen serieus afgezien, ni kunnen eten, 3 kilo
afgevallen en constant misselijk zijn en overgeven! Was vreselijk en
heb me in mijn leven nog niet zo slecht gevoeld! Zo zwak dak me voelde,
dak ni eens deftig op men benen kon staan! En eten konnek ni want da
kwam er direct trug uit! Maar ben met de vrouw vd stage naar de dokter
geweest, heb goeie medicatie gekregen, een paar dagen op droog brood en
cola geleefd, en kwas weer beter! Nu benk weer volledig de oude, met
een goeie eetlust en de verloren kilo´s er weer bij! :)
De tweede hostel was wel een goede hostel, waar´k goe heb kunnen uitzieken en veel pool heb gespeeld :)
Zondag was´k weer een beetje op krachten en zijn we de voetbalmatch
Bolivia - Brasil gaan zien, wat zeer aangenaam was int zonneke! Bolivia
won, dus da was extra leuk! De Brazilianen zullen afgezien hebben vd
hoogte, wat zeer begrijpelijk is want wij zijn al uitgeput na enen trap
:) Maar de hoogte went wel, we zijn het al meer gewoon en al minder
uitgeput! Al is de stad constant bergop en bergaf, goed voor de
conditie ;)
Vorige week woensdag hebben we een apartementje gevonden, in een
rustigere buurt vd stad, met een dakterras met een prachtig uitzicht!!!
In de dag de stad aan de voeten en savonds onder de sterrenhemel de
lichtjes in de verte! Het doet zo goed een eigen plek te hebben, want
stage doen en savonds naar een hostel is ni optimaal! Sinds vorige week
is ook onze stage begonnen. Het is nog wat zoeken hoe we´t gaan
aanpakke om de kindjes optimaal te helpen, maar we vonden wel iets als
we onze kennis samengooien! Het probleem is dat er geen psycholoog is
int weeshuis en maar 1 int ziekenhuis (voor meer dan 70 kinderen!!),
dus feedback over wat we doen is niet te vinden! Int weeshuis gaan we
zelf een plan opstellen om de kleintjes te evalueren en zo proberen te
stimuleren, want er zijn kindjes van 2 jaar die nog niet kunnen stappen
of een woord zeggen bvb! Ben ook al helemaal zot op een kleintje :)
echt een schatje, ongelooflijk! Maar hij is zo klein en fijn voor bijna
2 jaar te zijn, breekt mijn hart gewoon! Vandaag hebbek vernomen dat
hij op straat gevonden is, auw.. Dat raakt enorm! Ook int ziekenhuis
ist vaak enorm confronterend de kleintjes zo te zien lijden en de
afwezigheid van middelen vast te stellen! Maar we gaan doen wat we
kunnen om de kindjes toch wat op weg te helpen in hun ontwikkeling en
mss iets op te stellen waar de volgenden verder mee kunnen. In het
weeshuis komen enorm veel vrijwilligers helpen voor een aantal maanden,
dus als we iets kunnen uitwerken waar zij verder mee kunnen, zou dat
wel enorm prachtig en helpend zijn!
Zoals je kan lezen, ik sta niet stil en de dagen zijn goed gevuld! Elke
avond zijn we zo moe en slapen veel! Maar ook dat zal wel wennen, eens
we goed op weg zijn! Vlakbij ons appartment is een sauna en zwembad
waar we toch heerlijk kunnen chillen en even bekomen!
Maar ik geniet en blijf genieten vd unieke ervaring die´k hier krijg!
Dikke zoenen voor jullie allemaal die´k zo mis, enja, denk veel aan
jullie en mis jullie ze!! Maar het zal snel maart zijn en dan
benk weer trug :) Knuffels!!
